1 Alzo zijn volbracht de hemel en de aarde, en al hun heer.
2 Toen nu God op de zevende dag volbracht had Zijn werk, dat Hij gemaakt had, heeft Hij gerust op de zevende dag van al Zijn werk, dat Hij gemaakt had.
3 En God heeft de zevende dag gezegend, en die geheiligd; omdat Hij daarop gerust heeft van al Zijn werk, dat God geschapen had, om te volmaken.
Schepping van de mens
fillerstatenvertaling
4 Dit zijn de geboorten des hemels en der aarde, toen zij geschapen werden; ten dage als de Heere God de aarde en de hemel maakte.
5 En alle struik des velds, eer hij in de aarde was, en al het kruid des velds, eer het uitsproot; want de Heere God had niet doen regenen op de aarde, en er was geen mens geweest, om de aardbodem te bouwen.
6 Maar een damp was opgegaan uit de aarde, en bevochtigde de ganse aardbodem.
7 En de Heere God had de mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen de adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel.
8 Ook had de Heere God een hof geplant in Eden, tegen het oosten, en Hij stelde aldaar de mens, die Hij geformeerd had.
9 En de Heere God had alle geboomte uit het aardrijk doen spruiten, begeerlijk voor het gezicht, en goed tot spijs; en de boom des levens in het midden van de hof, en de boom der kennis des goeds en des kwaads.
10 En een rivier was voortgaande uit Eden, om deze hof te bewateren; en werd van daar verdeeld, en werd tot vier hoofden.
11 De naam van de eerste rivier is Pison; deze is het, die het ganse land van Havíla omloopt, waar het goud is.
12 En het goud van dit land is goed; daar is ook bedólah, en de steen sardónix.
13 En de naam van de tweede rivier is Gihon; deze is het, die het ganse land Kusch omloopt.
14 En de naam van de derde rivier is Hiddékel; deze is gaande naar het oosten van Assur. En de vierde rivier is Frath.
15 Zo nam de Heere God de mens, en zette hem in de hof van Eden, om die te bouwen, en die te bewaren.
16 En de Heere God gebood de mens, zeggende: Van alle boom van deze hof zult gij vrij eten;
17 Maar van de boom der kennis des goeds en des kwaads, daarvan zult gij niet eten; want ten dage, als gij daarvan eet, zult gij de dood sterven.
18 Ook had de Heere God gesproken: Het is niet goed, dat de mens alleen zij; Ik zal hem een hulp maken, die als tegen hem over zij.
19 Want toen de Heere God uit de aarde al het gedierte des velds, en al het gevogelte des hemels gemaakt had, zo bracht Hij die tot Adam, om te zien, hoe hij ze noemen zou; en zoals Adam alle levende ziel noemen zou, dat zou zijn naam zijn.
20 Zo had Adam genoemd de namen van al het vee, en van het gevogelte des hemels, en van al het gedierte des velds; maar voor de mens vond hij geen hulp, die als tegen hem over ware.
21 Toen deed de Heere God een diepe slaap op Adam vallen, en hij sliep; en Hij nam een van zijn ribben, en sloot de plaats daarvan toe met vlees.
22 En de Heere God bouwde de rib, die Hij van Adam genomen had, tot een vrouw, en Hij bracht haar tot Adam.
23 Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn gebeente, en vlees van mijn vlees! Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit de man genomen is.
24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot één vlees zijn.
25 En zij waren beiden naakt, Adam en zijn vrouw; en zij schaamden zich niet.
Godt rust op den sevenden dach, v. 1, 2. Segent ende heylicht dien, 3. Verordent natuerlicke middelen tot vruchtbaerheyt des aerdrijcks, 5. Naerder verhael vande scheppinge des menschen nae lichaem ende ziele, 7. Godt stelt den mensche in’t Paradijs, 8. het welcke beschreven wort, met de rivieren van dien, 9. Verbodt, nopende den boom der kennisse des goets ende quaets, 17. Adam geeft den gedierten hare namen, 19. Breeder verhael vande Scheppinge der vrouwe, 21. die van Adam gekent, ende met sonderling genoegen aengenomen wort, 23 De echte staet, 24. Naecktheyt der menschen, 25.
1 ALso zijn volbracht de hemel ende de aerde, ende al haer heyr.
2 Als nu Godt op den sevensten dach volbracht hadde sijn werck, dat hy gemaekt hadde, heeft hy gerust op den sevensten dach van al sijn werck, dat hy gemaeckt hadde.
3 Ende Godt heeft den sevenden dach gesegent, ende dien geheyligt, om dat hy op den selven gerust heeft van al sijn Werck, ’t welck Godt geschapen hadde, om te volmaken.
4 Dit zijn de geboorten des hemels ende der aerde, als sy geschapen werden: ten dage als de HEERE Godt de aerde ende den hemel maeckte;
5 Ende allen struyck des velts, eer hy inder aerde was, ende alle ’t cruyt des velts, eer het uyt sproot: want de HEERE Godt en hadde niet doen regenen op der aerde, ende daer en was geen mensche geweest om den aerdboden te bouwen.
6 Maer een damp was opgegaen uyt der aerde: ende bevochtichde den gantschen aerdbodem.
7 Ende de HEERE Godt hadde den mensche geformeert uyt het stof der aerden, ende in sijne neusgaten geblasen den adem des levens; also wert de mensche tot eene levendige ziele.
8 Oock hadde de HEERE Godt eenen Hof geplant in Eden, tegen’t Oosten; ende hy stelde aldaer den mensche, dien hy geformeert hadde.
9 Ende de HEERE Godt hadde alle geboomte uyt het aerdrijck doen spruyten, begeerlick voor ’t gesichte, ende goet ter spijse: ende den Boom des Levens in het midden van den Hof: ende den Boom der kennisse des goets ende des quaets.
10 Ende eene Riviere was voortgaende uyt Eden, om desen hof te bewateren, ende wert van daer verdeelt, ende wert tot vier hoofden.
11 De naem der eerster [riviere] is Pison: dese ist die het gantsche lant van Havila omloopt, daer het gout is:
12 Ende het gout deses lants is goet: daer is [oock] Bedola, ende de steen Sardonix.
13 Ende de naem der tweeder Riviere is Gihon: dese ist die het gantsche lant Cus omloopt.
14 Ende de naem der derder riviere is Hiddekel, dese is gaende nae het oosten van Assur: ende de vierde riviere is Phrath.
15 So nam de HEERE Godt den mensche, ende settede hem in den Hof Eden, om dien te bouwen, ende dien te bewaren.
16 Ende de HEERE Godt geboodt den mensche, seggende: Van allen boom deses hofs sult ghy vryelick eten:
17 Maer vanden boom der kennisse des goets ende des quaets, daer van en sult ghy niet eten: want ten dage, als ghy daer van eet, sult ghy den doot sterven.
18 Oock hadde de HEERE Godt gesproken: Het en is niet goet dat de mensche alleen zy; ick sal hem eene hulpe maken [die] als tegen hem over zy.
19 Want als de HEERE Godt, uyt der aerden alle ’t gedierte des velts, ende al ’t gevogelte des hemels gemaeckt hadde, so bracht hyse tot Adam, om te sien, hoe hyse noemen soude: ende soo als Adam alle levendige ziele noemen soude, dat soude sijn naem zijn.
20 So hadde Adam genoemt de namen van al het vee, ende van het gevogelte des hemels, ende van al ’t gedierte des velts: maer voor den mensche en vondt hy geene hulpe [die] als tegen hem over ware.
21 Doe dede de HEERE Godt eenen diepen slaep op Adam vallen, ende hy sliep: ende hy nam eene van sijne ribben, ende sloot der selver plaetse toe [met] vleesch.
22 Ende de HEERE Godt bouwede de ribbe, die hy van Adam genomen hadde, tot eene vrouwe: ende hy brachtse tot Adam.
23 Doe seyde Adam; Dese is ditmael been van mijne beenen, ende vleesch van mijnen vleesche: men salse Manninne heeten, om datse uyt den man genomen is.
24 Daerom sal de man sijnen vader ende sijne moeder verlaten, ende sijnen wijve aenkleven, ende sy sullen tot een vleesch zijn.
25 Ende sy waren beyde naeckt, Adam ende sijn wijf: ende sy en schaemden haer niet.