HEBREEËN 10

Het ene offer van Christus volmaakt in eeuwigheid
1 WANT de wet, hebbende een schaduw der toekomende goederen, niet het beeld zelf der zaken, kan met dezelfde offeranden, die zij alle jaren geduriglijk opofferen, nimmermeer heiligen degenen, die daar toegaan.
2 Anderszins zouden zij opgehouden hebben, geofferd te worden, omdat degenen, die den dienst pleegden, geen geweten meer zouden hebben der zonden, eenmaal gereinigd geweest zijnde;
3 Maar nu geschiedt in dezelve alle jaren weder gedachtenis der zonden.
4 Want het is onmogelijk, dat het bloed van stieren en bokken de zonden wegneme.
5 Daarom, komende in de wereld, zegt Hij: Slachtoffer en offerande hebt Gij niet gewild, maar Gij hebt Mij het lichaam toebereid;
6 Brandofferen en offer voor de zonde hebben U niet behaagd.
7 Toen sprak Ik: Zie, Ik kom (in het begin des boeks is van Mij geschreven), om Uw wil te doen, o God.
8 Als Hij te voren gezegd had: Slachtoffer, en offerande, en brandoffers, en offer voor de zonde hebt Gij niet gewild, noch hebben U behaagd (dewelke naar de wet geofferd worden);
9 Toen sprak Hij: Zie, Ik kom, om Uw wil te doen, o God. Hij neemt het eerste weg, om het tweede te stellen.
10 In welken wil wij geheiligd zijn, door de offerande des lichaams van Jezus Christus, eenmaal geschied .
11 En een iegelijk priester stond wel allen dag dienende, en dezelfde slachtofferen dikmaals offerende, die de zonden nimmermeer kunnen wegnemen;
12 Maar Deze, een slachtoffer voor de zonden geofferd hebbende, is in eeuwigheid gezeten aan de rechterhand Gods;
13 Voorts verwachtende, totdat Zijn vijanden gesteld worden tot een voetbank Zijner voeten.
14 Want met één offerande heeft Hij in eeuwigheid volmaakt degenen, die geheiligd worden.
15 En de Heilige Geest getuigt het ons ook;
16 Want nadat Hij te voren gezegd had: Dit is het verbond, dat Ik met hen maken zal na die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten geven in hun harten, en Ik zal die inschrijven in hun verstanden;
17 En hun zonden en hun ongerechtigheden zal Ik geenszins meer gedenken.
18 Waar nu vergeving derzelve is, daar is geen offerande meer voor de zonde.
Vermaning tot volharding in het geloof
19 Dewijl wij dan, broeders, vrijmoedigheid hebben, om in te gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus,
20 Op een versen en levenden weg, welken Hij ons ingewijd heeft door het voorhangsel, dat is, door Zijn vlees;
21 En dewijl wij hebben een groten Priester over het huis Gods;
22 Zo laat ons toegaan met een waarachtig hart, in volle verzekerdheid des geloofs, onze harten gereinigd zijnde van het kwaad geweten, en het lichaam gewassen zijnde met rein water.
23 Laat ons de onwankelbare belijdenis der hoop vast houden; (want Die het beloofd heeft, is getrouw);
24 En laat ons op elkander acht nemen, tot opscherping der liefde en der goede werken;
25 En laat ons onze onderlinge bijeenkomst niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.
26 Want zo wij willens zondigen, nadat wij de kennis der waarheid ontvangen hebben, zo blijft er geen slachtoffer meer over voor de zonden;
27 Maar een schrikkelijke verwachting des oordeels, en hitte des vuurs, dat de tegenstanders zal verslinden.
28 Als iemand de wet van Mozes heeft te niet gedaan, die sterft zonder barmhartigheid, onder twee of drie getuigen;
29 Hoeveel te zwaarder straf, meent gij, zal hij waardig geacht worden, die den Zoon van God vertreden heeft, en het bloed des testaments onrein geacht heeft, waardoor hij geheiligd was, en den Geest der genade smaadheid heeft aangedaan?
30 Want wij kennen Hem, Die gezegd heeft: Mijn is de wraak, Ik zal het vergelden, spreekt de Heere. En wederom: De Heere zal Zijn volk oordelen.
31 Vreselijk is het te vallen in de handen des levenden Gods.
32 Doch gedenkt de vorige dagen, in dewelke, nadat gij verlicht zijt geweest, gij veel strijd des lijdens hebt verdragen.
33 Ten dele, als gij door smaadheden en verdrukkingen een schouwspel geworden zijt; en ten dele, als gij gemeenschap gehad hebt met degenen, die alzo behandeld werden.
34 Want gij hebt ook over mijn banden medelijden gehad, en de roving uwer goederen met blijdschap aangenomen, wetende, dat gij hebt in uzelven een beter en blijvend goed in de hemelen.
35 Werpt dan uw vrijmoedigheid niet weg, welke een grote vergelding des loons heeft.
36 Want gij hebt lijdzaamheid van node, opdat gij, den wil van God gedaan hebbende, de beloftenis moogt wegdragen;
37 Want: Nog een zeer weinig tijds en Hij, Die te komen staat, zal komen, en niet vertoeven.
38 Maar de rechtvaardige zal uit het geloof leven; en zo iemand zich onttrekt, Mijn ziel heeft in hem geen behagen.
39 Maar wij zijn niet van degenen, die zich onttrekken ten verderve, maar van degenen, die geloven tot behouding der ziel.
1 Den Apostel verklaert dat de Wet maer een schaduwe en hadde der toecomende goederen, ende door hare veelvuldige ende jaerlicksche offeranden niets en heeft konnen vol-maken. 5 ende dat daerom David inden 40 Psalm betuyght, dat Christus in de werelt soude komen om den wille Godts te doen. 10 ende ons door de eenige offerande sijns lichaems in der eeuwigheyt te vol-maken. 15 Het selve bewijst hy wederom uyt den inhoudt des Nieuwen Verbondts, Ierem. capit. 31. in het welck de volkomen wech-neminge der sonden wort belooft. 18 ende besluyt derhalven dat gheen offerande voor de sonden meer en is van noode. 19 Hy komt daer nae tot het ander deel des briefs, namelick tot de vermaningen van haren schuldighen plicht: ende voor eerst vermaent hy de Hebreen, om met een vrymoedigh geloove tot Godt te gaen door den wegh, die ons Christus heeft in-gewyet. 23 Daer nae vermaent hy haer tot stantvastigheyt in de belijdenisse deser hope, ende tot onwanckelbare liefde. 25 ende tot onderhoudinge harer by-een-komsten. 26 Stelt haer tot dien eynde voor ooghen, op d’ een zijde het schricklick oordeel Godts, dat d’afvallige hebben te verwachten. 32 ende op d’ander zijde hare voorgaende lijdsaemheyt ende mede-lijden met de verdruckte, oock selfs over sijne banden. 36 mitsgaders de beloften die de volstandighe sullen wech dragen. 37 ’t welck beyde hy bewijst met een plaetse uyt Habac. cap. 2. v. 4. die hy verhaelt ende toe-eygent.
1 WAnt de Wet, hebbende een schaduwe der toecomende goederen, niet het beeldt selve der saken, en can met de selve offeranden, die sy alle jaere geduerichlick op-offeren, nimmermeer heyligen de gene die daer toe gaen.
2 Andersins souden sy opgehouden hebben geoffert te worden, om dat de gene die den dienst pleegden geen conscientie meer en souden hebben der sonden, eenmael gereynight geweest zijnde:
3 Maer [nu geschiet ] in deselve alle jare weder gedachtenisse der sonden.
4 Want het is onmogelick, dat het bloedt van stieren ende bocken de sonden wech neme.
5 Daerom comende in de werelt seght hy, Slacht-offer ende offerande en hebt ghy niet gewilt, maer ghy hebt my het lichaem toebereydt:
6 Brand-offeren ende [offer ] voor de sonde en hebben u niet behaeght:
7 Doe sprack ick, Siet ick come, (in het begin des boecks is van my geschreven) om uwen wille te doen, ô Godt.
8 Als hy te voren geseght hadde, Slacht-offer, ende offerande, ende brandt-offers, ende [offer ] voor de sonde en hebt ghy niet gewilt, noch en hebben u niet behaeght (de welcke na de Wet geoffert worden)
9 Doe sprack hy, Siet ick come om uwen wille te doen, ô Godt. Hy neemt het eerste wech om het tweede te stellen.
10 In welcken wille wy geheylight zijn door de offerande des lichaems Iesu Christi eenmael [geschiet ].
11 Ende een yegelick priester stondt wel alle dage dienende, ende de selve slacht-offeren dickmael offerende, die de sonden nimmermeer en connen wechnemen:
12 Maer dese een slacht-offer voor de sonden geoffert hebbende, is in eeuwicheyt geseten aen de rechter-[handt ] Godts:
13 Voorts verwachtende tot dat sijne vyandern gestelt worden tot een voetbanck sijner voeten.
14 Want met eene offerande heeft hy in eeuwicheyt volmaeckt de gene die geheylight worden.
15 Ende de heylige Geest getuygt het ons oock.
16 Want na dat hy te voren geseght hadde, Dit is het verbondt dat ick met haer maken sal na die dagen, seght de Heere, ick sal mijne wetten geven in hare herten, ende ick sal die inschrijven in hare verstanden:
17 Ende harer sonden, ende harer ongerechticheden en sal ick geensins meer gedencken.
18 Waer nu vergevinge der selve is, daer en is geen offerande meer voor de sonde.
19 Dewijle wy dan, broeders, vrymoedicheyt hebben om in te gaen in het heylichdom door het bloedt Iesu,
20 Op eenen verschen ende levenden wegh, welcken hy ons ingewyet heeft door het voorhanghsel, dat is [door ] sijn vleesch:
21 Ende [dewijle wy hebben ] eenen grooten Priester over het huys Godts:
22 So laet ons toegaen met een waerachtigh herte, in volle versekertheyt des geloofs, [onse ] herten gereynight zijnde van de quade conscientie, ende het lichaem gewasschen zijnde met reyn water:
23 Laet ons de onwanckelbare belijdenisse der hope [vast ] houden: (want die het belooft heeft is getrouw)
24 Ende laet ons op malcanderen acht nemen, tot opscherpinge der liefde ende der goede wercken:
25 Ende laet ons onse onderlinge by-een-komste niet nalaten, gelijck sommige de gewoonte hebben, maer [malcanderen ] vermanen: ende [dat ] so veel te meer als ghy siet dat de dagh naerdert.
26 Want so wy willens sondigen, na dat wy de kennisse der waerheyt ontfangen hebben, so en blijft daer geen slacht-offer meer over voor de sonden:
27 Maer een schricklicke verwachtinge des oordeels, ende hitte des vyers dat de tegenstaenders sal verslinden.
28 Als yemandt de Wet Mosis heeft te niete gedaen, die sterft sonder barmherticheyt onder twee ofte dry getuygen:
29 Hoe veel te swaerder straffe meynt ghy sal hy weerdigh geacht worden, die den Sone Godts vertreden heeft, ende het bloedt des Testaments onreyn geacht heeft, daer door hy geheylight was, ende den Geest der genade smaetheyt heeft aengedaen?
30 Want wy kennen hem die gesegt heeft, Mijne is de wrake, ick sal’t vergelden, spreeckt de Heere. Ende wederom, De Heere sal sijn volck oordeelen.
31 Vreeselijck is het te vallen in de handen des levendigen Godts.
32 Doch gedenckt der vorige dagen, in de welcke na dat ghy verlicht zijt geweest, ghy veel strijdt des lijdens hebt verdragen.
33 Ten deele, als ghy door smaetheden ende verdruckingen een schouwspel geworden zijt: ende ten deele, als ghy gemeynschap gehadt hebt met de gene die alsoo gehandelt wierden.
34 Want ghy hebt oock over mijne banden medelijden gehadt, ende de roovinge uwer goederen met blijdtschap aengenomen, wetende dat ghy hebt in u selven een beter ende blijvende goet in de hemelen.
35 En werpt dan uwe vrymoedicheyt niet wech, welcke een groote vergeldinge des loons heeft.
36 Want ghy hebt lijdtsaemheyt van nooden: op dat ghy den wille Godts gedaen hebbende, de beloftenisse mooght wechdragen.
37 Want, Noch een zeer weynich [tijdts, ende ] hy die te comen staet sal comen, ende niet vertoeven.
38 Maer de rechtveerdige sal uyt den geloove leven: ende so [yemandt ] hem ontreckt, mijn ziele en heeft in hem geen behagen.
39 Maer wy en zijn niet van de gene die haer ontrecken ten verderve, maer van de gene die gelooven tot behoudinge der ziele.
Parallelbijbel SV|HSV
Parallelbijbel SV|HSV

De Parallelbijbel SV|HSV bevat twee vertalingen naast elkaar: de tekst van de hele Bijbel in de Statenvertaling in de linkerkolom en de Herziene Statenvertaling in de rechterkolom. Hierdoor is het mogelijk om een vergelijking te maken tussen de verschillende teksten. Bestel deze uitgave via onze webshop!

Naar de webshop
Parallelbijbel SV|HSV
Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap
    © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024