1 Christus geneest eenen geraeckten ofte lammen, ende bewijst dat hy macht heeft om de sonden te vergeven. 9 Beroept Mattheum, ende eet met de Tollenaers. 14 Verdedicht sijne Discipulen, datse niet en vasten. 20 Geneest een vrouwe van het bloedt-vloeyen. 23 Verweckt eens Oversten gestorvene dochterken. 27 maect twee blinde siende. 32 werpt eenen stommen Duyvel uyt. 35 Predickt, ende geneest vele siecken. 36 Vermaent te bidden om arbeyders inden oogst.
1 ENde in het schip gegaen zijnde voer hy over ende quam in sijne stadt. Ende siet, sy brachten tot hem eenen geraeckten, op een bedde liggende.
2 Ende Iesus haer geloove siende, seyde tot den geraeckten, Sone, zijt wel gemoet, uwe sonden zijn u vergeven.
3 Ende siet, sommige der Schriftgeleerde seyden in haer selven, Dese lastert [Godt .]
4 Ende Iesus siende hare gedachten, seyde, Waerom overdenckt ghy quaet in uwe herten?
5 Want wat is lichtelicker te seggen , De sonden zijn u vergeven: ofte te seggen, Staet op ende wandelt?
6 Doch op dat ghy moocht weten, dat de Sone des menschen macht heeft op der aerden de sonden te vergeven, (doe seyde hy tot den geraeckten) Staet op, neemt uw’ bedde op, ende gaet henen nae u huys.
7 Ende hy opgestaen zijnde ginck henen nae sijn huys.
8 De scharen nu [dat ] siende, hebben haer verwondert, ende Godt verheerlickt, die sodanige macht den menschen gegeven hadde.
9 Ende Iesus van daer voortgaende, sach een mensche in 11het Tolhuys sitten genaemt 12Mattheus: ende seyde tot hem, Volgt my. Ende hy opstaende volchde hem.
10 Ende het geschiede als hy in het huys [Matthei ] aen sat, siet, vele tollenaers ende sondaers quamen ende saten mede aen, met Iesu, ende sijne discipelen.
11 Ende de Phariseen [dat ] siende, seyden tot sijne discipelen, Waerom eet uw’ Meester met de tollenaren ende sondaren?
12 Maer Iesus [sulcks ] hoorende, seyde tot haer, Die gesont zijn en hebben den Medecijn-meester niet van noode, maer die sieck zijn.
13 Doch gaet henen ende leert, wat het zy, Ick wil barmherticheyt, ende niet offerhande. Want ick ben niet gekomen om te roepen rechtveerdige, maer sondaers tot bekeeringe.
14 Doe quamen de discipelen Ioannis tot hem, seggende, Waerom vasten wy ende de Phariseen veel, ende uwe discipelen en vasten niet?
15 Ende Iesus seyde tot haer, Connen oock de bruylofts-kinderen treuren, so lange de bruydegom by haer is? Maer de dagen sullen komen, wanneer de bruydegom van haer sal wech-genomen zijn, ende dan sullen sy vasten.
16 Oock en set niemandt eenen lap ongevolt laecken, op een oudt kleedt: want desselven aengesette lap scheurt af van het kleedt, ende daer wort een erger scheure.
17 Noch men doet geenen nieuwen wijn in oude [leder- ]sacken: anders so bersten de [leder- ]sacken, ende de wijn wort uytgestort, ende de [leder- ]sacken verderven: maer men doet nieuwen wijn in nieuwe [leder- ]sacken, ende beyde te samen worden behouden.
18 Als hy dese dingen tot haer sprack, siet een Overste quam ende aenbadt hem, seggende, Mijn dochter is nu terstont gestorven, doch comt ende legt uwe handt op haer, ende sy sal leven.
19 Ende Iesus opgestaen zijnde volchde hem, ende sijne discipelen.
20 Ende siet, een vrouwe, die twaelf jaren het bloed-vloeyen gehadt hadde, comende tot hem van achteren, raeckte den zoom sijnes cleedts aen.
21 Want sy seyde in haer selven, indien ick alleenlick sijn cleedt aenraecke, so sal ick gesont worden.
22 Ende Iesus hem omkeerende, ende haer siende, seyde, Zijt wel gemoet dochter, uw’ geloove heeft u behouden. Ende de vrouwe wiert gesont van de selve uyre af.
23 Ende als Iesus in het huys des Oversten quam, ende sach de pijpers ende de woelende schare.
24 Seyde hy tot haer, Vertreckt, want het dochterken en is niet doodt, maer slaept. Ende sy belachten hem.
25 Als nu de schare uytgedreven was, ginck hy in, ende greep haer handt: ende het dochterken stondt op.
26 Ende dit geruchte ginck uyt door dat geheele landt.
27 Ende als Iesus van daer voortginck, zijn hem twee blinde gevolcht, roepende ende seggende, [Ghy ] sone Davids ontfermt u onser.
28 Ende als hy in huys gecomen was, quamen de blinde tot hem. Ende Iesus seyde tot haer, Gelooft ghy, dat ick dat doen can? Sy seyden tot hem, Ia Heere.
29 Doe raeckte hy hare oogen aen, seggende, U geschiede na uw’ geloove.
30 Ende hare oogen zijn geopent geworden. Ende Iesus heeft haer seer strengelick verboden, seggende, Siet, dat het niemant en wete.
31 Maer sy uytgegaen zijnde, hebben hem ruchtbaer gemaeckt, door dat geheele landt.
32 Als dese nu uytgingen, siet so brachten sy tot hem een mensche, die stom ende van den Duyvel beseten was.
33 Ende als de Duyvel uytgeworpen was, sprack de stomme. Ende de scharen verwonderden haer, seggende, Daer en is noyt desgelijcks in Israël gesien.
34 Maer de Phariseen seyden, Hy werpt de Duyvelen uyt, door den Oversten der Duyvelen.
35 Ende Iesus omginck alle de steden ende vlecken, leerende in hare Synagogen, ende predikende het Euangelium des Coninckrijcks, ende genesende alle sieckten ende alle qualen onder den volcke.
36 Ende hy de scharen siende, wert innerlick met ontferminge beweecht over haer, om datse vermoeyt ende verstroyt waren, gelijck schapen, die geenen herder en hebben.
37 Doe seyde hy tot sijne Discipelen, De oogst is wel groot, maer de arbeyders zijn weynige.
38 Biddet dan den Heere des oogsts, dat hy arbeyders in sijnen oogst uytstoote.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
