1 Lazarus is kranck tot Bethanien, 3 waerom de susters aen Christum senden. 7 die nae Iudea gaet, 11 Lazarus sterft ondertusschen. 17 Ende Christus gaet nae Bethanien om hem op te wecken. 20 alwaer hem Martha ontmoet, met welcke hy spreeckt van de opstandinge haers broeders, ende aller geloovigen. 28 ende daerna oock Maria. 35 Christus weent ende komt aen ’t graf. 39 vindt hem vier dagen begraven. 41 Bidt sijnen Vader, ende weckt hem op. 45 waer over vele in hem gelooven. 46 ende andere boodtschappen het den Overpriesters. 47 welcke daer over haren Raedt vergaderen. 50 waer Cajaphas onwetende Propheteert van de vrucht des doots Christi . 53 ende besloten wort, dat men hem sal dooden. 54 maer ontwijckt nae de stadt Ephraim. 55 Wort op het Feest van Pascha gesocht. 57 ende de Overpriesters geven een gebodt uyt, dat men hem sal aenbrengen.
1 ENde daer was een seker [man ] kranck [genaemt ] Lazarus, van Bethanien, uyt het vleck Marie ende haers susters Marthe.
2 (Maria nu was de gene die den Heere gesalft heeft met salve, ende sijne voeten afgedrooght heeft met haren hayre: welcker broeder Lazarus kranck was.)
3 Sijne susters dan 3sonden tot hem, seggende, Heere, siet, dien ghy lief hebt, is kranck.
4 Ende Iesus [dat ] hoorende seyde, Dese kranckheyt en is niet tot der doot, maer ter heerlicheyt Godts: op dat de Sone Godts door de selve verheerlickt worde.
5 Iesus nu hadde Martham, ende hare suster, ende Lazarum lief.
6 Als hy dan gehoort hadde dat hy kranck was, doe bleef hy [noch ] twee dagen inde plaetse daer hy was.
7 Daerna seyde hy voorder tot de discipelen, Laet ons wederom na Iudeam gaen.
8 De Discipelen seyden tot hem, Rabbi, de Ioden hebben u nu [onlanghs ] gesocht te steenigen, ende gaet ghy wederom derwaerts?
9 Iesus antwoordde, Zijnder niet twaelf uyren in den dagh? Indien yemandt inden dagh wandelt, so en stoot hy hem niet: overmits hy het licht deser werelt siet:
10 Maer indien yemant in der nacht wandelt, so stoot hy hem: overmits het licht in hem niet en is.
11 Dit sprack hy: ende daerna seyde hy tot haer, Lazarus onse vrient slaept: maer ick gae henen om hem uyt den slaep op te wecken.
12 Sijne Discipelen dan seyden, Heere indien hy slaept, so sal hy gesont worden.
13 Doch Iesus hadde gesproken van sijne doot: maer sy meynden dat hy sprack van de ruste des slaeps.
14 Doe seyde dan Iesus tot haer vry uyt, Lazarus is gestorven:
15 Ende ick ben blijde om uwent wille, dat ick daer niet geweest en ben, op dat ghy gelooven meught: doch laet ons tot hem gaen.
16 Thomas dan, genaemt Didymus, seyde tot [sijne ] mede-discipelen, Laet ons oock gaen, op dat wy met hem sterven.
17 Iesus dan gekomen zijnde vondt dat hy nu vier dagen in het graf geweest was.
18 (Bethania nu was na by Ierusalem, ontrent vijftien stadien van [daer ])
19 Ende vele uyt den Ioden waren gekomen tot Martham ende Mariam, op dat sy haer vertroosten souden over haren broeder.
20 Martha dan, als sy hoorde dat Iesus quam, ginck hem te gemoete: doch Maria bleef in huys sitten.
21 So seyde Martha dan tot Iesum, Heere waert ghy hier geweest, so en ware mijn broeder niet gestorven:
22 Maer oock nu weet ick, dat alles wat ghy van Godt begeeren sult, Godt u het geven sal.
23 Iesus seyde tot haer, Uw’ broeder sal weder opstaen.
24 Martha seyde tot hem, Ick weet dat hy opstaen sal inde opstandinge ten laetsten dage.
25 Iesus seyde tot haer, Ick ben de opstandinge ende het leven: die in my gelooft sal leven, al waer hy oock gestorven:
26 Ende een yegelijck die leeft, ende in my gelooft, sal niet sterven inder eeuwicheyt. Gelooft ghy dat?
27 Sy seyde tot hem, Ia Heere: ick hebbe gelooft, dat ghy zijt de Christus de Sone Godts, die inde werelt komen soude.
28 Ende dit geseght hebbende ginck sy henen, ende riep Mariam hare suster heymelijck, seggende, De Meester is daer, ende hy roeptu.
29 Dese als sy [dat ] hoorde, stont haestelick op, ende ginck tot hem.
30 (Iesus nu en was noch in het vleck niet gekomen: maer was in de plaetse, daer hem Martha te gemoet gekomen was)
31 De Ioden dan die met haer in het huys waren, ende haer vertroosteden, siende Mariam dat sy haestelick opstondt, ende uytginck, volghden haer, seggende, Sy gaet na het graf, op dat sy aldaer weene.
32 Maria dan, als sy quam daer Iesus was, ende hem sach, viel aen sijne voeten, seggende tot hem, Heere, indien ghy hier geweest waert, so en ware mijn broeder niet gestorven.
33 Iesus dan als hy haer sagh weenen, ende de Ioden die met haer quamen, [oock ] weenen, wert hy zeer beweeght inden geest, ende ontroerde hem selven.
34 Ende seyde, Waer hebt ghy hem geleght? Sy seyden tot hem, Heere, komt ende siet het.
35 Iesus weende.
36 De Ioden dan seyden, Siet, hoe lief hy hem hadde.
37 Ende sommige uyt haer seyden, En konde hy, die de oogen des blinden geopent heeft, niet maecken dat oock dese niet gestorven en ware?
38 Iesus dan wederom in hem selven zeer beweeght zijnde, quam tot het graf: ende het was een speloncke, ende eenen steen was daer op geleght.
39 Iesus seyde, Neemt den steen wech. Martha de suster des gestorvenen seyde tot hem, Heere, hy rieckt nu al, want hy heeft vier dagen [aldaer gelegen ].
40 Iesus seyde tot haer, Hebbe ick u niet geseght, dat, so ghy gelooft, ghy de heerlickheyt Godts sien sult?
41 Sy namen dan den steen wech, daer de gestorvene lagh. Ende Iesus hief de oogen opwaerts, ende seyde, Vader, ick dancke u dat ghy my gehoort hebt.
42 Doch ick wist dat ghy my altijdt hoort: maer om der schare wille, die rontom staet. hebbe ick [dit ] geseght, op dat sy souden gelooven, dat ghy my gesonden hebt.
43 Ende als hy dit geseght hadde, riep hy met grooter stemme, Lazare komt uyt.
44 Ende de gestorvene quam uyt, gebonden aen handen ende voeten met graf-doecken, ende sijn aangesicht was omwonden met eenen sweet-doeck. Iesus seyde tot haer, Ontbindt hem, ende laet hem henen gaen.
45 Vele dan uyt de Ioden, die tot Mariam gekomen waren, ende aenschouwt hadden ’t gene Iesus gedaen hadde, geloofden in hem.
46 Maer sommige van haer gingen tot de Phariseen, ende seyden tot haer ’tgene Iesus gedaen hadde.
47 De Overpriesters dan ende de Phariseen vergaderden den Raedt, ende seyden, Wat sullen wy doen? want dese mensche doet vele teeckenen.
48 Indien wy hem alsoo laten [geworden ], sy sullen alle in hem gelooven, ende de Romeynen sullen komen, ende wech nemen beyde onse plaetse ende volck.
49 Ende een uyt haer, [namelick ] Cajaphas, die des selven jaers Hoogepriester was, seyde tot haer, Ghy en verstaet niets:
50 Noch ghy en [bedenckt ] niet, dat het ons nut is, dat een mensche sterve voor het volck, ende het geheele volck niet verloren en gae.
51 Ende dit seyde hy niet uyt hem selven: maer zijnde Hoogepriester des selven jaers propheteerde hy, dat Iesus sterven soude voor het volck:
52 Ende niet alleen voor dat volck, maer op dat hy oock de kinderen Godts, die verstroyt waren, tot een soude vergaderen.
53 Van dien dagh dan af raedslaeghden sy te samen, dat sy hem dooden souden.
54 Iesus dan en wandelde niet meer vryelick onder de Ioden: maer ginck van daer na het landt by de woestijne, na de stadt genaemt Ephraim: ende verkeerde aldaer met sijne Discipelen.
55 Ende het Pascha der Ioden was na by, ende vele uyt dat landt gingen op na Ierusalem voor het Pascha, op dat sy haer selven reynighden.
56 Sy sochten dan Iesum, ende seyden onder malcanderen, staende in den Tempel, Wat dunckt u? [Dunckt u ] dat hy niet komen en sal tot het Feest?
57 De Overpriesters nu ende de Phariseen hadden een gebodt gegeven, dat so yemandt wiste waer hy was, hy het soude te kennen geven, op dat sy hem mochten vangen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
