Israël voor Ai geslagen
1 MAAR de kinderen Israëls overtraden door overtreding met het verbannene; want Achan, de zoon van Charmi, den zoon van Zabdi, den zoon van Zerah, uit den stam van Juda, nam van het verbannene. Toen ontstak de toorn des HEEREN tegen de kinderen Israëls.
2 Als Jozua mannen zond van Jericho naar Ai, dat bij Beth-aven ligt, aan het oosten van Beth-El, zo sprak hij tot hen, zeggende: Trekt opwaarts en bespiedt het land. Die mannen nu trokken op en bespiedden Ai.
3 Daarna keerden zij weder naar Jozua, en zeiden tot hem: Dat het ganse volk niet optrekke, dat er omtrent twee duizend mannen, of omtrent drie duizend mannen optrekken, om Ai te slaan; vermoei daarheen al het volk niet; want zij zijn weinige.
4 Alzo trokken derwaarts op van het volk omtrent drie duizend man; dewelke vloden voor het aangezicht der mannen van Ai.
5 En de mannen van Ai sloegen van dezelven omtrent zes en dertig man, en vervolgden hen van voor de poort tot Schebarim toe, en sloegen hen in een afgang. Toen versmolt het hart des volks, en het werd tot water.
6 Toen verscheurde Jozua zijn klederen, en viel op zijn aangezicht ter aarde, voor de ark des HEEREN, tot den avond toe, hij en de oudsten van Israël; en zij wierpen stof op hun hoofd.
7 En Jozua zeide: Ach, Heere HEERE, waarom hebt Gij dit volk door de Jordaan ooit doen gaan, om ons te geven in de hand der Amorieten, om ons te verderven? Och, dat wij toch tevreden geweest en gebleven waren aan gene zijde van de Jordaan!
8 Och, Heere! Wat zal ik zeggen, nademaal dat Israël voor het aangezicht zijner vijanden den nek gekeerd heeft?
9 Als het de Kanaänieten, en alle inwoners des lands horen zullen, zo zullen zij ons omsingelen, en onzen naam uitroeien van de aarde; wat zult Gij dan Uw groten Naam doen?
Achans misdaad en straf
10 Toen zeide de HEERE tot Jozua: Sta op; waarom ligt gij dus neder op uw aangezicht?
11 Israël heeft gezondigd; en zij hebben ook Mijn verbond, hetwelk Ik hun geboden had, overtreden; en ook hebben zij van het verbannene genomen, en ook gestolen, en ook gelogen, en hebben het ook onder hun gereedschap gelegd.
12 Daarom zullen de kinderen Israëls niet kunnen bestaan voor het aangezicht hunner vijanden; zij zullen den nek voor het aangezicht hunner vijanden keren; want zij zijn in den ban. Ik zal voortaan niet meer met ulieden zijn, tenzij gij den ban uit het midden van ulieden verdelgt.
13 Sta op, heilig het volk, en zeg: Heiligt u tegen morgen; want alzo zegt de HEERE, de God van Israël: Er is een ban in het midden van u, Israël, gij zult niet kunnen bestaan voor het aangezicht uwer vijanden, totdat gij den ban wegdoet uit het midden van u.
14 Gij zult dan in den morgenstond aankomen naar uw stammen; en het zal geschieden, de stam, welken de HEERE geraakt zal hebben, die zal aankomen naar de geslachten, en welk geslacht de HEERE geraakt zal hebben, dat zal aankomen bij huisgezinnen, en welk huisgezin de HEERE geraakt zal hebben, dat zal aankomen man voor man.
15 En het zal geschieden, die geraakt zal worden met den ban, die zal met vuur verbrand worden, hij en al wat hij heeft; omdat hij het verbond des HEEREN overtreden heeft, en omdat hij dwaasheid in Israël gedaan heeft.
16 Toen maakte zich Jozua des morgens vroeg op, en deed Israël aankomen naar zijn stammen; en de stam van Juda werd geraakt.
17 Als hij het geslacht van Juda deed aankomen, zo raakte hij het geslacht van Zarchi. Toen hij het geslacht van Zarchi deed aankomen, man voor man, zo werd Zabdi geraakt;
18 Welks huisgezin als hij deed aankomen, man voor man, zo werd Achan geraakt, de zoon van Charmi, den zoon van Zabdi, den zoon van Zerah, uit den stam van Juda.
19 Toen zeide Jozua tot Achan: Mijn zoon, geef toch den HEERE, den God van Israël, de eer, en doe voor Hem belijdenis; en geef mij toch te kennen, wat gij gedaan hebt, verberg het voor mij niet.
20 Achan nu antwoordde Jozua, en zeide: Voorwaar, ik heb tegen den HEERE, den God Israëls, gezondigd, en heb alzo en alzo gedaan.
21 Want ik zag onder den roof een schoon sierlijk Babylonisch overkleed, en tweehonderd sikkelen zilvers, en een gouden tong, welker gewicht was vijftig sikkelen; en ik kreeg lust daartoe, en ik nam ze; en zie, zij zijn verborgen in de aarde, in het midden mijner tent, en het zilver daaronder.
22 Toen zond Jozua boden henen, die tot de tent liepen; en ziet, het lag verborgen in zijn tent, en het zilver daaronder.
23 Zij dan namen die dingen uit het midden der tent, en zij brachten ze tot Jozua en tot al de kinderen Israëls; en zij stortten ze uit voor het aangezicht des HEEREN.
24 Toen nam Jozua, en gans Israël met hem, Achan, den zoon van Zerah, en het zilver, en het sierlijk overkleed, en de gouden tong, en zijn zonen, en zijn dochteren, en zijn ossen, en zijn ezelen, en zijn vee, en zijn tent, en alles wat hij had; en zij voerden ze naar het dal Achor.
25 En Jozua zeide: Hoe hebt gij ons beroerd? De HEERE zal u beroeren te dezen dage. En gans Israël stenigde hem met stenen, en zij verbrandden hen met vuur, en zij overwierpen hen met stenen.
26 En zij richtten over hem een groten steenhoop, zijnde tot op dezen dag. Alzo keerde Zich de HEERE van de hittigheid Zijns toorns. Daarom noemde men den naam dier plaats het dal van Achor, tot dezen dag toe.
Om dat Achan van ’t verbannene hadde genomen, so ontsteeckt de toorn des Heeren tegen Israël, v. 1, etc. Iosua schickt eenich volck nae Ai, 2 daer werden 36 Israëliten geslagen, 5. Iosua ende d’outste van Israël zijn hier over seer verbaest geworden, ende vernederen haer voor den Heere, 6. die hem de oorsake deser nederlage openbaert, 11. Ende hy beveelt hem den man, die ’t verbannene goet gestolen hadde, door lotinge uyt te vinden, 14. ende hem met al het sijne te verbranden, 15. Achan wort bevonden de schuldige man te zijn, 16. Hij ende alle de sijne worden gesteenicht, ende verbrant, 24.
1 MAer de kinderen Israëls overtraden door overtredinge met het verbannene: want Achan de sone Charmi, des soons Zabdi, des soons Zerah, uyt de stamme Iuda, nam van ’tverbannene: doe ontstack de toorn des HEEREN tegen de kinderen Israëls.
2 Als Iosua mannen sondt van Iericho nae Ai, die by Beth-aven leyt, aen ’t oosten van Beth-el, so sprack hy tot hen, seggende, Treckt opwaerts, ende bespiedt het lant: Die mannen nu trocken op, ende bespiedden Ai.
3 Daerna keerden sy weder nae Iosua, ende seyden tot hem, Dat het gantsche volck niet op en trecke, datter ontrent twee duysent mannen, ofte ontrent drye duysent mannen optrecken, om Ai te slaen: en vermoeyt daer henen al het volck niet, want sy zijn weynige.
4 Also trocken derwaerts op van den volcke ontrent drie duysent man: dewelcke vloden voor het aengesichte der mannen van Ai.
5 Ende de mannen van Ai sloegen van deselve ontrent ses ende dertich man, ende vervolgdense [van] voor de poorte tot Schebarim toe, ende sloegense in een afganck: Doe versmolt het herte des volcx, ende het wert tot water.
6 Doe verscheurde Iosua sijne kleederen, ende viel op sijn aengesichte ter aerde, voor de Arke des HEEREN, tot den avont toe, hy, ende de Outste Israëls; ende sy wierpen stof op haer hooft.
7 Ende Iosua seyde, Ach Heere HEERE, waerom hebt ghy dit volck door de Iordane oyt doen gaen, om ons te geven in de hant der Amoriten, om ons te verderven? Och dat wy doch te vreden geweest ende gebleven waren aen gene zijde der Iordane!
8 Och Heere! wat sal ick seggen, nademael dat Israël voor het aengesichte sijner vyanden den necke gekeert heeft?
9 Als het de Canaaniten, ende alle inwoonders des lants hooren sullen, so sullen sy ons omcingelen, ende onsen name uytroeyen van der aerde: Wat sult ghy dan uwen grooten Name doen?
10 Doe seyde de HEERE tot Iosua, Staet op: waerom ligt ghy dus neder op u aengesichte?
11 Israël heeft gesondicht, ende hebben oock mijn verbont, ’t welck ick haer geboden hadde, overtreden: ende oock hebben sy van ’t verbannene genomen, ende oock gestolen, ende oock gelogen, ende hebben ’t oock onder hare gereetschap geleyt.
12 Daerom en sullen de kinderen Israëls niet kunnen bestaen voor het aengesichte harer vyanden, sy sullen den necke voor het aengesichte harer vyanden keeren, bwant sy zijn inden ban: Ick en sal voortaen niet meer met ulieden zijn, ten zy dat ghy den ban uyt het midden van ulieden verdelget:
13 Staet op, heylicht het volck, ende segt: Heylicht u tegen morgen: want alsoo seyt de HEERE de Godt Israëls, Daer is een ban in ’t midden van u, Israël, ghy en sult niet kunnen bestaen voor het aengesichte uwer vyanden, tot dat ghy den ban wech doet uyt het midden van u.
14 Ghy sult dan in den morgen-stont aenkomen nae uwe stammen: ende ’t sal geschieden, de stamme welcke de HEERE geraeckt sal hebben, die sal aenkomen nae de geslachten, ende welck geslachte de HEERE geraeckt sal hebben, dat sal aenkomen by huysgesinnen, ende welck huysgesin de HEERE geraeckt sal hebben, dat sal aenkomen man voor man.
15 Ende ’t sal geschieden, die geraeckt sal worden met den ban, die sal met den vyere verbrant worden, hy, ende al wat hy heeft: om dat hy het verbont des HEEREN overtreden heeft, ende om dat hy dwaesheyt in Israël gedaen heeft.
16 Doe maeckte hem Iosua des morgens vroech op, ende dede Israël aenkomen nae sijne stammen: ende de stamme Iuda wiert geraeckt.
17 Als hy ’t geslachte Iuda dede aenkomen, so raeckte hy ’t geslachte Zarchi: Doe hy ’t geslachte Zarchi dede aenkomen man voor man, so wert Zabdi geraeckt:
18 Des welcken huysgesin als hy dede aenkomen man voor man, so wert Achan geraeckt, de sone Charmi, des soons Zabdi, des soons Zerah, uyt de stamme Iuda.
19 Doe seyde Iosua tot Achan, mijn sone, Geeft doch den HEERE, den Godt Israëls, de eere, ende doet voor hem belijdenisse: ende geeft my doch te kennen wat ghy gedaen hebt, en verbergt het voor my niet.
20 Achan nu antwoordde Iosua, ende seyde: Voorwaer ick hebbe tegens den HEERE, den Godt Israëls, gesondicht, ende hebbe alsoo ende alsoo gedaen .
21 Want ick sach onder den roof een schoon cierlick Babylonisch overcleet, ende twee hondert sikelen silvers, ende eene goudene tonge, welcker gewichte was vijftich sikelen, ende ick kreech lust daer toe, ende ick namse: ende siet sy zijn verborgen in d’aerde in ’t midden mijner tente, ende het silver daer onder.
22 Doe sondt Iosua boden henen, die tot de tente liepen: ende siet, het lach verborgen in sijne tente, ende het silver daer onder.
23 Sy dan namen die dingen uyt het midden der tente, ende sy brachtense tot Iosua, ende tot alle de kinderen Israëls: ende sy storttense uyt voor het aengesichte des HEEREN.
24 Doe nam Iosua, ende gantsch Israël met hem, Achan den sone Zerah, ende het silver, ende het cierlick overkleet, ende de goudene tonge, ende sijne sonen, ende sijne dochteren, ende sijne ossen, ende sijne eselen, ende sijn vee, ende sijne tente, ende alles wat hy hadde: ende voerdense nae het dal Achor.
25 Ende Iosua seyde, Hoe hebt ghy ons beroert? de HEERE sal u beroeren te desen dage: ende gantsch Israël steenichde hem met steenen, ende sy verbranddense met vyere, ende sy overwierpense met steenen.
26 Ende sy richtten over hem eenen grooten steen-hoop, zijnde tot op desen dach: also keerde sich de HEERE van de hitticheyt sijnes toorns: daerom noemdemen den name dier plaetse Het dal van Achor, tot desen dach toe.
