Het herstel van Israël
1 En u, mensenkind, profeteer tegen de bergen van Israël, en zeg: Bergen van Israël, hoor het woord van de HEERE!
2 Zo zegt de Heere HEERE: Omdat de vijand over u gezegd heeft: Haha! Zelfs de eeuwige hoogten zijn ons tot erfelijk bezit geworden,
3 profeteer daarom, en zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Daarom, omdat men u van rondom verwoest en opgeslokt heeft, zodat u een erfelijk bezit werd voor het overblijfsel van de heidenvolken, u over de tong ging en er kwaad gerucht bij het volk was
4 – luister daarom, bergen van Israël, naar het woord van de Heere HEERE. Zo zegt de Heere HEERE tegen de bergen en tegen de heuvels, tegen de water stromen en tegen de dalen, tegen de verwoeste puinhopen en tegen de verlaten steden, die tot buit en tot een voorwerp van spot geworden zijn voor het overblijfsel van de heidenvolken die rondom u zijn –
5 daarom, zo zegt de Heere HEERE: Voorwaar, in het vuur van Mijn na-ijver heb Ik gesproken tot het overblijfsel van de heidenvolken en tot heel Edom, die zichzelf Mijn land tot erfelijk bezit hebben gegeven met de blijdschap van heel hun hart, met leedvermaak, zodat zijn weidegrond tot buit zou zijn.
6 Profeteer daarom over het land van Israël, en zeg tegen de bergen en tegen de heuvels, tegen de water stromen en tegen de dalen: Zo zegt de Heere HEERE: Zie, in Mijn na-ijver en in Mijn grimmigheid heb Ik gesproken, omdat u de smaad van de heidenvolken gedragen hebt.
7 Daarom, zo zegt de Heere HEERE: Ík heb gezworen: Voorwaar, de heidenvolken die rondom u zijn, zullen zelf hun schande dragen!
8 Maar u, bergen van Israël, u zult uw takken weer voortbrengen en uw vruchten voor Mijn volk Israël dragen, want zij komen naderbij.
9 Want zie, Ik kom naar u toe, Ik zal Mij naar u toewenden, en u zult bewerkt en bezaaid worden.
10 Ik zal de mensen op u talrijk maken, heel het huis van Israël, in zijn geheel. De steden zullen bewoond en de puinhopen zullen herbouwd worden.
11 Ik zal mens en dier op u talrijk maken, zij zullen talrijk worden en vruchtbaar zijn. Ik zal u doen bewonen als in uw vroegere tijden, ja, Ik zal u meer goeddoen dan in uw begin. Dan zult u weten dat Ik de HEERE ben.
12 Ik zal mensen over u doen lopen, namelijk Mijn volk Israël. Zij zullen u in bezit nemen, u zult voor hen tot erfelijk bezit zijn en u zult hen voortaan niet meer van kinderen beroven.
13 Zo zegt de Heere HEERE: Omdat zij tegen u zeggen: U bent een mensenverslinder, en u bent een land dat uw volken van kinderen berooft,
14 daarom zult u geen mens meer verslinden en uw volken niet meer van kinderen beroven, spreekt de Heere HEERE.
15 Ik zal de smaad van de heidenvolken over u niet meer doen horen en u zult de schande van de volken niet langer dragen. U zult uw volken niet meer doen struikelen, spreekt de Heere HEERE.
Een nieuw hart en een nieuwe geest
16 Het woord van de HEERE kwam tot mij:
17 Mensenkind, toen het huis van Israël in hun land woonde, toen verontreinigden zij dat met hun weg en met hun daden. Hun weg was voor Mijn aangezicht als de onreinheid van een afgezonderde vrouw .
18 Toen stortte Ik Mijn grimmigheid over hen uit omwille van het bloed dat zij in het land vergoten hadden, en vanwege hun stinkgoden waarmee zij het verontreinigd hadden.
19 Ik verstrooide hen onder de heidenvolken en zij werden verspreid over de landen. Ik heb hen geoordeeld overeenkomstig hun weg en overeenkomstig hun daden.
20 Toen zij aankwamen bij de heidenvolken waarheen zij gegaan waren, ontheiligden zij Mijn heilige Naam, omdat men van hen zei: Deze mensen zijn het volk van de HEERE en toch zijn zij uit Zijn land vertrokken.
21 Maar Ik spaarde hen vanwege Mijn heilige Naam. Het huis van Israël had die ontheiligd onder de heidenvolken waarheen zij gegaan waren.
22 Zeg daarom tegen het huis van Israël: Zo zegt de Heere HEERE: Ik doe het niet om u, huis van Israël, maar om Mijn heilige Naam, die u ontheiligd hebt onder de heidenvolken waarheen u gegaan bent.
23 Ik zal Mijn grote Naam heiligen, die onder de heidenvolken ontheiligd is, die u in hun midden ontheiligd hebt. Dan zullen de heidenvolken weten dat Ik de HEERE ben, spreekt de Heere HEERE, als Ik in u voor hun ogen geheiligd word.
24 Ik zal u uit de heidenvolken halen en u uit alle landen bijeenbrengen. Dan zal Ik u naar uw land brengen.
25 Ik zal rein water op u sprenkelen en u zult rein worden. Van al uw onreinheden en van al uw stinkgoden zal Ik u reinigen.
26 Dan zal Ik u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in uw binnenste geven. Ik zal het hart van steen uit uw lichaam wegnemen en u een hart van vlees geven.
27 Ik zal Mijn Geest in uw binnenste geven. Ik zal maken dat u in Mijn verordeningen wandelt en dat u Mijn bepalingen in acht neemt en ze houdt.
28 U zult wonen in het land dat Ik uw vaderen gegeven heb, u zult een volk voor Mij zijn en Ík zal een God voor u zijn.
29 Ik zal u verlossen van al uw onreinheden. Ik zal roepen tegen het koren en Ik zal het veel doen worden: Ik zal u geen hongersnood opleggen.
30 Ik zal de vrucht van de bomen en de opbrengst van het veld vermeerderen, zodat u onder de heidenvolken de smaad van de hongersnood niet meer ontvangt.
31 U zult zich uw slechte wegen en uw daden die niet goed waren, herinneren. U zult walgen van uzelf om uw ongerechtigheden en om uw gruweldaden.
32 Ik doe het niet omwille van u, spreekt de Heere HEERE, laat dat u bekend zijn. Schaam u en word te schande vanwege uw wegen, huis van Israël.
33 Zo zegt de Heere HEERE: Op de dag dat Ik u reinig van al uw ongerechtigheden, zal Ik de steden doen bewonen en zullen de puinhopen herbouwd worden.
34 Het verwoeste land zal bewerkt worden, in plaats van een woestenij te zijn voor de ogen van ieder die erdoorheen trekt.
35 Zij zullen zeggen: Dit land, dat verwoest was, is als de hof van Eden geworden. De steden die verwoest lagen, verwoest en afgebroken, zijn versterkt en bewoond.
36 Dan zullen de heidenvolken die om u heen overgebleven zijn, weten dat Ik, de HEERE, Zelf herbouw wat afgebroken is en beplant wat verwoest is. Ík, de HEERE, heb gesproken en Ik zal het doen.
37 Zo zegt de Heere HEERE: Opnieuw zal Ik hierom door het huis van Israël gevraagd worden om dit voor hen te doen. Ik zal hen even talrijk aan mensen maken als aan schapen.
38 Als met de geheiligde schapen, als met de schapen van Jeruzalem op hun vaste feestdagen, zo vol zullen de verwoeste steden worden met kudden mensen. Dan zullen zij weten dat Ik de HEERE ben.
Onder d’aensprake tot de bergen Israels, propheteert Godt, dat hy in grooten yver wrake sal doen aen de vyanden sijner Kercke, die haer bespott, verdruckt ende verwoest hebben, ver s 1, et c. ende dat hy haer heerlick sal herstellen, vermenighvuldigen, ende zegenen, 9. verklaert dat hyse om harer sonden wille ter eeren sijns H. naems hebbe moeten straffen ende tuchtigen, 16. maer dat hyse om sijns naems wille uyt louter genade wederom grootlicks sal begenadigen, reynigen, door sijnen H. Geest heyligen, ende met allerleije zegeningen vervullen ende eeuwighlick saligen, 21. et c.
1 ENde ghy, menschen kint, propheteert tot de bergen Israëls: ende seght; Ghy bergen Israëls, hooret des HEEREN woort.
2 Alsoo seyt de Heere HEERE; Om dat de vyant van u seyt, Heah! selfs de eeuwige hooghten zijn ons ten erve geworden!
3 Daerom propheteert ende seght; Soo seyt de Heere HEERE; Daerom om dat men u van rontomme verwoest ende opgeslockt heeft, op dat ghy voor ’t overblijfsel der Heydenen ten erve soudet zijn, ende ghy gebracht zijt op de klapachtige lippe, ende [in ] opsprake des volcks:
4 Daerom, ghy bergen Israëls, hooret het woort des Heeren HEEREN: Soo seyt de Heere HEERE tot de bergen, ende tot de heuvelen, tot de stroomen, ende tot de dalen, tot de verwoeste eensame plaetsen, ende tot de verlatene steden, die tot eenen roof ende tot eenen spot geworden zijn voor het overblijfsel der Heydenen, die rontomme zijn:
5 Daerom, soo seyt de Heere HEERE; Soo ick niet in het vyer mijns yvers gesproken hebbe tegen het overblijfsel der Heydenen, ende tegen het gantsche Edom: die mijn lant haer selven ten erve gegeven hebben, met blijtschap des gantschen herten, met begeerige plunderinge, op dat de landerije van dien ten roove soude zijn!
6 Daerom propheteert van den lande Israëls: ende seght tot de bergen, ende tot de heuvelen, tot de stroomen ende tot de dalen, Soo seyt de Heere HEERE; Siet ick hebbe in mijnen yver ende in mijne grimmigheyt gesproken: om dat ghy den smaet der Heydenen gedragen hebt:
7 Daerom, soo seyt de Heere HEERE; Ick hebbe mijne hant opgeheven: Soo niet de Heydenen, die rontom u zijn, selfs hare schande sullen dragen!
8 Maer ghy, ô bergen Israëls, ghy sult [weder ] uwe tacken geven, ende uwe vrucht voor mijn volck Israëls dragen: want sy naderen te komen.
9 Want siet ick ben by u: ende ick sal u aensien, ende ghy sult gebouwt ende bezaeyt worden.
10 Ende ick sal menschen op u vermenighvuldigen, het gantsche huys Israëls, [ja ] dat geheel: ende de steden sullen bewoont, ende de eensame plaetsen bebouwt worden.
11 Ia ick sal menschen ende beesten op u vermenighvuldigen, ende sy sullen vermenighvuldight worden ende vruchtbaer zijn: ende ick sal u doen bewoonen, als in uwe vorige tijden, ja ick sal het beter maken als in uwe beginselen; ende ghy sult weten, dat ick de HEERE ben.
12 Ende ick sal menschen op u doen wandelen, [namelick ] mijn volck Israël, die sullen u erflick besitten; ende ghy sult hen ter erffenisse zijn: ende ghy en sultse voortaen niet meer berooven.
13 Soo seyt de Heere HEERE; Om datse tot u seggen; Ghy zijt [een lant ] dat menschen op eet: ende ghy zijt [een lant ] dat uwe volcken berooft.
14 Daerom, en sult ghy niet meer menschen op eten, ende uwe volcken niet meer doen struyckelen: spreeckt de Heere HEERE.
15 Ende ick sal maken dat men den schimp der Heydenen niet meer over u en hoore, ende ghy en sult den smaet der natien niet meer dragen: ende ghy en sult uwe volcken niet meer doen struyckelen, spreeckt de Heere HEERE.
16 Wijders geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:
17 Menschen kint, het huys Israëls, als sy in haer lant woonden, doe verontreynighden sy dat selve, met haren wegh ende met hare handelingen: haren wegh was voor mijn aengesichte als de onreynigheyt eener afgesonderde [vrouwe ].
18 Daerom goot ick mijne grimmigheyt over hen uyt, om des bloets wille dat sy in den lande vergoten hadden: ende om hare dreckgoden, [waer mede ] sy dat verontreynight hadden.
19 Ende ick verstroydese onder de Heydenen, ende sy wierden verspreyt in de landen: Ick oordeeldese na haren wegh ende na hare handelingen.
20 Als sy nu tot de Heydenen quamen, daerhenen sy getogen waren, ontheylighden sy mijnen heyligen name: om dat men van hen seyde, Dese zijn ’t volck des HEEREN, ende zijn uyt sijn lant uytgegaen.
21 Maer ick verschoonde [haer ] om mijnen heyligen name, dien het huys Israëls ontheylighden onder de Heydenen, daer henen sy gekomen waren.
22 Daerom seght tot den huyse Israëls; Soo seyt de Heere HEERE; Ick en doe het niet om uwent wille, ghy huys Israëls: maer om mijnen heyligen name, dien ghylieden ontheylight hebt onder de Heydenen, daer henen ghy gekomen zijt.
23 Want ick sal mijnen grooten name heyligen, die onder de Heydenen ontheylight is, dien ghy in ’t midden van hen ontheylight hebt: ende de Heydenen sullen weten, dat ick de HEERE ben, spreeckt de Heere HEERE, als ick aen u voor hare oogen sal geheylight zijn.
24 Want ick sal u uyt de Heydenen halen, ende sal u uyt alle de landen vergaderen: ende ick sal u in u lant brengen.
25 Dan sal ick reyn water op u sprengen, ende ghy sult reyn worden: van alle uwe onreynigheden, ende van alle uwe dreckgoden sal ick u reynigen.
26 Ende ick sal u een nieuw herte geven, ende sal eenen nieuwen geest geven in het binnenste van u: ende ick sal het steenen herte uyt u vleesch wech nemen, ende sal u een vleeschen herte geven.
27 Ende ick sal mijnen Geest geven in het binnenste van u: ende ick sal maken dat ghy in mijne insettingen sult wandelen, ende mijne rechten sult bewaren ende doen.
28 Ende ghy sult woonen in het lant, dat ick uwen vaderen gegeven hebbe, ende ghy sult my tot een volck zijn, ende ick sal u tot eenen Godt zijn.
29 Ende ick sal u verlossen van alle uwe onreynigheden: ende ick sal roepen tot het koorn, ende sal dat vermenighvuldigen, ende ick en sal geenen honger op u leggen.
30 Ende ick sal de vrucht van ’t geboomte ende d’inkomste des velts vermenighvuldigen, op dat ghy de smaetheyt des hongers niet meer en ontfanget onder de Heydenen.
31 Dan sult ghy gedencken aen uwe boose wegen, ende uwe handelingen die niet goet en waren: ende ghy sult eene walginge van u selven hebben over uwe ongerechtigheden, ende over uwe grouwelen.
32 Ick en doe ’t niet om uwent wille, spreeckt de Heere HEERE; ’t zy u bekent: Schamet u ende wordet schaemroot van uwe wegen, ghy huys Israëls.
33 Alsoo seyt de Heere HEERE; Ten dage als ick u reynigen sal, van alle uwe ongerechtigheden; dan sal ick de steden doen bewoonen, ende de eensame plaetsen sullen bebouwt worden.
34 Ende het verwoeste lant sal bebouwt worden: in plaetse dat het eene verwoestinge was, voor de oogen eens yederen dieder door gingh.
35 Ende sy sullen seggen; Dit lant dat verwoest was, is geworden als een hof van Eden: ende de eensame, ende de verwoeste, ende verstoorde steden zijn vast [ende ] bewoont.
36 Dan sullen de Heydenen, die in de plaetsen rontom u sullen over gelaten zijn, weten, dat ick, de HEERE, de verstoorde plaetsen bebouwe, [ende ] het verwoeste beplante: Ick, de HEERE, hebbe het gesproken ende sal het doen.
37 Alsoo seyt de Heere HEERE; Daer en boven sal ick hierom van den huyse Israëls versocht worden, dat ick het hen doe: ick salse vermenighvuldigen van menschen, als schapen.
38 Gelijck de geheylighde schapen, gelijck de schapen van Ierusalem op hare gesette hooghtijden: alsoo sullen de eensame steden vol zijn van menschen-kudden: Ende sy sullen weten dat ick de HEERE ben.
