Wetten voor de priesters bij het eten
1 Daarna sprak de Heere tot Mozes, zeggende:
2 Spreek tot Aäron en tot zijn zonen, dat zij zich van de heilige dingen van de kinderen Israëls, die zij Mij heiligen, afzonderen, opdat zij de Naam van Mijn heiligheid niet ontheiligen; Ik ben de Heere!
3 Zeg tot hen: Alle man onder uw geslachten, die uit uw zaad tot de heilige dingen, die de kinderen Israëls de Heere heiligen, naderen zal, als zijn onreinheid op hem is, die mens zal voor Mijn aangezicht uitgeroeid worden; Ik ben de Heere!
4 Niemand van het zaad van Aäron, die melaats is, of een vloed heeft, zal van die heilige dingen eten, totdat hij rein is; alsook die iets aanroert, dat onrein is door een dood lichaam, of iemand, wie het zaad der bijligging ontgaat.
5 Of zo wie aangeroerd zal hebben enig kruipend gedierte, waardoor hij onrein is, of een mens, waardoor hij onrein is, naar al zijn onreinheid.
6 De mens, die dat aangeroerd zal hebben, zal onrein zijn tot aan de avond, en hij zal van die heilige dingen niet eten; maar zal zijn vlees met water baden.
7 Als de zon zal ondergegaan zijn, dan zal hij rein zijn, en daarna zal hij van die heilige dingen eten; want dat is zijn spijs.
8 Het dode aas, en het verscheurde zal hij niet eten, om daarmee onrein te worden; Ik ben de Heere!
9 Zij zullen dan Mijn bevel onderhouden, opdat zij geen zonde daarover dragen en daarin sterven, als zij die ontheiligd zouden hebben; Ik ben de Heere, Die hen heilig!
10 Ook zal geen vreemde het heilige eten; een bijwoner van de priester, en een dagloner, zullen het heilige niet eten.
11 Wanneer dan nog de priester een ziel met zijn geld zal gekocht hebben, die zal daarvan eten; en de ingeborene van zijn huis, die zullen van zijn spijs eten.
12 Maar als de dochter van de priester een vreemde man zal toebehoren, zij zal van het hefoffer der heilige dingen niet eten.
13 Doch als de dochter van de priester een weduwe of verstotene zal zijn, en geen zaad hebben, en tot het huis van haar vader, als in haar jonkheid, zal weergekeerd zijn, zo zal zij van de spijs van haar vader eten; maar geen vreemde zal daarvan eten.
14 En wanneer iemand het heilige door dwaling zal gegeten hebben, zo zal hij het vijfde deel ervan daarboven toedoen, en zal het de priester met het heilige teruggeven.
15 Zo zullen zij niet ontheiligen de heilige dingen van de kinderen Israëls, die zij de Heere zullen geheven hebben;
16 En hen doen dragen de ongerechtigheid der schuld, als zij hun heilige dingen zouden eten; want Ik ben de Heere, Die hen heilig!
Bepalingen omtrent de offeranden
17 Verder sprak de Heere tot Mozes, zeggende:
18 Spreek tot Aäron, en tot zijn zonen, en tot al de kinderen Israëls, en zeg tot hen: Zo wie uit het huis van Israël, en uit de vreemdelingen in Israël is, die zijn offerande zal offeren naar al hun geloften, en naar al hun vrijwillige offers, die zij de Heere ten brandoffer zullen offeren;
19 Het zal naar uw welgevallen zijn, een volkomen mannetje, van de runderen, van de lammeren, of van de geiten.
20 Gij zult niet offeren iets, waarin een gebrek is; want het zou niet aangenaam zijn voor u.
21 En als iemand een dankoffer aan de Heere zal offeren, afzonderende van de runderen of van de schapen een gelofte, een vrijwillig offer, het zal volkomen zijn, opdat het aangenaam is; geen gebrek zal daarin zijn.
22 Het blinde, of gebrokene, of verlamde, of wrattige, of droge schurft, of etterige schurft hebbende, deze zult gij de Heere niet offeren, en daarvan zult gij de Heere geen vuuroffer op het altaar geven.
23 Doch een os, of klein vee, te lang of te kort van leden, die zult gij tot een vrijwillig offer bereiden; doch tot een gelofte zou het niet aangenaam zijn.
24 Het gedrukte, of gestotene, of gescheurde, of gesnedene, zult gij de Heere niet offeren; dat zult gij in uw land niet doen.
25 Gij zult ook uit de hand van de vreemde van al deze dingen uw God geen spijs offeren; want hun verdorvenheid is in hen, in hen is gebrek, zij zouden niet aangenaam zijn voor u.
26 Voorts sprak de Heere tot Mozes, zeggende:
27 Wanneer een os, of lam, of geit zal geboren zijn, zo zal die zeven dagen onder zijn moeder zijn; daarna, van de achtste dag en daarna, zal hij aangenaam zijn tot offerande van het vuuroffer voor de Heere.
28 Gij zult ook een os, of klein vee, hem en zijn jong, op één dag niet slachten.
29 En als gij een lofoffer voor de Heere zult slachten, naar uw wil zult gij het slachten.
30 Het zal op dezelfde dag gegeten worden; gij zult daarvan niet overlaten tot op de morgen; Ik ben de Heere!
31 Daarom zult gij Mijn geboden houden, en ze doen; Ik ben de Heere!
32 En gij zult Mijn heilige Naam niet ontheiligen, opdat ik in het midden van de kinderen Israëls geheiligd worde; Ik ben de Heere, Die u heilig!
33 Die u uit Egypteland uitgevoerd heb, opdat Ik u tot een God zij; Ik ben de Heere!
Wetten aengaende de Reynicheyt der Priesteren, in het eten der geheyligde dingen. Onreyn zijnde mochtense daer van niet eten v. 1, etc. maer wel gereynigt zijnde, 6. Geen doodt aes, ende dat verscheurt was, mochtense eten, 8. Wie van het heylige met hen eten mochte, ende wie niet, 10. Wet over de gene die door dwalinge van het heylige gegeten hadden, 14. Wetten van vrywillige offeren, van hoedanige sy moesten zijn, 17. van wiens hant ontfangen, 25. hoe out, 26. Om te offeren niet met de moeder, 28. ende op den dach van het offeren gegeten te worden, 29. het welcke al besloten wort met eene vermaninge tot gehoorsaemheyt, 31.
1 DAerna sprack de HEERE tot Mose, seggende:
2 Spreeckt tot Aaron, ende tot sijne sonen, datse sich van de heylige dingen der kinderen Israëls die sy my heyligen, afsonderen, op datse den Naem mijner Heylicheyt niet en ontheyligen: Ick ben de HEERE.
3 Segt tot hen; Alle man onder uwe geslachten, die uyt uwen gantschen zade tot de heylige dingen, die de kinderen Israëls den HEERE heyligen, naederen sal, als sijne onreynicheyt op hem is, die selve mensche sal van voor mijn aengesicht uytgeroeyt worden: ick ben de HEERE.
4 Niemant van den zade Aarons die melaetsch is, ofte eenen vloet heeft, en sal van die heylige dingen eten, tot dat hy reyn is: mitsgaders die yet aenroert dat onreyn is van een doot lichaem, ofte yemant dien het zaet der byligginge ontgaet.
5 Ofte so wie aengeroert sal hebben eenich kruypende gedierte, daer van hy onreyn is, ofte eenen mensche, daer van hy onreyn is, nae alle sijne onreynicheyt:
6 De mensche, de welcke dat aengeroert sal hebben, die sal onreyn zijn tot aen den avont: ende hy en sal van die heylige dingen niet eten, maer sal sijn vleesch met water baden.
7 Als de Sonne sal ondergegaen zijn, dan sal hy reyn zijn: ende daerna sal hy van die heylige dingen eten; want dat is sijne spijse.
8 Het doode aes, ende het verscheurde en sal hy niet eten, om daer mede onreyn te worden: Ick ben de HEERE.
9 Sy sullen dan mijn bevel onderhouden, op datse geene sonde daer over en dragen, ende daer in sterven, als sy die ontheyligt souden hebben: Ick ben de HEERE, die haer heyligt.
10 Oock en sal geen vreemde het heylige eten: een bywoonder des Priesters, ende een dachlooner en sullen het heylige niet eten.
11 Wanneer dan noch de Priester eene ziele met sijn gelt sal gekocht hebben, die sal daer van eten: ende de ingeboren van sijn huys, die sullen van sijne spijse eten.
12 Maer als des Priesters dochter eenen vreemden man sal toebehooren; sy en sal van het hef-offer der heylige dingen niet eten.
13 Doch als des Priesters dochter eene weduwe, ofte verstootene sal zijn, ende geen zaet hebben, ende tot haers vaders huys, als in hare jonckheyt, sal wedergekeert zijn, so salse vande spijse haers vaders eten: maer geen vreemde en sal daer van eten.
14 Ende wanneer yemant het heylige door dwalinge sal gegeten hebben; so sal hy des selven vijfde deel daer boven toe doen, ende sal ’t den Priester met het heylige wedergeven:
15 So en sullen sy niet ontheyligen de heylige dingen der kinderen Israëls; die sy den HEERE sullen geheven hebben;
16 Ende hen doen dragen de ongerechticheyt der schult, als sy hare heylige dingen souden eten: want ick ben de HEERE, die haer heylicht:
17 Voorder sprack de HEERE tot Mose, seggende:
18 Spreeckt tot Aaron, ende tot sijne sonen, ende tot alle de kinderen Israëls, ende segt tot hen; So wie uyt den huyse Israëls, ende uyt de vreemdelingen in Israël is, die sijne offerhande sal offeren nae alle hare geloften, ende nae alle hare vrywillige offeren, die sy den HEERE ten brand-offer sullen offeren:
19 Het sal nae u welgevallen zijn; een volkomen manneken, van de runderen, van de lammeren, ofte vande geyten.
20 Ghy en sult niet offeren yet, daer in een gebreck is: want het niet aengenaem en soude zijn voor u.
21 Ende als yemant een danck-offer den HEERE sal offeren, uytsonderende van de runderen, ofte van de schapen eene gelofte, ofte vrywillich offer; ’t sal volkomen zijn, op dattet aengenaem zy, geen gebreck en sal daer in zijn.
22 Het blinde, ofte gebrokene, ofte verlemde; ofte wratte, ofte drooge schurftheyt, ofte etterige schurftheyt hebbende; dese en sult ghy den HEERE niet offeren: ende daer van en sult ghy den HEERE geen vyeroffer op den altaer geven.
23 Doch eenen os, ofte kleyn vee, te lanck, ofte te verkrompen in leden; die sult ghy tot een vrywillich offer bereyden, doch tot eene gelofte en soude het niet aengenaem zijn.
24 Het gedruckte, ofte gestootene, ofte gescheurde, ofte gesnedene en sult ghy den HEERE niet offeren: dat en sult ghy in uwen lande niet doen.
25 Ghy en sult oock uyt de hant des vreemden, van alle dese dingen uwen Gode geene spijse offeren: want hare verdorventheyt in haer is, in die selve is gebreck, sy en souden niet aengename zijn voor u.
26 Wijder sprack de HEERE tot Mose, seggende:
27 Wanneer een os, ofte lam, ofte geyte sal geboren zijn, so sal die seven dagen onder sijne moeder zijn: daerna vanden achtsten dach, ende daer over, sal hy aengenaem zijn, tot offerhande des vyer-offers den HEERE.
28 Ghy en sult oock eenen os, ofte kleyn vee, hem, ende sijn jonck op eenen dach niet slachten.
29 Ende als ghy een lof-offer den HEERE sult slachten; nae uwen wille sult ghy het slachten.
30 Het sal op den selven dach gegeten worden, ghy en sult daer van niet overlaten tot op den morgen: Ick ben de HEERE.
31 Daerom sult ghy mijne geboden houden, ende de selve doen: Ick ben de HEERE.
32 Ende ghy en sult mijnen heyligen Naem niet ontheyligen, op dat ick in ’t midden der kinderen Israëls geheylicht worde: Ick ben de HEERE, die u heylige;
33 Die u uyt Egyptenlant uytgevoert hebbe, op dat ick u tot een Godt zy: Ick ben de HEERE.
