Troost voor de vromen bij het geluk der goddelozen
1 EEN psalm van Asaf.
Immers is God Israël goed, dengenen, die rein van harte zijn.
2 Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.
3 Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.
4 Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.
5 Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.
6 Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.
7 Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.
8 Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.
9 Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.
10 Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,
11 Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?
12 Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.
13 Immers heb ik tevergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.
14 Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.
15 Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.
16 Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;
17 Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.
18 Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.
19 Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!
20 Als een droom na het ontwaken, als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.
21 Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,
22 Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.
23 Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;
24 Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.
25 Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde.
26 Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
27 Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert.
28 Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.
BOEK DRIE
Toch dicht bij God
1 Een psalm van Asaf.
Ja, God is goed voor Israël,
voor hen die zuiver van hart zijn.
2 Maar wat mij betreft, mijn voeten waren bijna uitgegleden,
mijn schreden waren haast uitgeschoten,
3 want ik was jaloers op de dwazen,
toen ik de vrede van de goddelozen zag.
4 Tot aan hun dood zijn er immers geen boeien,
en hun kracht is fris.
5 Zij verkeren niet in moeiten, zoals andere stervelingen,
en worden niet gekweld met andere mensen.
6 Daarom hangt de hoogmoed hun als een ketting om de nek ,
het geweld bedekt hen als een mantel.
7 Hun ogen puilen uit van vet,
zij hebben de inbeeldingen van hun hart overtroffen.
8 Zij spotten en spreken boosaardig van onderdrukking,
zij spreken uit de hoogte.
9 Zij zetten hun mond op tegen de hemel,
hun tong wandelt honend rond op de aarde.
10 Daarom kan Gods volk ertoe komen,
wanneer er een volle beker water voor hen uitgeperst wordt,
11 dat zij zeggen: Hoe kan God het weten?
Zou de Allerhoogste er weet van hebben?
12 Zie, dezen zijn goddeloos,
toch hebben zij in de wereld rust en vermeerderen hun vermogen.
13 Ja, voor niets heb ik mijn hart gezuiverd
en mijn handen in onschuld gewassen.
14 Want de hele dag word ik gekweld
en mijn bestraffing is er elke morgen.
15 Als ik zou zeggen: Ik zal ook zo spreken,
zie, ik zou ontrouw zijn aan al Uw kinderen.
16 Toch heb ik nagedacht om dit te kunnen begrijpen,
maar het was moeite in mijn ogen,
17 totdat ik Gods heiligdom binnenging
en op hun einde lette.
18 Ja, U zet hen op gladde plaatsen,
U doet hen in verwoesting vallen.
19 Hoe worden zij in een ogenblik tot een verwoesting!
Zij worden weggevaagd, komen om door verschrikkingen.
20 Zoals een droom vervaagt bij het ontwaken,
zult U, Heere, als U wakker wordt, hun beeld verachten.
21 Toen mijn hart verbitterd was
en ik in mijn nieren geprikkeld werd,
22 hoe onverstandig was ik toen, ik wist niets!
Ik was een redeloos dier bij U.
23 Ik zal echter voortdurend bij U zijn,
U hebt mijn rechterhand gegrepen.
24 U zult mij leiden door Uw raad,
daarna zult U mij in heerlijkheid opnemen.
25 Wie heb ik behalve U in de hemel?
Naast U vind ik nergens vreugde in op de aarde.
26 Bezwijkt mijn lichaam en mijn hart,
dan is God de rots van mijn hart
en voor eeuwig mijn deel.
27 Want zie, wie zich ver van U houden, zullen omkomen;
U verdelgt allen die als in hoererij U verlaten.
28 Maar wat mij betreft, het is voor mij goed dicht bij God te zijn.
Ik neem mijn toevlucht tot de Heere HEERE,
om al Uw werken te vertellen.
