De voorspoed van de goddelozen
1 HEERE, U zou rechtvaardig blijken,
wanneer ik met U een rechtszaak zou voeren.
Toch wil ik met U over Uw oordelen spreken.
Waarom is de weg van de goddelozen voorspoedig,
waarom hebben rust, allen die in ontrouw trouweloos handelen?
2 U hebt hen geplant, ook hebben zij wortel geschoten,
zij gaan hun gang , ook dragen zij vrucht.
U bent nabij in hun mond,
maar ver van hun nieren.
3 U echter, HEERE, kent mij, U ziet mij,
U beproeft mijn hart, dat met U is.
Ruk hen weg als schapen ter slachting,
bereid hen voor op de dag van de slacht.
4 Hoelang moet het land treuren,
het gewas op heel het veld verdorren?
Vanwege het kwaad van wie daarin wonen,
vergaan de dieren en de vogels,
omdat zij gezegd hebben: Hij ziet
ons einde niet.
5 Wanneer u met hardlopers meerent, en die maken u al moe,
hoe moet u dan wedijveren met paarden?
Wanneer u het alleen in een land van vrede vertrouwt,
hoe moet u het dan maken in de glorie van de Jordaan?
6 Want ook uw broeders en het huis van uw vader – ook zij handelen trouweloos tegen u, ook zij roepen u luid na. Vertrouw hen niet als ze vriendelijk tot u spreken.
Klacht van de HEERE
7 Ik heb Mijn huis verlaten,
Mijn eigendom in de steek gelaten.
Ik heb de beminde van Mijn ziel
in de hand van haar vijanden gegeven.
8 Mijn eigendom is voor Mij geworden
als een leeuw in het woud.
Hij heeft zijn stem tegen Mij laten klinken,
daarom ben Ik hem gaan haten.
9 Mijn eigendom is voor Mij een gespikkelde roofvogel,
de roofvogels zijn rondom tegen hem:
Kom, verzamel u, alle dieren van het veld,
laat ze komen om te eten!
10 Vele herders hebben Mijn wijngaard te gronde gericht,
zij hebben Mijn stuk land vertrapt,
Mijn begerenswaardige stuk land gemaakt
tot een woeste wildernis.
11 Men heeft er een woestenij van gemaakt,
verwoest treurt het voor Mij,
heel het land is verwoest,
omdat niemand het ter harte neemt.
12 Op alle kale hoogten in de woestijn
zijn verwoesters gekomen,
want het zwaard van de HEERE verslindt van het ene einde van het land tot het andere einde van het land. Er is voor geen enkel vlees vrede.
13 Zij hebben tarwe gezaaid, maar dorens geoogst.
Zij hebben zich pijn gedaan, maar hebben er geen voordeel van gehad.
Schaam u over uw opbrengsten,
vanwege de brandende toorn van de HEERE.
14 Zo zegt de HEERE: Wat betreft al Mijn slechte buren die aan Mijn eigendom komen, dat Ik Mijn volk Israël in erfelijk bezit gegeven heb, zie, Ik ga hen uit hun land wegrukken, en het huis van Juda ruk Ik uit hun midden weg.
15 Maar nadat Ik hen weggerukt heb, zal het gebeuren dat Ik zal terugkeren en Mij over hen zal ontfermen. Ik zal hen terugbrengen, eenieder naar zijn erfelijk bezit en eenieder naar zijn land.
16 En het zal gebeuren, wanneer zij werkelijk de wegen van Mijn volk zullen leren, zodat zij bij Mijn Naam zweren: Zo waar de HEERE leeft – zoals zij Mijn volk geleerd hebben te zweren bij de Baäl – dan zullen zij te midden van Mijn volk gebouwd worden.
17 Maar als zij niet willen luisteren, zal Ik dat volk voorgoed wegrukken en ombrengen, spreekt de HEERE.
De Propheet klaegt voor den Heere over den voorspoet sijner godtlooser lantslieden, ende bidt dat hyse wechrucke, op dat het lant om hare boosheyt niet langer en lyde, v. 1, etc. waertegen de Heere hem onderwijst, ende noch swaerder vervolginge voorseyt, 5. klagende over de vertwijfelde rebellye sijns eygenen erfdeels, dat hy daerom door de Babyloniers moete verwoesten, ende met misgewas straffen, 7. niet willende evenwel ongestraft laten de heydensche nabuerige volckeren, die by dese occasie Israël mede op ’t lijf souden vallen: met belofte van de verlossinge sijns volcx, ende genade aen de heydenen, die haer met sijn volck tot hem souden bekeeren, 14.
1 GHy soudt rechtveerdich zijn, ô HEERE, wanneer ick tegen u soude twisten: ick sal nochtans [van uwe] oordeelen met u spreken: Waerom is der godtloosen wech voorspoedich? [waerom] hebbense ruste, alle die trouwlooslick trouwloosheyt bedrijven?
2 Ghy hebtse geplant, sy zijn oock ingewortelt; sy gaen voort, oock dragense vrucht: ghy zijt [wel] naeby in haren monde, maer verre van hare nieren.
3 Maer ghy, ô HEERE, kent my, ghy siet my, ende proeft mijn herte, [dat het] met u is: Rucktse uyt als schapen ter slachtinge, ende heylichtse tot den dach der doodinge.
4 Hoe lange sal het lant treuren, ende het kruyt des gantschen velts verdorren? van wegen de boosheyt der gener die daer in woonen, vergaen de beesten ende het gevogelte: dewijle sy seggen; Hy en siet ons eynde niet.
5 Als ghy loopt met de voetgangers so maken sy u moede; hoe sult ghy u dan mengen met de peerden? so ghy [alleenlick] vertrouwt in een lant van vrede, hoe sult ghy’t dan maken inde verheffinge vande Iordane?
6 Want oock uwe broeders, ende uwes vaders huys, oock die selve, handelen trouwlooslick tegen u; oock die selve roepen u met voller [stemme] achterna: en gelooftse niet, wanneer sy vriendelick tot u spreken.
7 Ick hebbe mijn huys verlaten, ick hebbe mijne erffenisse laten varen: ick hebbe de beminde mijner ziele in de hant harer vyanden gegeven.
8 Mijne erffenisse is my geworden als een Leeuw in den woude: sy heeft hare stemme tegen my verheven, daerom heb ickse gehaet.
9 Mijne erffenisse is my een gesprinkelde vogel; de vogelen zijn rontomme tegen haer: komet aen, versamelt al ghy gedierte des velts, komet om te eten.
10 Vele herders hebben mijnen wijngaert verdorven, sy hebben mijnen acker vertreden: sy hebben mijnen gewenschten acker gestelt tot eene woeste wildernisse.
11 Men heeft hem gestelt tot eene woestheyt, verwoest zijnde treurt hy tot my: het gantsche lant is verwoest, om datter niemant en is, die’t ter herten neemt.
12 Op alle hooge plaetsen in de woestijne zijn verstoorders gekomen; want het sweert des HEEREN verteert van het [een] eynde des lants tot aen’t [ander] eynde des lants: daer en is geen vrede voor eenigen vleesche.
13 Sy hebben tarwe gezaeyt, maer doornen gemaeyt, sy hebben sich gepijnicht, [maer] niet gevordert: wordet also beschaemt van wegen u lieder inkomsten, van wegen de hitticheyt des toorns des HEEREN.
14 Alsoo seyt de HEERE; Aengaende alle mijne boose nabueren, die mijne erffenisse aenroeren, dewelcke ick mijnen volcke, Israël, erflick ingegeven hebbe: Siet ick salse uyt haer lant uytrucken, maer het huys Iuda sal ick uyt haerlieder midden uytrucken.
15 Ende het sal geschieden, na dat ick se sal uytgeruckt hebben, so sal ick wederkeeren, ende my harer ontfermen; ende ick salse wederbrengen, eenen yegelijcken tot sijne erffenisse, ende eenen yegelijcken tot sijn lant.
16 Ende het sal geschieden, indien sy de wegen mijnes volcx vlijtichlick sullen leeren, sweerende by mijnen Name, [Soo waerachtich als] de HEERE leeft, gelijck als sy mijn volck geleert hebben te sweeren by Baal, soo sullen sy in’t midden mijns volcx gebouwt worden.
17 Maer indien sy niet sullen hooren, so sal ick die selve natie t’eenemael uyt-rucken ende verdoen, spreeckt de HEERE.
