De Propheet stelt Zion voor oogen de schricklickheyt van Godts oordeel, ver s 1, et c. vermaent tot hertelicke vernederinge ende bekeeringe, 12. beveelt te vasten, ende te bidden, 15. Belooft daer op Godts zegen, ende wechneminge der plage, 18. Propheteert wijders van tegenwoordige ende toekomstige zegeningen, ende den saligen staet der Kercke door de komste des Messiae , ende uytsendinge des H. Geests, 21. met voorsegginge van vreeslicke beroerten in de werelt voor de laetste toekomste Christi , ende van de behoudenisse der Kercke, 30.
1 BLaset de basuyne te Zion, ende roept luyde op den bergh mijner heyligheyt; laet alle inwoonders des lants beroert zijn: want de dagh des HEEREN komt, want hy is naby.
2 Een dagh van duysternisse ende donckerheyt, een dagh van wolcken ende dicke duysterheyt, als de dageraet uytgespreyt over de bergen: een groot ende machtigh volck, desgelijcken van oudts niet geweest en is, ende na het selve niet meer en sal zijn tot in jaren van vele geslachten.
3 Voor ’t selve verteert een vyer, ende achter ’t selve brant eene vlamme: het lant is voor het selve als een lusthof, maer achter het selve eene woeste wildernisse, ende oock en is’er geen ontkomen van het selve.
4 De gedaente des selven is als de gedaente van peerden: ende als ruyters soo sullen sy loopen.
5 Sy sullen daer henen springen als een gedruys van wagenen, op de hooghten der bergen; als ’t gedruys eener vyervlamme, die stoppelen verteert: als een machtigh volck, dat in slagh-orden gestelt is.
6 Van ’t aengesichte des selven sullen de volcken in pijne zijn; alle aengesichten sullen betrecken [als ] een pot.
7 Als helden sullen sy loopen, als krijghslieden sullen sy de mueren beklimmen: ende sy sullen daer henen trecken, een yegelick in sijne wegen, ende en sullen hare paden niet verdraeijen.
8 Oock en sullen sy d’een den anderen niet dringen: sy sullen daer henen trecken elck in sijne bane: ende al vielense op een geweer, sy en souden niet verwondet worden.
9 Sy sullen in de stadt omloopen, sy sullen loopen op de mueren, sy sullen klimmen in de huysen: sy sullen door de vensteren in komen als een dief.
10 De aerde is beroert voor des selven aengesichte, de hemel beeft: de sonne ende mane worden swart, ende de sterren trecken haren glantz in.
11 Ende de HEERE verheft sijne stemme voor sijn heyr henen: want sijn leger is seer groot; want hy is machtigh, doende sijn woort: want de dagh des HEEREN is groot ende seer vreeslick, ende wie sal hem verdragen?
12 Nu dan oock, spreeckt de HEERE, bekeert u tot my met u gantsche herte: ende dat, met vasten ende met geween, ende met rouwklage.
13 Ende scheuret u herte ende niet uwe kleederen, ende bekeeret u tot den HEERE uwen Godt: want hy is genadigh, ende barmhertigh, lanckmoedigh, ende groot van goedertierenheyt, ende berouw hebbende over het quade.
14 Wie weet? hy mochte sich wenden ende berouw hebben: ende hy mochte eenen zegen achter sich overlaten [tot ] spijs-offer ende dranck-offer voor den HEERE uwen Godt.
15 Blaset de basuyne te Zion: heyliget een vasten, roepet een verbodsdagh uyt.
16 Versamelet het volck, heyliget de Gemeynte, vergaderet de Oudtsten, versamelet de kinderkens, ende die de borsten zuygen: de bruydegom gae uyt sijne binnenkamer, ende de bruyt uyt hare slaepkamer.
17 Laet de Priesters, des HEEREN dienaers, weenen tusschen het voorhuys ende den altaer: ende laetse seggen, Spaert u volck, ô HEERE, ende en geeft uwe erffenisse niet over tot eene smaetheyt, dat de Heydenen over hen souden heerschen; waerom soudense onder de volcken seggen; Waer is haerlieder Godt?
18 Soo sal de HEERE yveren over sijn lant: ende hy sal sijn volck verschoonen.
19 Ende de HEERE sal antwoorden, ende tot sijn volck seggen; Siet ick sende u-lieden ’t koorn, ende den most, ende de olie, dat ghy daer van verzadight sult wor-den: ende ick en sal u niet meer over geven [tot ] eene smaetheyt onder de Heydenen.
20 Ende ick sal dien van ’t Noorden verre van u-lieden doen vertrecken, ende hem wech drijven in een dor ende woest lant, sijn aengesicht na de oostzee, ende sijn eynde na de achterste zee: ende sijn stanck sal opgaen, ende sijne vuyligheyt sal opgaen; want hy heeft groote dingen gedaen.
21 En vreest niet, ô lant: verheught u, ende zijt blijde; want de HEERE heeft groote dingen gedaen.
22 En vreeset niet, ghy beesten des velts; want de weyden der woestijne sullen [weder ] jongh gras voort brengen: want het geboomte sal sijne vrucht dragen, de wijnstock ende vijgeboom sullen haer vermogen geven.
23 Ende ghy kinderen van Zion, verheuget u ende zijt blijde in den HEERE uwen Godt; want hy sal u geven dien Leeraer ter gerechtigheyt: ende hy sal u den regen doen neder dalen, den vroegen regen, ende den spaden regen in de eerste [maent: ]
24 Ende de dorschvloeren sullen vol koorns zijn: ende de perskuypen van most ende olie over loopen.
25 Alsoo sal ick u-lieden de jaren vergelden, die de sprinckhaen, de kever ende de kruytworm, ende de rupse heeft afgegeten: mijn groot heyr, dat ick onder u gesonden hebbe.
26 Ende ghy sult overvloedelick ende tot verzadinge eten, ende prijsen den name des HEEREN uwes Godts, die wonderlick by u gehandelt heeft: ende mijn volck en sal niet beschaemt worden tot in eeuwigheyt.
27 Ende ghy sult weten, dat ick in het midden van Israël ben, ende [dat ] ick de HEERE uwe Godt ben, ende niemant meer: ende mijn volck en sal niet beschaemt worden in eeuwigheyt.
28 Ende daer na sal het geschieden, dat ick mijnen Geest sal uytgieten over allen vleesche, ende uwe sonen ende uwe dochteren sullen propheteeren: uwe oude sullen droomen droomen, uwe jongelingen sullen gesichten sien.
29 Ia oock over de dienstknechten, ende over de dienstmaeghden, sal ick in die dagen mijnen Geest uytgieten.
30 Ende ick sal wonderteeckenen geven in den hemel, ende op der aerden: bloet, ende vyer, ende roockpilaren.
31 De sonne sal verandert worden in duysternisse, ende de mane in bloet: eer dat die groote ende vreeslicke dagh des HEEREN komt.
32 Ende het sal geschieden; al wie den name des HEEREN sal aenroepen, sal behouden worden: want op den bergh Zions, ende te Ierusalem sal ontkominge zijn, gelijck als de HEERE geseyt heeft; ende dat, by de overgeblevene, die de HEERE sal roepen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
