Jeruzalem door Sanherib belegerd
1 En het geschiedde in het veertiende jaar van de koning Hizkía, dat Sanherib, de koning van Assyrië, optrok tegen alle vaste steden van Juda, en ze innam.
2 En de koning van Assyrië zond Rabsake van Lachis naar Jeruzalem tot de koning Hizkía, met een zwaar heer; en hij stond aan de watergang van de bovenste vijver, aan de hoge weg van het veld des vollers.
3 Toen ging tot hem uit Eljakim, de zoon van Hilkía, de hofmeester, en Sebna, de schrijver, en Joah, de zoon van Asaf, de kanselier.
4 En Rabsake zeide tot hen: Zegt nu tot Hizkía: Zo zegt de grote koning, de koning van Assyrië: Wat vertrouwen is dit, waarmee gij vertrouwt;
5 Ik mocht zeggen (doch het is een woord der lippen): Er is raad en macht tot de oorlog; op wie vertrouwt gij nu, dat gij tegen mij rebelleert?
6 Zie, gij vertrouwt op die gebroken rietstaf, op Egypte; zo iemand daarop leunt, zo zal hij in zijn hand gaan en die doorboren; alzo is Faraö, de koning van Egypte, voor allen, die op hem vertrouwen.
7 Maar zo gij tot mij zegt: Wij vertrouwen op de Heere, onze God; is Hij Die niet, Wiens hoogten en Wiens altaren Hizkía weggenomen heeft, en tot Juda en tot Jeruzalem gezegd heeft: Voor dit altaar zult gij u neerbuigen?
8 Nu dan, wed toch met mijn heer, de koning van Assyrië; en ik zal u twee duizend paarden geven, zo gij voor u de ruiters daarop zult kunnen geven.
9 Hoe zoudt gij dan het aangezicht van een enige vorst, van de geringste knechten van mijn heer, afkeren? Maar gij vertrouwt op Egypte, om de wagens en om de ruiters.
10 En nu, ben ik zonder de Heere opgetrokken tegen dit land, om dat te verderven? De Heere heeft tot mij gezegd: Trek op tegen dat land, en verderf het.
11 Toen zeide Eljakim, en Sebna, en Joah tot Rabsake: Spreek toch tot uw knechten in het Syrisch, want wij verstaan het wel ; en spreek niet met ons in het Joods, voor de oren van het volk, dat op de muur is.
12 Maar Rabsake zeide: Heeft mijn heer mij tot uw heer en tot u gezonden, om deze woorden te spreken? Is het niet tot de mannen, die op de muur zitten, dat zij met u hun drek eten, en hun water drinken zullen?
13 Alzo stond Rabsake, en riep met luider stem in het Joods, en zeide: Hoort de woorden van de grote koning, de koning van Assyrië!
14 Alzo zegt de koning: Dat Hizkía u niet bedriege, want hij zal u niet kunnen redden.
15 Daartoe, dat Hizkía u niet doe vertrouwen op de Heere, zeggende: De Heere zal ons voorzeker redden; deze stad zal niet in de hand van de koning van Assyrië gegeven worden.
16 Hoort naar Hizkía niet; want alzo zegt de koning van Assyrië: Onderhandelt met mij door een geschenk, en komt tot mij uit, en eet, een ieder van zijn wijnstok, en een ieder van zijn vijgeboom, en drinkt een ieder het water van zijn bornput;
17 Totdat ik kom en u haal in een land, als uw land is, een land van koren en van most, een land van brood en van wijngaarden.
18 Dat Hizkía u niet verleide, zeggende: De Heere zal ons redden; hebben de goden der volken, een ieder zijn land, gered uit de hand van de koning van Assyrië?
19 Waar zijn de goden van Hamath en Arpad? Waar zijn de goden van Sefarváïm? Hebben zij ook Samaria uit mijn hand gered?
20 Welke zijn ze onder al de goden van deze landen, die hun land uit mijn hand gered hebben, dat de Heere Jeruzalem uit mijn hand zou redden?
21 Doch zij zwegen stil, en antwoordden hem niet één woord; want het gebod van de koning was, zeggende: Gij zult hem niet antwoorden.
22 Toen kwam Eljakim, de zoon van Hilkía, de hofmeester, en Sebna, de schrijver, en Joah, de zoon van Asaf, de kanselier, tot Hizkía met gescheurde klederen; en zij gaven hem de woorden van Rabsake te kennen.
Sanherib valt in Iuda, v. 1. sendt Rabsake, die den Coninck Hizkia ende ’t volck door Godts-lasterlicke redenen tot wantrouwen op Godt, ende afval tot Sanherib, soeckt te bewegen, 2. etc. vg. 2.Reg. 18. van het 13. vs af, ende 2.Chron. 32.1, etc.
1 ENde het geschiedde in den veertienden jare des Conincx Hizkia, dat Sanherib de Coninck van Assyrien optooch tegen alle vaste steden Iuda, ende namse in.
2 Ende de Coninck van Assyrien sondt Rabsake van Lachis nae Ierusalem tot den Coninck Hizkia met een swaer heyr, ende hy stont aen den water-ganck des oppersten vyvers, aen den hoogen wech van het velt des vollers.
3 Doe ginck tot hem uyt Eliakim de sone van Hilkia de Hof-meester, ende Sebna de schrijver, ende Ioah de sone Asaphs, de Cancelier.
4 Ende Rabsake seyde tot hen, Segt nu tot Hizkia, Soo seyt de groote Coninck, de Coninck van Assyrien, Wat vertrouwen is dit daer mede ghy vertrouwt?
5 Ick mochte seggen (doch het is een woort der lippen) daer is raet ende macht tot de oorloge: op wien vertrouwt ghy nu, dat ghy tegen my rebelleert?
6 Siet, ghy vertrouwt op dien gebrokenen riet-staf, op Egypten, op den welcken so yemant leunt, so sal hy in sijne hant gaen, ende die doorbooren: alsoo is Pharao de Coninck van Egypten, allen den genen die op hem vertrouwen.
7 Maer so ghy tot my segt, Wy vertrouwen op den HEERE onsen Godt: is hy die niet, wiens hoochten ende wiens altaren Hizkia wech genomen heeft, ende tot Iuda ende tot Ierusalem geseyt heeft, Voor desen altaer sult ghy u neder buygen?
8 Nu dan, weddet doch met mijnen heere den Coninck van Assyrien, ende ick sal u twee duysent peerden geven, so ghy voor u de ruyters daer op sult kunnen geven.
9 Hoe soudt ghy dan het aengesichte eenes eenigen Vorsten, van de geringste knechten mijnes heeren, afkeeren? maer ghy vertrouwt op Egypten, om de wagenen, ende om de ruyteren.
10 Ende nu, ben ick sonder den HEERE opgetogen tegen dit lant, om dat te verderven? de HEERE heeft tot my geseyt, Treckt op tegen dat lant, ende verderft het.
11 Doe seyde Eliakim, ende Sebna, ende Ioah, tot Rabsake, Spreeckt doch tot uwe knechten op Syrisch, want wy verstaen ’t [wel]: ende en spreeckt niet met ons op Ioodsch voor de ooren des volcx, dat op den muer is.
12 Maer Rabsake seyde, Heeft mijn heere my tot uwen heere, ende tot u gesonden, om dese woorden te spreken? ist niet tot de mannen die op den muer sitten, datse met u lieden haren dreck eten, ende hare pisse drincken sullen?
13 Also stont Rabsake, ende riep met luyder stemme op Ioodsch, ende seyde: Hoort de woorden des grooten Conincx, des Conincx van Assyrien,
14 Alsoo seyt de Coninck, Dat Hizkia u niet en bedriege, want hy en sal u niet connen redden.
15 Daer toe, dat Hizkia u niet en doe vertrouwen op den HEERE, seggende, De HEERE sal ons sekerlick redden, dese stadt en sal niet in de hant des Conincx van Assyrien gegeven worden.
16 Ende hoort nae Hizkia niet, want alsoo seyt de Coninck van Assyrien, Handelt met my door een geschenck, ende comt tot my uyt, ende etet een yeder [van] sijnen wijnstock, ende een yeder [van] sijnen vygeboom, ende drinckt een yeder het water sijnes bornputs.
17 Tot dat ick come, ende hale u in een lant, als u lieder lant is, een lant van koorn ende van most, een lant van broot ende van wijngaerden.
18 Dat Hizkia u lieden niet en verleyde, seggende, De HEERE sal ons redden: hebben de Goden der volckeren een yeder sijn lant gereddet uyt de hant des Conincx van Assyrien?
19 Waer zijn de Goden van Hamath ende Arpad? waer zijn de Goden van Sepharvaim? hebben sy oock Samaria van mijner hant gereddet?
20 Welcke zijnse onder alle de Goden deser landen, die haer lant uyt mijne hant gereddet hebben? dat de HEERE Ierusalem uyt mijne hant redden soude?
21 Doch sy swegen stille, ende en antwoordden hem niet een woort, want het gebot des Conincx was, seggende, Ghy en sult hem niet antwoorden.
22 Doe quam Eliakim de sone van Hilkia, de Hof-meester, ende Sebna de Schrijver, ende Ioah de sone Asaphs, de Cancelier, tot Hizkia met gescheurde kleederen, ende sy gaven hem de woorden van Rabsake te kennen.
