Jakobs vertrek naar Kanaän
1 Toen hoorde hij de woorden van de zonen van Laban, zeggende: Jakob heeft genomen alles, wat van onze vader was, en van hetgeen, wat van onze vader was, heeft hij al deze heerlijkheid gemaakt.
2 Jakob zag ook het aangezicht van Laban aan, en ziet, het was jegens hem niet als gisteren en eergisteren.
3 En de Heere zeide tot Jakob: Keer weer tot het land van uw vaderen, en tot uw maagschap, en Ik zal met u zijn.
4 Toen zond Jakob heen, en riep Rachel en Lea, op het veld tot zijn kudde;
5 En hij zeide tot hen: Ik zie het aangezicht van uw vader, dat het jegens mij niet is als gisteren en eergisteren; doch de God van mijn vader is bij mij geweest.
6 En gij weet, dat ik met al mijn macht uw vader gediend heb.
7 Maar uw vader heeft bedriegelijk met mij gehandeld, en heeft mijn loon tien maal veranderd; doch God heeft hem niet toegelaten, om mij kwaad te doen.
8 Wanneer hij aldus zeide: De gespikkelde zullen uw loon zijn, zo lammerden al de kudden gespikkelde; en wanneer hij alzo zeide: De gesprenkelde zullen uw loon zijn, zo lammerden al de kudden gesprenkelde.
9 Alzo heeft God uw vader het vee ontrukt, en aan mij gegeven.
10 En het geschiedde op de tijd, toen de kudde hittig werd, dat ik mijn ogen ophief, en ik zag in de droom; en ziet, de bokken, die de kudden beklommen, waren gesprenkelde, gespikkelde, en hagelvlakkige.
11 En de Engel Gods zeide tot mij in de droom: Jakob! En ik zeide: Zie, hier ben ik!
12 En Hij zeide: Hef toch uw ogen op, en zie! alle bokken, die de kudde beklimmen, zijn gesprenkelde, gespikkelde, en hagelvlakkige, want Ik heb gezien alles, wat Laban u doet.
13 Ik ben die God van Beth-El, alwaar gij het opgerichte teken gezalfd hebt, waar gij Mij een gelofte beloofd hebt; nu, maak u op, vertrek uit dit land, en keer weer in het land van uw maagschap.
14 Toen antwoordden Rachel en Lea, en zeiden tot hem: Is er nog voor ons een deel of erfenis, in het huis van onze vader?
15 Zijn wij niet vreemden door hem geacht? Want hij heeft ons verkocht, en hij heeft ook steeds ons geld verteerd.
16 Want al de rijkdom, die God onze vader heeft ontrukt, die is onze, en van onze zonen; nu dan, doe alles, wat God tot u gezegd heeft.
17 Toen maakte zich Jakob op, en zette zijn zonen en zijn vrouwen op kamelen.
18 En hij voerde al zijn vee weg, en al zijn have, die hij verworven had, het vee, dat hij bezat, dat hij in Paddan-Aram verworven had, om te komen tot Izak, zijn vader, naar het land Kanaän.
19 Laban nu was gegaan, om zijn schapen te scheren; zo stal Rachel de terafim, die haar vader had.
20 En Jakob ontstal zich aan het hart van Laban, de Syriër, aangezien hij hem niet te kennen gaf, dat hij vluchtte.
21 En hij vluchtte, en al wat het zijne was, en hij maakte zich op, en voer over de rivier, en hij zette zijn aangezicht naar het gebergte Gilead.
22 En ten derden dage werd aan Laban geboodschapt, dat Jakob gevlucht was.
23 Toen nam hij zijn broeders met zich, en joeg hem achterna, een weg van zeven dagen, en hij kreeg hem op het gebergte van Gilead.
24 Doch God kwam tot Laban, de Syriër, in een droom des nachts, en Hij zeide tot hem: Wacht u, dat gij met Jakob spreekt, noch goed, noch kwaad.
25 En Laban achterhaalde Jakob; Jakob nu had zijn tent opgeslagen op dat gebergte; ook sloeg Laban met zijn broeders de zijne op het gebergte van Gilead.
26 Toen zeide Laban tot Jakob: Wat hebt gij gedaan, dat gij u aan mijn hart ontstolen hebt, en mijn dochters ontvoerd hebt, als gevangenen met het zwaard?
27 Waarom zijt gij heimelijk gevlucht, en hebt u aan mij ontstolen? en hebt het mij niet aangezegd, dat ik u geleid had met vreugde, en met gezangen, met trommel en met harp?
28 Ook hebt gij mij niet toegelaten mijn zonen en mijn dochters te kussen; nu, gij hebt dwaas gehandeld door zo te doen.
29 Het was in de macht van mijn hand u kwaad aan te doen; maar de God van uw vader heeft tot mij gisterennacht gesproken, zeggende: Wacht u, van met Jakob te spreken, of goed, of kwaad.
30 En nu, gij hebt immers willen vertrekken, omdat gij zo zeer begerig waart naar het huis van uw vader; waarom hebt gij mijn goden gestolen?
31 Toen antwoordde Jakob, en zeide tot Laban: Omdat ik vreesde; want ik zeide: Opdat gij niet misschien uw dochters mij met geweld zoudt ontnemen.
32 Bij wie gij uw goden vinden zult, laat hem niet leven! Overtuig u voor onze broeders, wat bij mij is, en neem het tot u. Want Jakob wist niet, dat Rachel ze gestolen had.
33 Toen ging Laban in de tent van Jakob, en in de tent van Lea, en in de tent van de beide dienstmaagden, en hij vond niets; en toen hij uit de tent van Lea gegaan was, kwam hij in de tent van Rachel.
34 Maar Rachel had de terafim genomen, en zij had die in het zadeltuig van een kameel gelegd, en zij zat daarop. En Laban betastte die ganse tent, en hij vond niets.
35 En zij zeide tot haar vader: Dat de toorn niet ontsteke in de ogen van mijn heer, omdat ik voor uw aangezicht niet kan opstaan; want het gaat mij naar de wijze der vrouwen; en hij doorzocht; maar hij vond de terafim niet.
36 Toen ontstak Jakob, en twistte met Laban; en Jakob antwoordde en zeide tot Laban: Wat is mijn overtreding, wat is mijn zonde, dat gij mij zo verhit hebt nagejaagd?
37 Als gij al mijn huisraad betast hebt, wat hebt gij gevonden van al het huisraad van uw huis? Leg het hier voor mijn broeders en uw broeders, en laat hen richten tussen ons beiden.
38 Deze twintig jaren ben ik bij u geweest; uw ooien en uw geiten hebben geen misdracht gehad, en de rammen van uw kudde heb ik niet gegeten.
39 Het verscheurde heb ik tot u niet gebracht; ik heb het geboet; gij hebt het van mijn hand geëist, het ware des daags gestolen, of des nachts gestolen.
40 Ik ben geweest, dat mij bij dag de hitte verteerde, en bij nacht de vorst, en dat mijn slaap van mijn ogen week.
41 Ik ben nu twintig jaren in uw huis geweest; ik heb u veertien jaren gediend om uw beide dochters, en zes jaren om uw kudde; en gij hebt mijn loon tien maal veranderd.
42 Ten ware de God van mijn vader, de God van Abraham, en de Vreze van Izak, bij mij geweest was, voorzeker, gij zoudt mij nu leeg weggezonden hebben! God heeft mijn ellende, en de arbeid van mijn handen aangezien, en heeft u gisterennacht bestraft.
43 Toen antwoordde Laban en zeide tot Jakob: Deze dochters zijn mijn dochters, en deze zonen zijn mijn zonen, en deze kudde is mijn kudde, ja, al wat gij ziet, dat is het mijne; en wat zou ik aan deze mijn dochters heden doen? of aan hun zonen, die zij gebaard hebben?
44 Nu dan, kom, laat ons een verbond maken, ik en gij, dat het tot een getuigenis zij tussen mij en tussen u!
45 Toen nam Jakob een steen, en hij verhoogde die tot een opgericht teken.
46 En Jakob zeide tot zijn broeders: Vergadert stenen! En zij namen stenen, en maakten een hoop; en zij aten aldaar op die hoop.
47 En Laban noemde hem Jegar-Sahadûtha; maar Jakob noemde hem Gilead.
48 Toen zeide Laban: Deze hoop zij heden een getuige tussen mij en tussen u! Daarom noemde men zijn naam Gilead,
49 En Mizpa; omdat hij zeide: Dat de Heere opzicht neme tussen mij en tussen u, wanneer wij de een voor de ander zullen verborgen zijn!
50 Zo gij mijn dochters beledigt, en zo gij vrouwen neemt boven mijn dochters, niemand is bij ons; zie toe, God zal getuige zijn tussen mij en tussen u!
51 Laban zeide voorts tot Jakob: Zie, daar is deze zelfde hoop, en zie, daar is dit opgerichte teken, dat ik opgeworpen heb tussen mij en tussen u;
52 Deze zelfde hoop zij getuige, en dit opgerichte teken zij getuige, dat ik tot u voorbij deze hoop niet komen zal, en dat gij tot mij, voorbij deze hoop en dit opgerichte teken, niet komen zult ten kwade!
53 De God van Abraham, en de God van Nahor, de God van hun vader richte tussen ons! En Jakob zwoer bij de Vreze van zijn vader Izak.
54 Toen slachtte Jakob een slachting op dat gebergte, en hij nodigde zijn broeders, om brood te eten; en zij aten brood, en vernachtten op dat gebergte.
55 En Laban stond des morgens vroeg op, en kuste zijn zonen, en zijn dochters, en zegende hen; en Laban trok heen, en keerde weer tot zijn plaats.
Iacob, merckende Labans afgunst, treckt met al wat hy hadde, op Godts bevel, ende met toestemminge sijner wijven, buyten Labans weten, nae het lant Canaan, ende Rachel steelt hares vaders Afgoden, vs 1. etc. Laban, dit hoorende, jaegt Iacob na, ende achterhaelt hem op het geberchte Gilead, maer wort van Godt gewaerschouwt, hem niet als vriendelick te bejegenen; beschuldicht hem nochtans scherpelick over dit heymelick vertreck, ende het stelen sijner afgoden, 22. Iacob ontschuldicht sich, ende , als Laban sijne Afgoden nergens vondt, scheldt hem Iacob heftelick, met verwijt van alle onbeleeftheyt, die hy by hem hadde geleden, 31. Maken doch eyndelick een verbont, ende scheyden in vrede van malkanderen, 24.
1 DOe hoorde hy de woorden der sonen Labans, seggende, Iacob heeft genomen alles wat onses vaders was: ende van ’tgene dat onses vaders was heeft hy alle dese heerlickheyt gemaeckt.
2 Iacob sach oock het aengesichte Labans aen: ende siet, dat en was tegen hem niet als gisteren [ende] eergisteren.
3 Ende de HEERE seyde tot Iacob; Keert weder tot het lant uwer vaderen, ende tot uwe maechschap: ende ick sal met u zijn.
4 Doe sondt Iacob henen, ende riep Rachel, ende Lea, op het velt tot sijne cudde.
5 Ende hy seyde tot haer; Ick sie uwes vaders aengesichte, dat het tegens my niet en is, als gisteren [ende] eergisteren: doch de Godt mijnes vaders is by my geweest.
6 Ende ghy lieden wetet, dat ick met alle mijne macht uwen vader gedient hebbe.
7 Maer uw’ vader heeft bedriechlick met my gehandelt, ende heeft mijnen loon tienmalen verandert: doch Godt en heeft hem niet toegelaten om aen my quaet te doen .
8 Wanneer hy aldus seyde; De gespickelde sullen uwen loon zijn, so lammerden alle de cudden gespickelde: ende wanneer hy alsoo seyde, De gesprenckelde sullen uwen loon zijn, so lammerden alle de cudden gesprenckelde.
9 Also heeft Godt uwen vader ’tvee ontruckt, ende my gegeven.
10 Ende het geschiedde ten tijde, als de cudde hittich wert, dat ick mijne oogen ophief, ende ick sach inden droom; ende siet, de bocken die de cudde beklommen, waren gesprenckelde, gespickelde, ende hagel-vleckige.
11 Ende de Engel Godes seyde tot my inden droom; Iacob: ende ick seyde, Siet, [hier] ben ick.
12 Ende hy seyde, Heft doch uwe oogen op, ende siet, alle bocken die de cudde beklimmen, zijn gesprenckelde, gespickelde, ende hagelvleckige: want ick hebbe gesien alles wat Laban u doet.
13 Ick ben die Godt van Beth-El, alwaer ghy het opgerecht teecken gesalft hebt, daer ghy my eene gelofte belooft hebt: Nu, maeckt u op, vertreckt uyt desen lande, ende keert weder in het lant uwer maegschap.
14 Doe antwoordde Rachel ende Lea, ende seyden tot hem: Isser noch voor ons een deel, ofte erffenisse in onses vaders huys?
15 Zijn wy niet vreemde van hem geachtet? want hy heeft ons verkocht: ende hy heeft oock steets ons gelt verteert.
16 Want al de rijckdom die Godt onsen vader heeft ontruckt, die is onse, ende onser sonen: Nu dan, doet alles wat Godt tot u geseyt heeft.
17 Doe maeckte sich Iacob op, ende loedt sijne sonen, ende sijne wijven op kemelen.
18 Ende hy voerde alle sijn vee wech, ende alle sijne have die hy geworven hadde; het vee dat hy besat, ’twelck hy te Paddan Aram geworven hadde: om te komen tot Isaac sijnen vader, nae het lant Canaan.
19 Laban nu was gegaen om sijne schapen te scheeren: so stal Rachel de Teraphim die haer vader hadde.
20 Ende Iacob ontstal sich van het herte Labans des Syriers: overmits hy hem niet te kennen en gaf, dat hy vloodt.
21 Ende hy vloodt, ende al wat sijne was, ende hy maeckte hem op, ende voer over de Riviere: ende hy settede sijn aengesichte nae ’t geberchte Gilead.
22 Ende ten derden dage wert Laban gebootschapt, dat Iacob gevloden was.
23 Doe nam hy sijne broeders met hem, ende jaechde hem achter na eenen wech van seven dagen: ende hy kreech hem op ’t geberchte Gileads.
24 Doch Godt quam tot Laban den Syrier in eenen droom des nachts: ende hy seyde tot hem; Wacht u dat ghy met Iacob niet en spreeckt noch goet, noch quaet.
25 Ende Laban achterhaelde Iacob: Iacob nu hadde sijne tente geslagen op dat geberchte; oock sloech Laban met sijne broederen [de sijne] op ’t geberchte Gileads.
26 Doe seyde Laban tot Iacob; Wat hebt ghy gedaen , dat ghy u van mijn herte ontstolen hebt, ende mijne dochteren ontvoert hebt, als gevangene met den sweerde?
27 Waerom zijt ghy heymelick gevloden, ende hebt [u] my ontstolen? ende en hebt het my niet aengeseyt, dat ick u geleydt hadde met vreuchde, ende met gesangen, met trommel, ende met harpe?
28 Oock en hebt ghy my niet toegelaten mijne sonen, ende mijne dochteren te kussen: Nu, ghy hebt dwaeslick gedaen [soo] doende.
29 Het ware inde macht mijner hant aen u lieden quaet te doen: maer u lieder vaders Godt heeft tot my gister nacht gesproken, seggende, Wacht u van met Iacob te spreken ofte goet, ofte quaet.
30 Ende nu, ghy hebt immers willen vertrecken, om dat ghy soo seer begeerich waert nae uwes vaders huys: waerom hebt ghy mijne Goden gestolen?
31 Doe antwoordde Iacob, ende seyde tot Laban: Om dat ick vreesde; want ick seyde, Op dat ghy niet misschien uwe dochteren my ontweldichdet.
32 By den welcken ghy uwe Goden vinden sult laet hem niet leven; onderkent ghy voor onse broederen, wat by my is, ende neemt het tot u: want Iacob en wist niet datse Rachel gestolen hadde.
33 Doe ginck Laban in Iacobs tente, ende in Leas tente, ende in der beyder dienstmaechden tente, ende hy en vondt niet: ende als hy uyt Leas tente gegaen was, quam hy in Rachels tente.
34 Maer Rachel hadde de Teraphim genomen, ende sy haddese in eenes kemels sadel-tuych geleyt, ende sy sat op de selve: ende Laban betastte die gantsche tente, ende hy en vondt niet.
35 Ende sy seyde tot haren Vader, Dat [de toorn] niet en ontsteke in mijns heeren oogen, om dat ick voor u aengesichte niet en can opstaen, want [’t gaet] my nae der wijven wijse: ende hy doorsocht, maer hy en vondt de Teraphim niet.
36 Doe ontstack Iacob, ende twistede met Laban: ende Iacob antwoordde, ende seyde tot Laban; Wat is mijne overtredinge? wat is mijne sonde? dat ghy my [soo] hittichlick hebt nagejaegt?
37 Als ghy al mijnen huysraet betast hebt, wat hebt ghy gevonden van al den huysraet uwes huyses? Legt’et hier voor mijne broederen, ende uwe broederen: ende laetse richten tusschen ons beyden.
38 Dese twintich jaren ben ick by u geweest, uwe oyen ende uwe geyten en hebben niet misdragen: ende de rammen uwer cudde en hebbe ick niet gegeten.
39 ’T verscheurde en heb’ ick tot u niet gebracht, ick hebbet geboet, ghy hebt het van mijne hant geeyscht; het ware des daechs gestolen, ofte des nachts gestolen.
40 Ick ben geweest, dat my by dage de hitte verteerde, ende by nachte de vorst; ende dat mijn slaep van mijne oogen weeck.
41 Ick ben nu twintich jaren in uwen huyse geweest; ick hebbe u veertien jaren gedient om uwe beyde dochteren, ende ses jaren om uwe cudde: ende ghy hebt mijnen loon tien malen verandert.
42 Ten ware dat de Godt mijnes vaders, de Godt Abrahams ende de vreese Isaacs by my geweest ware, sekerlick ghy soudt my nu ledich wech gesonden hebben: Godt heeft mijne elende, ende den arbeyt mijner handen aengesien, ende heeft u gisternacht bestraft.
43 Doe antwoordde Laban, ende seyde tot Iacob; Dese dochters zijn mijne dochters, ende dese sonen zijn mijne sonen, ende dese cudde is mijne cudde, ja al wat ghy siet dat is mijn: ende wat soude ick dese mijne dochteren heden doen? ofte hare sonen, die sy gebaert hebben?
44 Nu dan, kom, laet ons een verbont maken, Ick ende Ghy: dat het tot een getuygenisse zy tusschen my, ende tusschen u.
45 Doe nam Iacob eenen steen: ende hy verhoogde hem [tot] een opgerecht teecken .
46 Ende Iacob seyde tot sijne broederen, Gadert steenen; ende sy namen steenen, ende maeckten eenen hoop: ende sy aten aldaer op dien hoop.
47 Ende Laban noemde hem Iegar Sahadutha: maer Iacob noemde den selven Gilead.
48 Doe seyde Laban; Dese hoop zy heden een getuyge tusschen my, ende tusschen u: daerom noemde men sijnen name Gilead;
49 Ende Mizpa; om dat hy seyde, Dat de HEERE opsicht neme tusschen my, ende tusschen u: wanneer wy d’een van d’ander sullen verborgen zijn.
50 So ghy mijne dochteren beleedigt, ende so ghy wijven neemt boven mijne dochteren, niemant is by ons: Siet toe, Godt sal getuyge zijn tusschen my, ende tusschen u.
51 Laban seyde voorder tot Iacob: Siet daer is dese selve hoop, ende siet, daer is dit opgerecht teecken, ’twelcke ick opgeworpen hebbe tusschen my ende tusschen u:
52 Dese selve hoop zy getuyge, ende dit opgerecht teecken zy getuyge; dat ick tot u voorby desen hoop niet comen en sal, ende dat ghy tot my voorby desen hoop, ende dit opgerecht teecken niet comen ende sult ten quade.
53 De Godt Abrahams, ende de Godt Nahors, de Godt hares vaders richte tusschen ons: ende Iacob swoer by de Vreese sijnes vaders Isaacs.
54 Doe slachtede Iacob eene slachtinge op dat geberchte, ende hy noodigde sijne broederen, om broot te eten: ende sy aten broot, ende vernachteden op dat geberchte.
55 Ende Laban stont des morgens vroech op ende kuste sijne sonen, ende sijne dochteren; ende segendese: ende Laban trock henen, ende keerde weder tot sijne plaetse.
