Christus de Zoon van God
1 Nadat God voorheen vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had door de profeten, heeft Hij in deze laatste dagen tot ons gesproken door de Zoon,
2 Die Hij Erfgenaam gemaakt heeft van alles, door Wie Hij ook de wereld gemaakt heeft.
3 Hij , Die de afstraling van Gods heerlijkheid is en de afdruk van Zijn zelfstandigheid, Die alle dingen draagt door Zijn krachtig woord, heeft, nadat Hij de reiniging van onze zonden door Zichzelf tot stand had gebracht, Zich gezet aan de rechterhand van de Majesteit in de hoogste hemelen .
4 Hij is zoveel meer geworden dan de engelen als de Naam die Hij als erfdeel ontvangen heeft, voortreffelijker is dan die van hen.
5 Want tegen wie van de engelen heeft God ooit gezegd: U bent Mijn Zoon, heden heb Ik U verwekt? En verder: Ik zal voor Hem tot een Vader zijn, en Hij zal voor Mij tot een Zoon zijn?
6 En wanneer Hij vervolgens de Eerstgeborene in de wereld brengt, zegt Hij: En laten alle engelen van God Hem aanbidden.
7 En van de engelen zegt Hij weliswaar: Die Zijn engelen maakt tot geesten en Zijn dienaren tot een vuurvlam,
8 maar tegen de Zoon zegt Hij : Uw troon, o God, bestaat in alle eeuwigheid. De scepter van Uw koninkrijk is een scepter van het recht.
9 U hebt gerechtigheid lief en haat ongerechtigheid. Daarom heeft Uw God U gezalfd, o God, met vreugdeolie, boven Uw metgezellen.
10 En: In het begin hebt U, Heere, de aarde gegrondvest, en de hemelen zijn de werken van Uw handen.
11 Die zullen vergaan, maar U blijft altijd. En ze zullen alle verslijten als een gewaad,
12 en als een mantel zult U ze oprollen en ze zullen verwisseld worden; maar U bent Dezelfde en Uw jaren zullen niet ophouden.
13 En tegen wie van de engelen heeft Hij ooit gezegd: Zit aan Mijn rechterhand , totdat Ik Uw vijanden neergelegd heb als een voetbank voor Uw voeten?
14 Zijn zij niet allen dienende geesten, die uitgezonden worden ten dienste van hen die de zaligheid zullen beërven?
1 Den Apostel betuyght, dat Godt wel eertijts door de Propheten tot den vaderen heeft gesproken, maer nu tot ons door sijnen Sone. 2 Wiens Godtheyt, majesteyt, ende ampt hy kortelick beschrijft. 4 Bewijst daer na uyt verscheyden plaetsen des Ouden Testaments, dat des Soons heerlickheyt verre gaet boven de heerlickheyt der Engelen. 8 Dat hy eenen Goddelicken ende eeuwigen throon heeft, ende dat hy gesalft is boven alle sijne medegenooten. 10 Bewijst voorder dat hemel ende aerde door hem is geschapen, ende een eynde sal hebben, maer dat hy noch begin en heeft noch eynde. 13 ende dat hy alleen sit ter rechter hant sijns Vaders. 14 maer dat alle Engelen dienstbarige geesten zijn.
1 GODT voortijts veelmael, ende op velerley wijse, tot de vaderen gesproken hebbende door de Propheten, heeft in dese laetste dagen tot ons gesproken door den Sone:
2 Welcken hy gestelt heeft tot een erfgenaem van alles, door welcken hy oock de werelt gemaeckt heeft.
3 De welcke alsoo hy is het afschijnsel [sijner ] heerlickheyt, ende het uytge-druckte beelt sijner selfstandigheyt, ende alle dingen draeght door het woort sijner kracht, na dat hy de reynighmakinge onser sonden door hemselven te wege gebracht heeft, is geseten aen de rechter [hant ] der Majesteyt in de hoogste [hemelen :]
4 Soo veel treflicker geworden dan de Engelen, als hy uytnemender naem boven haer ge-erft heeft.
5 Want tot wien van de Engelen heeft hy oyt geseght, Ghy zijt mijn Sone, heden hebbe ick u gegenereert? Ende wederom, Ick sal hem tot een Vader zijn, ende hy sal my tot een Sone zijn?
6 Ende als hy wederom den eerstgeboren inbrenght in de werelt, seght hy, Ende dat alle Engelen Godts hem aenbidden.
7 Ende tot de Engelen seght hy wel, Die sijn Engelen maeckt geesten, ende sijne dienaers een vlamme des vyers:
8 Maer tot den Sone [seght hy ,] Uwen throon, ô Godt, is in alle eeuwigheyt: De scepter uwes Koninckrijcks is een rechte scepter.
9 Ghy hebt rechtveerdigheyt lief gehadt, ende ongerechtigheyt gehaet: Daerom heeft u, ô Godt, uw’ Godt gesalft met olie der vreughde boven uwe medegenooten.
10 Ende, Ghy Heere, hebt in den beginne de aerde gegrondet, ende de hemelen zijn wercken uwer handen:
11 Deselve sullen vergaen, maer ghy blijft altijt: ende sy sullen alle als een kleet verouden:
12 Ende als een deck-kleet sult ghyse in een rollen, ende sy sullen verandert worden: maer ghy zijt deselve, ende uwe jaren en sullen niet ophouden.
13 Ende tot welcken der Engelen heeft hy oyt geseght, Sit aen mijne rechter [hant ,] tot dat ick uwe vyanden sal geset hebben tot een voetbanck uwer voeten?
14 Zijnse niet alle gedienstige geesten, die tot dienst uytgesonden worden om der gene wille die de saligheyt be-erven sullen?
