1 De Pharizeen ende Schriftgeleerde berispen de discipelen Christi , datse met ongewasschen handen aten. 6 Welcke Christus verantwoort, ende bestraft der Pharizeen geveynstheyt in hare uytwendige wasschingen. 9 Ende verwerpt hare menschelicke insettingen, insonderheyt in de verklaringe van het vijfde gebodt. 14 Leert wat den mensche eygentlick ontreynight, ofte niet. 24 Werpt eenen duyvel uyt de dochter van een vrouwe uyt Syrophenicien. 31 Geneest eenen dooven ende stommen. 37 Ende wort daer over seer gepresen.
1 ENde tot hem vergaderden de Pharizeen, ende sommige der Schriftgeleerde, die van Ierusalem gekomen waren.
2 Ende siende dat sommige van sijne discipelen met onreyne, dat is, met ongewasschen handen broot aten, berispten sy [haer. ]
3 Want de Pharizeen ende alle de Ioden en eten niet, ’t en zy dat sy [eerst ] de handen dickmael wasschen, houdende de insettinge der Ouden.
4 Ende van de merckt [komende ] en eten sy niet, ’t en zy datse [eerst ] gewasschen zijn. Ende vele andere dingen zijnder, die sy aengenomen hebben te houden, [als namelick ] de wasschingen der drinckbekeren, ende kannen, ende kopere vaten, ende bedden.
5 Daer na vraeghden hem de Pharizeen ende de Schriftgeleerde, Waerom en wandelen uwe discipelen niet na de insettinge der Ouden, maer eten het broot met ongewasschen handen?
6 Maer hy antwoordde ende seyde tot haer, Wel heeft Esaias van u geveynsde gepropheteert, gelijck geschreven is, Dit volck eert my met de lippen, maer haer herte houdt hem verre van my.
7 Doch te vergeefs eeren sy my leerende leeringen, [die ] geboden [zijn ] der menschen.
8 Want nalatende het gebodt Godts, houdt ghy de insettingen der menschen, [als namelick ] wasschinge der kannen, ende drinckbekers, ende andere diergelijcke dingen doet ghy vele.
9 Ende hy seyde tot haer, Ghy doet [seker ] Godts gebodt wel te niete, op dat ghy uwe insettinge soudet onderhouden.
10 Want Moses heeft geseght, Eert uwen vader ende uwe moeder. Ende, Wie vader ofte moeder vloeckt, die sal den doot sterven.
11 Maer ghylieden seght, Soo een mensche tot vader ofte moeder seght, [het is ] Corban (dat is [te seggen ] een gave) soo wat u van my soude konnen te nutte komen, [die voldoet, ]
12 Ende ghy en laet hem niet meer toe, yet aen sijnen vader ofte sijne moeder te doen.
13 Makende [alsoo ] Godts woort krachteloos door uwe insettinge, die ghy ingeset hebt, ende diergelijcke dingen doet ghy vele.
14 Ende tot hem de gantsche schare geroepen hebbende, seyde hy tot haer, Hoort my alle ende verstaet:
15 Daer en is niet van buyten den mensche in hem ingaende, ’t welck hem kan ontreynigen. Maer de dingen die van hem uytgaen, die zijn het welcke den mensche ontreynigen.
16 Soo yemant ooren heeft om te hooren, die hoore.
17 Ende doe hy van de schare in huys gekomen was, vraeghden hem sijne discipelen van de gelijckenisse.
18 Ende hy seyde tot haer, Zijt oock ghy alsoo onwetende? En verstaet ghy niet, dat al wat van buyten in den mensche ingaet, hem niet en kan ontreynigen?
19 Want het en gaet niet in sijn herte, maer in den buyck, ende gaet in de heymelickheyt uyt, reynigende alle de spijsen.
20 Ende hy seyde, Het gene uytgaet uyt den mensche, dat ontreynight den mensche.
21 Want van binnen uyt het herte der menschen komen voort, quade gedachten, overspelen, hoererijen, dootslagen,
22 Dieverijen, gierigheden, boosheden, bedrogh, ontuchtigheyt, boose ooge, lasteringe, hoovaerdije, onverstant.
23 Alle dese boose dingen komen voort van binnen, ende ontreynigen den mensche.
24 Ende van daer opstaende gingh hy wech na de lantpalen van Tyrus ende Sidon: ende in een huys gegaen zijnde, en wilde hy niet dat het yemant wiste, ende hy en konde [nochtans ] niet verborgen zijn.
25 Want een vrouwe, welckers dochterken eenen onreynen geest hadde, van hem gehoort hebbende, quam ende viel neder aen sijne voeten.
26 Dese nu was een Griecksche vrouwe, van geboorte uyt Syrophenicien, ende sy badt hem, dat hy den duyvel uytwierpe uyt hare dochter.
27 Maer Iesus seyde tot haer, Laet eerst de kinderen verzadight worden: Want het en is niet betamelick, dat men het broot der kinderen neme, ende den hondekens [voor ] werpe.
28 Maer sy antwoordde ende seyde tot hem, Ia Heere, doch oock de hondekens eten onder de tafel van de kruymkens der kinderen .
29 Ende hy seyde tot haer, Om deses woorts wille gaet henen, de duyvel is uyt uwe dochter uytgevaren.
30 Ende als sy in haer huys quam, vondt sy dat de duyvel uytgevaren was, ende de dochter liggende op het bedde.
31 Ende hy wederom wech gegaen zijnde van de lantpalen Tyri ende Sidonis, quam aen de zee van Galilea, door het midden der lantpalen van Decapolis.
32 Ende sy brachten tot hem eenen dooven, die swaerlick sprack, ende baden hem dat hy de hant op hem leyde.
33 Ende hem van der schare alleen genomen hebbende, stack hy sijne vingeren in sijne ooren, ende gespogen hebbende raeckte hy sijne tonge aen.
34 Ende opwaerts siende na den hemel, suchtede hy, ende seyde tot hem, Ephphatha, dat is, wort geopent.
35 Ende terstont wierden sijne ooren geopent, ende de bandt sijner tonge wiert los, ende hy sprack recht.
36 Ende hy geboodt henlieden dat sy het niemant seggen en souden: maer wat hy haer oock geboodt, soo verkondighden sy het des te meer.
37 Ende sy ontsetteden haer boven maten seer, seggende, Hy heeft alles wel gedaen, ende hy maeckt dat de doove hooren, ende de stomme spreken.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
