De derde toespraak van Elifaz
1 Toen antwoordde Elifaz, de Temaniet, en zei:
2 Zou een man God tot nut zijn?
Maar voor zichzelf zal de verstandige tot nut zijn.
3 Is het een vreugde voor de Almachtige dat jij rechtvaardig bent;
of winst dat jij je wegen vervolmaakt?
4 Is het omdat je god vrezend bent dat Hij je bestraft,
dat Hij met je in het gericht komt?
5 Is je slechtheid niet groot,
en zijn je ongerechtigheden niet eindeloos?
6 Want je hebt zonder reden van je broeders een onderpand genomen,
en je hebt de kleding van naakten uitgetrokken.
7 Aan de vermoeide gaf je geen water te drinken,
en je hebt de hongerige brood onthouden.
8 Maar was er een man met macht, voor hem was het land,
en een aanzienlijk persoon woonde er.
9 Weduwen heb je met lege handen weggestuurd,
en de armen van de wezen werden verbrijzeld.
10 Dáárom zijn er strikken rondom je,
en word je plotseling door schrik overmand.
11 Of zie je de duisternis niet,
en de vloed van water die je bedekt?
12 Is God niet in de hoge hemel?
Zie toch de hoogste sterren, hoe verheven ze zijn.
13 Maar jij zegt: Wat weet God ervan?
Zou Hij door de donkere wolken heen oordelen?
14 De wolken zijn voor Hem een schuilplaats, zodat Hij niet ziet;
en Hij wandelt over de omtrek van de hemel.
15 Blijf je je houden aan het eeuwenoude pad
dat de onrechtvaardige mensen betreden hebben?
16 Zij zijn uitgeroeid, terwijl het de tijd nog niet was;
een rivier is over hun fundament uitgestort.
17 Zij zeggen tegen God: Wijk van ons!
Wat zou de Almachtige voor hen doen?
18 Hij had immers hun huizen met het goede gevuld.
Daarom is het voornemen van de goddelozen ver van mij.
19 De rechtvaardigen zien het en verblijden zich,
en de onschuldige bespot hen.
20 Immers, onze tegenstander wordt uitgeroeid,
en het vuur verteert wat van hen over is.
21 Gewen je toch aan Hem en heb vrede;
daardoor zal het goede over je komen.
22 Ontvang toch het onderricht uit Zijn mond,
en leg Zijn woorden in je hart.
23 Als je je bekeert tot de Almachtige, zul je gebouwd worden.
Doe het onrecht ver weg van je tent.
24 Laat het goud in het stof liggen,
en het goud van Ofir bij de rots van de beken,
25 dan zal de Almachtige je goud zijn,
en je schatten aan zilver.
26 Ja, dan zul je vreugde scheppen in de Almachtige,
en je zult je gezicht tot God opheffen.
27 Je zult vurig tot Hem bidden, en Hij zal je verhoren;
en je zult je geloften nakomen.
28 Als je een zaak besluit, dan komt die voor je tot stand;
en op je wegen zal het licht schijnen.
29 Als ze iemand vernederen, en je zegt: Omhoog!
dan zal God degene die de ogen heeft neergeslagen, verlossen.
30 Hij zal zelfs degene bevrijden die niet onschuldig is;
die wordt bevrijd door de reinheid van jóuw handen.
Eliphaz verklaert, dat Godt van des menschen vroomicheyt geen profijt en heeft, v. 1, etc. ende hem niet en straft uyt vreese van hem, 4. beschuldigt Iob van vele misdaden, om de welcke hy van Godt gestraft wort, 5. selfs oock van de verloocheninge der Goddelicker voorsichticheyt, 12. houdt hem voor, dat Godt in alle tijden de godtloose gestraft heeft, 15. vermaent hem tot bekeeringe, 21. met belofte van Godts genadigen segen, 23.
1 DOe antwoordde Eliphaz de Temaniter, ende seyde:
2 Sal oock een man Gode profijtelick zijn? maer voor hem selven sal de verstandige profijtelick zijn.
3 Ist voor den Almachtigen nutticheyt, dat ghy rechtveerdich zijt? ofte gewin, dat ghy uwe wegen volmaeckt?
4 Ist om uwe vreese, dat hy u bestraft? dat hy met u in’t gerichte komt?
5 Is niet uwe boosheyt groot? ende uwer ongerechticheden geen eynde?
6 Want ghy hebt uwen broederen sonder oorsake pant afgenomen, ende de kleederen der naeckten hebt ghy uytgetogen.
7 Den moeden en hebt ghy geen water te drincken gegeven; ende vanden hongerigen hebt ghy het broot onthouden.
8 Maer wasser een man van gewelt, voor dien was het lant, ende een aensienelick persoon woonde daer in.
9 De weduwen hebt ghy ledich wech gesonden, ende de armen der weesen zijn verbrijselt.
10 Daerom zijn stricken rontom u: ende vervaertheyt heeft u haestelick beroert.
11 Ofte ghy en siet de duysternisse niet; ende des waters overvloet bedeckt u.
12 Is niet Godt [in] de hoochte der hemelen? siet doch het opperste der sterren aen, datse verheven zijn.
13 Daerom segt ghy, Wat weetter Godt van? sal hy door de donckerheyt oordeelen?
14 De wolcken zijn hem eene verberginge; dat hy niet en siet: ende hy bewandelt den omganck der hemelen.
15 Hebt ghy het padt der eeuwe waergenomen; dat de ongerechtige lieden betreden hebben?
16 Die rimpelachtich gemaeckt zijn, als ’t de tijt niet en was: een vloet is [over] haren gront uytgestort:
17 Die seyden tot Godt, Wijckt van ons: ende wat hadde de Almachtige hen gedaen?
18 Hy hadde immers hare huysen met goet vervult: daerom is de raet der godtloosen verre van my.
19 De rechtveerdige sagen’t, ende waren blijde: ende de onschuldige bespottede haer.
20 Dewijle onsen stant niet verdelcht en is; maer het vyer haer overblijfsel verteert heeft.
21 Gewent u doch aen hem, ende hebt vrede: daer door sal u het goede overkomen.
22 Ontfangt doch de wet uyt sijnen mont: ende lecht sijne redenen in u herte.
23 So ghy u bekeert tot den Almachtigen, ghy sult gebouwt worden; doet het onrecht verre van uwe tenten.
24 Dan sult ghy het gout op het stof leggen: ende het [gout van] Ophir by den rotz-steen der beken:
25 Ia de Almachtige sal uw’ overvloedich gout zijn: ende u krachtich silver zijn.
26 Want dan sult ghy u over den Almachtigen verlustigen: ende ghy sult tot Godt u aengesichte opheffen.
27 Ghy sult tot hem eernstelick bidden, ende hy sal u verhooren: ende ghy sult uwe geloften betalen.
28 Als ghy eene sake besluyt, so sal sy u bestendich zijn: ende op uwe wegen sal het licht schijnen.
29 Alsmen [yemant] vernederen sal, ende ghy seggen sult, ’Tzy verhooginge; dan sal [Godt] den nederigen van oogen behouden.
30 [Ia] hy sal dien bevrijden, die niet onschuldich en is, want hy wort bevrijdt door de suyverheyt uwer handen.
