Oordeel over het zondige volk Israël
1 HET gezicht van Jesaja, den zoon van Amoz, hetwelk hij zag over Juda en Jeruzalem, in de dagen van Uzzia, Jotham, Achaz en Hizkia, de koningen van Juda.
2 Hoort, gij hemelen, en neem ter ore, gij aarde, want de HEERE spreekt: Ik heb kinderen groot gemaakt en verhoogd; maar zij hebben tegen Mij overtreden.
3 Een os kent zijn bezitter, en een ezel de krib zijns heren; maar Israël heeft geen kennis, Mijn volk verstaat niet.
4 Wee het zondige volk, het volk van zware ongerechtigheid, het zaad der boosdoeners, de verdervende kinderen. Zij hebben den HEERE verlaten, zij hebben den Heilige Israëls gelasterd, zij hebben zich vervreemd, wijkende achterwaarts.
5 Waartoe zoudt gij meer geslagen worden? Gij zoudt des afvals des te meer maken; het ganse hoofd is krank, en het ganse hart is mat.
6 Van de voetzool af tot het hoofd toe is er niets geheels aan hetzelve; maar wonden, en striemen, en etterbuilen, die niet uitgedrukt noch verbonden zijn, en geen derzelve is met olie verzacht.
7 Uw aardrijk is een verwoesting, uw steden zijn met het vuur verbrand; uw land verteren de vreemden in uw tegenwoordigheid, en een verwoesting is er, als een omkering door de vreemden.
8 En de dochter van Sion is overgebleven als een hutje in den wijngaard, als een nachthutje in den komkommerhof, als een belegerde stad.
9 Zo niet de HEERE der heirscharen ons nog een weinig overblijfsel had gelaten, als Sodom zouden wij geworden zijn; wij zouden Gomorra gelijk zijn geworden.
Opwekking tot waarachtige bekering
10 Hoort des HEEREN woord, gij oversten van Sodom; neemt ter ore de wet onzes Gods, gij volk van Gomorra.
11 Waartoe zal Mij zijn de veelheid uwer slachtoffers? zegt de HEERE; Ik ben zat van de brandoffers der rammen, en het smeer der vette beesten , en heb geen lust aan het bloed der varren, noch der lammeren, noch der bokken.
12 Wanneer gijlieden voor Mijn aangezicht komt te verschijnen, wie heeft zulks van uw hand geëist, dat gij Mijn voorhoven betreden zoudt?
13 Brengt niet meer vergeefs offer, het reukwerk is Mij een gruwel; de nieuwe maanden, en sabbatten, en het bijeenroepen der vergaderingen vermag Ik niet, het is ongerechtigheid, zelfs de verbodsdagen.
14 Uw nieuwe maanden en uw gezette hoogtijden haat Mijn ziel, zij zijn Mij tot een last; Ik ben moede geworden, die te dragen.
15 En als gijlieden uw handen uitbreidt, verberg Ik Mijn ogen voor u; ook wanneer gij het gebed vermenigvuldigt, hoor Ik niet; want uw handen zijn vol bloed.
16 Wast u, reinigt u, doet de boosheid uwer handelingen van voor Mijn ogen weg, laat af van kwaad te doen.
17 Leert goed te doen, zoekt het recht, helpt den verdrukte, doet den wees recht, handelt de twistzaak der weduwe.
18 Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.
19 Indien gijlieden willig zijt en hoort, zo zult gij het goede dezes lands eten;
20 Maar indien gij weigert, en wederspannig zijt, zo zult gij van het zwaard gegeten worden; want de mond des HEEREN heeft het gesproken.
21 Hoe is de getrouwe stad tot een hoer geworden! Zij was vol recht, gerechtigheid herbergde daarin, maar nu doodslagers.
22 Uw zilver is geworden tot schuim; uw wijn is vermengd met water.
23 Uw vorsten zijn afvalligen, en metgezellen der dieven, een ieder van hen heeft de geschenken lief, en zij jagen de vergeldingen na; den wezen doen zij geen recht, en de twistzaak der weduwe komt voor hen niet.
24 Daarom spreekt de Heere, HEERE der heirscharen, de Machtige Israëls: O wee, Ik zal Mij troosten van Mijn wederpartijders. Ik zal Mij wreken van Mijn vijanden.
25 En Ik zal Mijn hand tegen u keren, en Ik zal uw schuim op het allerreinste afzuiveren, en Ik zal al uw tin wegnemen.
26 En Ik zal u uw rechters wedergeven, als in het eerste, en uw raadslieden als in den beginne; daarna zult gij een stad der gerechtigheid, een getrouwe stad, genoemd worden.
27 Sion zal door recht verlost worden, en haar wederkerenden door gerechtigheid.
28 Maar er zal verbreking zijn der overtreders, en der zondaars te zamen; en die den HEERE verlaten, zullen omkomen.
29 Want zij zullen beschaamd worden om der eiken wil, die gijlieden begeerd hebt, en gij zult schaamrood worden, om der hoven wil, die gij verkoren hebt.
30 Want gij zult zijn als een eik, welks bladeren afvallen, en als een hof, die geen water heeft.
31 En de sterke zal wezen tot grof vlas, en zijn werkmeester tot een vonk, en zij zullen beiden te zamen branden, en er zal geen uitblusser wezen.
De Prophete Iesaia klaecht over de Ioden van wegen hare ongehoorsaemheyt, v. 2. onaengesien sy van den Heere wel dapper waren geslagen, 5. hy vergelijcktse by die van Sodom, ende Gomorra, 10. ende verwerpt haren Godtsdienst, 11. Hy vermaentse tot beterschap des levens, 16. met belofte van genade, 18. ende dreyginge van sware straffen, indien sy haer niet en beterden, 20. Heftige clachte over den afval der Ioden, 21. met vordere dreygementen, 24. Doch belooft wederom genade den boetveerdigen, 25. maer verkondicht straffe over de onboetveerdige Afgodendienaers, 28.
1 HET gesichte Iesaia des soons Amoz, het welke hy sach over Iuda ende Ierusalem, in de dagen van Uzia, Iotham, Achaz, [ende] Hizkia, der koningen Iuda.
2 Hoort ghy hemelen, ende neemt ter oore, ghy aerde, want de HEERE spreeckt: Ick hebbe kinderen groot gemaeckt ende verhoocht, maer sy hebben tegen my overtreden.
3 8Een osse kent sijnen besitter, ende 10een esel de cribbe sijnes heeren: [maer] Israël en heeft geen kennisse, mijn volck en verstaet niet.
4 Wee den sondigen volcke, den volcke van sware ongerechticheyt, den zade der boos-doenderen, den verdervenden kinderen: sy hebben den HEERE verlaten, sy hebben den Heyligen Israels gelastert, sy hebben sich vervreemdet, [wijckende] achterwaerts.
5 Waer toe soudt ghy meer geslagen worden ? ghy soudt des af-vals des te meer maken: het gantsche hooft is cranck, ende ’t gantsche herte is mat.
6 Van de voet-sole af tot het hooft toe, en isser niet geheels aen het selve, [maer] wonden, ende striemen, ende etterbuylen, [die] niet uytgedruckt, noch verbonden en zijn, noch geene der selve met olye versachtet is.
7 U aerdrijck is een verwoestinge, uwe steden zijn met den vyere verbrandt: u lant dat verteeren de vreemde in uwe tegenwoordicheyt, ende eene verwoestinge isser, als eene omkeeringe door de vreemden .
8 Ende de dochter Zions is overgebleven als een hutken in den wijngaert, als een nacht-hutken in den concommer-hof, als eene belegerde stadt.
9 So niet de HEERE der heyrscharen ons noch een weynich overblijfsels en hadde gelaten: als Sodom souden wy geworden zijn, wy souden Gomorra gelijck zijn geworden.
10 Hoort des HEEREN woort, ghy Overste van Sodom: neemt ter ooren de wet onses Godts, ghy volck van Gomorra.
11 Waer toe sal my zijn de veelheyt uwer slacht-offeren? seyt de HEERE, Ick ben satt der brant-offeren der rammen, ende des smeers der vette [beesten], ende en hebbe geenen lust aen den bloede der varren , noch der lammeren, noch der bocken .
12 Wanneer ghy lieden voor mijn aengesichte komt te verschynen , wie heeft sulcx van uwe hant geeyscht, dat ghy mijne voor-hoven betreden soudt?
13 En brengt niet meer vergeefschen offer, het reuckwerk is my een grouwel: de nieuwe-maenden, ende Sabbathen, [ende] het by-een-roepen der vergaderingen, en vermach ick niet, ’t is ongerechticheyt, selfs de verbodts-dagen.
14 Uwe nieuwe maenden, ende uwe gesette hooch-tyden, hatet mijnen ziele, sy zijn my tot eenen last, ick ben moede geworden [die] te dragen.
15 Ende als ghy-lieden uwe handen uytbreydet, verberge ick mijne oogen voor u, oock wanneer ghy het gebedt vermenichvuldicht, en hoore ick niet: [want] uwe handen zijn vol bloets.
16 Wasschet u, reyniget u, doet de boosheyt uwer handelingen van voor mijne oogen wech, laet af van quaet te doen.
17 Leeret goet doen, soeckt het recht, helpt den verdruckten: doet den weesen recht, handelt de twistsake der weduwen .
18 Comt dan, ende laet ons t’samen rechten, seyt de HEERE: Al waren uwe sonden 59als scharlaken, sy sullen wit worden , als sneeuw, al waren sy 61root, als carmoisijn, sy sullen worden als [witte] wolle.
19 Indien ghy lieden willich zijt, ende hoort, so sult ghy het goede deses lants eten.
20 Maer indien ghy weygert, ende wederspannich zijt, so sult ghy van het sweert gegeten worden, want de mont des HEEREN heeft [het] gesproken.
21 Hoe is de getrouwe Stadt tot eene hoere geworden! sy was vol rechts, gerechticheyt herbergde daerin, maer nu dootslagers.
22 U silver is geworden tot schuym: Uwen wijn is vermengt met water.
23 Uwe Vorsten zijn afvallige, ende metgesellen der dieven, een yeder van hen heeft de geschencken lief, ende sy jagen de vergeldingen na: den weesen en doen sy geen recht, ende de twist-sake der weduwen en komt voor hen niet.
24 Daerom spreeckt de Heere HEERE der Heyrscharen, de Machtige Israels, ô Wee, Ick sal my troosten van mijne weder-partijders, Ick sal my wreken van mijne vyanden.
25 Ende ick sal mijne hant tegen u keeren , ende ick sal uwen schuym op’t alderreynste afsuyveren , ende ick sal al u tin wech-nemen .
26 Ende ick sal [u] uwe Richters wedergeven, als in ’t eerste, ende uwe Raets-lieden als in den beginne: daer na sult ghy een stadt der gerechticheyt, eene getrouwe stadt, genoemt worden.
27 Zion sal door recht verlost worden: ende hare wederkeerende door gerechticheyt.
28 Maer daer sal verbrekinge zijn der overtreders, ende der sondaers t’samen: ende die den HEERE verlaten, sullen omcomen.
29 Want sy sullen beschaemt worden om der eycken wille, die ghy-lieden begeert hebt, ende ghy sult schaemroot worden, om der hoven wille, die ghy vercoren hebt.
30 Want ghy sult zijn als een eycke, welckes bladeren af-vallen, ende als een hof die geen water en heeft.
31 Ende de stercke sal wesen tot grof-vlas, ende sijn werck-meester tot eene voncke, ende sy sullen beyde t’samen branden , ende daer en sal geen uytblusscher wesen.
