God verhaalt aan Job Zijn macht in de dierenwereld
1 Zult gij voor de oude leeuw roof jagen, of de gretigheid der jonge leeuwen vervullen?
2 Als zij neerbukken in de holen, en in de kuil zitten, om te loeren?
3 Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?
4 Weet gij de tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen de arbeid der hinden?
5 Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij de tijd van haar baren?
6 Als zij zich krommen, haar jongen met ontsluiting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?
7 Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weer tot haar.
8 Wie heeft de woudezel vrij heengezonden, en wie heeft de banden van de wilde ezel los gemaakt?
9 Die Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.
10 Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier van de drijver hoort hij niet.
11 Wat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt naar allerlei groen.
12 Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?
13 Zult gij de eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?
14 Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?
15 Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal terugbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?
16 Zijn van u de verheugende vleugels der pauwen? Of de vederen van de ooievaar, en van de struisvogel?
17 Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt,
18 En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?
19 Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is tevergeefs, omdat zij zonder vrees is.
20 Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar van het verstand niets meegedeeld.
21 Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.
22 Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?
23 Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.
24 Het graaft in de grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, de geharnaste tegemoet.
25 Het belacht de vrees, en wordt niet ontsteld, en keert niet weer vanwege het zwaard.
26 Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammend ijzer van de spies en van de lans.
27 Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.
28 In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt de krijg van verre, de donder der vorsten en het gejuich.
29 Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
30 Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?
31 Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.
32 Van daar speurt hij de spijs op; zijn ogen zien van verre af.
33 Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.
34 En de Heere antwoordde Job, en zeide:
35 Is het twisten met de Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop.
36 Toen antwoordde Job de Heere, en zeide:
37 Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond.
38 Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.
© © 1977 Nederlands Bijbelgenootschap
