David tot een volkstelling gedreven
1 En de toorn des Heeren voer voort te ontsteken tegen Israël; en Hij porde David aan tegen hen, zeggende: Ga, tel Israël en Juda.
2 De koning dan zeide tot Joab, de krijgsoverste, die bij hem was: Trek nu om, door alle stammen van Israël, van Dan tot Ber-Séba toe, en tel het volk, opdat ik het getal van het volk wete.
3 Toen zeide Joab tot de koning: Nu doe de Heere, uw God, tot dit volk, zoals deze en die nu zijn, honderdmaal meer, dat de ogen van mijn heer de koning het aanzien; maar waarom heeft mijn heer de koning lust tot deze zaak?
4 Doch het woord des konings nam de overhand tegen Joab, en tegen de oversten van het heer. Alzo trok Joab uit, met de legeroversten, van het aangezicht van de koning, om het volk Israël te tellen.
5 En zij gingen over de Jordaan, en legerden zich bij Aroër, ter rechterhand van de stad, die in het midden is van de beek van Gad, en aan Jáëzer.
6 Voorts kwamen zij in Gilead, en in het lage land Hodsi; ook kwamen zij tot Dan-Jaän, en rondom bij Sidon.
7 En zij kwamen tot de vesting van Tyrus, en alle steden der Hevieten en der Kanaänieten; en zij kwamen uit aan het zuiden van Juda te Ber-Séba.
8 Alzo trokken zij om door het ganse land; en ten einde van negen maanden en twintig dagen kwamen zij te Jeruzalem.
9 En Joab gaf de som van het getelde volk aan de koning; en in Israël waren achthonderd duizend strijdbare mannen, die het zwaard uittrokken, en de mannen van Juda waren vijfhonderd duizend man.
10 En Davids hart sloeg hem, nadat hij het volk geteld had; en David zeide tot de Heere: Ik heb zeer gezondigd in hetgeen ik gedaan heb; maar nu, o Heere, neem toch de misdaad van Uw knecht weg, want ik heb zeer dwaas gedaan.
11 Toen nu David des morgens opstond, zo geschiedde het woord des Heeren tot de profeet Gad, Davids ziener, zeggende:
12 Ga heen, en spreek tot David: Alzo zegt de Heere: Drie dingen draag Ik u voor; verkies u één uit die, dat Ik u doe.
13 Zo kwam Gad tot David, en maakte het hem bekend, en zeide tot hem: Zal u een honger van zeven jaren in uw land komen? Of wilt gij drie maanden vluchten voor het aangezicht van uw vijanden, dat die u vervolgen? Of dat er drie dagen pestilentie in uw land zij? Merk nu, en zie toe, wat antwoord ik Hem zal wederbrengen, Die mij gezonden heeft.
14 Toen zeide David tot Gad: Het is mij zeer bang; laat ons toch in de hand des Heeren vallen, want Zijn barmhartigheden zijn vele, maar laat mij in de hand van mensen niet vallen.
Pest in Israël
15 Toen gaf de Heere een pestilentie in Israël, van de morgen af tot de gezette tijd toe; en er stierven van het volk, van Dan tot Ber-Séba toe, zeventig duizend mannen.
16 Toen nu de engel zijn hand uitstrekte over Jeruzalem, om het te verderven, berouwde het de Heere over dat kwaad, en Hij zeide tot de engel, die het verderf onder het volk maakte: Het is genoeg, trek uw hand nu af. De engel des Heeren nu was bij de dorsvloer van Arauna, de Jebusiet.
17 En David, toen hij de engel zag, die het volk sloeg, sprak tot de Heere, en zeide: Zie ik, ik heb gezondigd, en ik, ik heb onrecht gedaan, maar wat hebben deze schapen gedaan? Uw hand zij toch tegen mij en tegen het huis mijns vaders.
18 En Gad kwam tot David op die zelfde dag, en zeide tot hem: Ga op, richt de Heere een altaar op, op de dorsvloer van Arauna, de Jebusiet.
19 Alzo ging David op naar het woord van Gad, zoals de Heere geboden had.
20 En Arauna zag toe, en zag de koning en zijn knechten tot zich overkomen; zo ging Arauna uit, en boog zich voor de koning met zijn aangezicht ter aarde.
21 En Arauna zeide: Waarom komt mijn heer de koning tot zijn knecht? En David zeide: Om deze dorsvloer van u te kopen, om de Heere een altaar te bouwen, opdat deze plaag opgehouden wordt van over het volk.
22 Toen zeide Arauna tot David: Mijn heer de koning neme en offere, wat goed is in zijn ogen; zie, daar de runderen ten brandoffer, en de sleden en het rundertuig tot hout.
23 Dit alles gaf Arauna, de koning, aan de koning. Voorts zeide Arauna tot de koning: De Heere uw God neme een welgevallen in u!
24 Doch de koning zeide tot Arauna: Neen, maar ik zal het voorzeker van u kopen voor de prijs; want ik zal de Heere mijn God, niet offeren brandoffers, om niet. Alzo kocht David de dorsvloer en de runderen voor vijftig zilveren sikkels.
25 En David bouwde aldaar de Heere een altaar, en offerde brandoffers en dankoffers. Alzo werd de Heere den lande verbeden, en deze plaag van over Israël opgehouden.
Door een rechtveerdich oordeel Godts wort David met hoochmoet aengedreven om het volck te tellen, v. 1, 2. Ioab ende anderen raeden ’t hem af, maer te vergeefs, 3. Daer na gevoelt ende bekent David sijne sonde, 10. Godt laet hem door den Propheet Gad drie plagen voorstellen, om eene daer uyt te verkiesen, 11. waer over hy seer benauwt zijnde, de pestilentie verkiest, die een groot getal van den volcke wechneemt, 14. Godt gebiedt den slaenden Engel, dat hy ophoude, daerom oock David, den Engel siende, ootmoedichlick bidt, 16. Gad beveelt David van Godts wegen, dat hy eenen Altaer sal oprichten ende offeren op den dorsch-vloer van Aravna, 18. David koopt den dorschvloer, ende gereetschap tot de offerhande, van Aravna, ende offert aldaer: also houdt de plage op, 19.
1 ENde de toorn des HEEREN voer voort te ontsteken tegen Israël: ende hy porrede David aen tegen haerlieden, seggende; Gaet, telt Israël ende Iuda.
2 De Coninck dan seyde tot Ioab, den krijchs-oversten, die by hem was; Treckt nu om, door alle stammen Israëls, van Dan tot Ber Seba toe, ende tellet het volck, op dat ick het getal des volcx wete.
3 Doe seyde Ioab tot den Coninck; Nu doe de HEERE uwe Godt tot desen volcke, soo als dese ende die nu zijn, hondertmael meer, dat de oogen mijns heeren des Conincks het aensien: Maer waerom heeft mijn heere de Coninck lust tot dese sake?
4 Doch des Conincks woort nam de overhant tegen Ioab, ende tegen de Overste des heyrs: Also tooch Ioab uyt, met de Overste des heyrs van des Conincks aengesichte, om het volck, Israël, te tellen.
5 Ende sy gingen over de Iordane, ende legerden hen by Aroër, ter rechterhant der stadt, die in ’t midden is van de beke Gads, ende aen Iaëzer.
6 Voorts quamen sy in Gilead, ende in ’t leege lant Hodst: oock quamen sy tot Dan-Iäan, ende rontom by Zidon.
7 Ende sy quamen tot de vestinge van Tyrus, ende alle steden der Heviten ende der Canaaniten: Ende sy quamen uyt aen ’t Zuyden van Iuda te Ber-Seba.
8 Also togen sy om door ’t gantsche lant: ende ten eynde van negen maenden ende twintich dagen quamen sy te Ierusalem.
9 Ende Ioab gaf de somme des getelden volcx aen den Coninck: Ende in Israël waren acht hondert duysent strijtbare mannen, die het sweert uyttrocken, ende de mannen van Iuda waren vijfhondert duysent man.
10 Ende Davids herte sloech hem, na dat hy het volck getelt hadde: Ende David seyde tot den HEERE; Ick hebbe seer gesondicht [in] ’t gene ick gedaen hebbe, maer nu, ô HEERE, neemt doch de misdaet uwes knechts wech, want ick hebbe seer sottelick gedaen.
11 Als nu David des morgens opstont, so geschiedde het woort des HEEREN tot den Prophete Gad, Davids Siender, seggende:
12 Gaet henen ende spreeckt tot David; Alsoo seyt de HEERE; Drie dingen draeg’ ick u voor: Verkiest u een uyt dien, dat ick u doe.
13 So quam Gad tot David, ende maeckt’ et hem bekent, ende seyde tot hem: Sal u een honger van seven jaren in u lant komen? ofte [wilt] ghy drie maenden vlieden voor ’t aengesichte uwer vyanden, dat die u vervolgen? ofte datter drie dagen pestilentie in u lant zy? Merckt nu, ende siet toe, wat antwoort ick dien sal wederbrengen, die my gesonden heeft.
14 Doe seyde David tot Gad: My is seer bange: laet ons doch in de hant des HEEREN vallen, want sijne barmherticheden zijn vele, maer en laet my in de hant van menschen niet vallen.
15 Doe gaf de HEERE eene pestilentie in Israël, van den morgen aen tot den gesetten tijt toe: ende daer storven van den volcke, van Dan tot Ber-Seba toe, tseventich duysent mannen.
16 Doe nu de Engel sijne hant uytstreckte over Ierusalem om haer te verderven, berouwde ’t den HEERE over dat quaet, ende hy seyde tot den Engel, die ’t verderf onder den volcke maeckte, ’T is genoech, treckt uwe hant nu af: de Engel des HEEREN nu was by den dorsch-vloer van Aravna den Iebusiter.
17 Ende David, als hy den Engel sach, die het volck sloech, sprack tot den HEERE, ende seyde, Siet, Ick, ick hebbe gesondicht, ende Ick, ick heb’ onrecht gehandelt, maer wat hebben dese schapen gedaen? Uwe hant zy doch tegen my, ende tegen mijns vaders huys.
18 Ende Gad quam tot David op dien selven dach, ende seyde tot hem; Gaet op, richt den HEERE eenen altaer op, op den dorsch-vloer van Aranja den Iebusiter.
19 Also ginck David op nae Gads woort, gelijck als de HEERE geboden hadde.
20 Ende Aravna sach toe, ende sach den Coninck ende sijne knechten tot hem overkomen: so ginck Aravna uyt, ende booch sich voor den Coninck met sijn aengesicht ter aerden.
21 Ende Aravna seyde; Waerom komt mijn heere de Coninck tot sijnen knecht? ende David seyde, Om desen dorschvloer van u te koopen, om den HEERE eenen altaer te bouwen, op dat dese plage op-gehouden worde van over den volcke.
22 Doe seyde Aravna tot David; Mijn Heere de Coninck neme ende offere dat goet is in sijne oogen: siet daer de runderen ten brantoffer, ende de sleeden ende het runder-tuych ten houte.
23 Dit alles gaf Aravna de Coninck aen den Coninck: voorts seyde Aravna tot den Coninck; De HEERE uwe Godt neme een welgevallen in u.
24 Doch de Coninck seyde tot Aravna; Neen, maer ick sal ’t sekerlick van u koopen voor den prijs, want ick en sal den HEERE mijnen Godt niet offeren brantofferen om niet: Also kochte David den dorschvloer, ende de runderen voor vijftich silvere sikelen.
25 Ende David bouwde aldaer den HEERE eenen altaer, ende offerde brant-offeren ende danck-offeren: Also wert de HEERE den lande verbeden, ende dese plage van over Israël op-gehouden.
FINIS
