Prophetie het Rijcke Christi aengaende, ver s 1. ende verhael der weldaden die hy sijne Kercke sal aenbrengen, 2, et c. Een dreygement over de sorgeloose wijven, 9. Ende over het gantsche landt, 12. ’t welck verwoest sal worden, 14. daer na spreeckt de Propheet weder van het Rijcke Christi , ende wijst aen wat hy in de herten der uytverkorenen te wege brengen soude door den Heyligen Geest, 15, et c. Dreygementen over de godtloose, 19. Aensprake aen de Leeraers des Nieuwen Testaments, 20.
1 SIet een Koningh sal regeeren in gerechtigheydt: ende de Vorsten sullen heerschen na recht.
2 Ende [dien ] man sal zijn, als een verberginghe tegen den windt, ende een schuylplaetse tegen den vloet: als waterbeken in een dorre plaetse, als de schaduwe eenes swaren rotzsteens in een dorstig lant.
3 Ende de oogen der gener die sien, en sullen niet te rugge sien, ende de ooren der gener die hooren, sullen opmercken.
4 Ende het herte der onbedachtsamen sal de wetenschap verstaen: ende de tonge der stamelenden sal veerdigh zijn, om bescheydentlick te spreken.
5 De dwaes en sal niet meer genoemt worden miltdadigh: ende de gierige en sal niet [meer ] milde geheeten worden.
6 Want een dwaes spreeckt dwaesheyt, ende sijn herte doet ongerechtigheyt, om huychelerije te plegen, ende om dwalinge te spreken tegen den HEERE, om de ziele des hongerigen ledigh te laten, ende den dorstigen dranck te doen ontbreken:
7 Ende eens gierigaerts gantsche gereetschap is quaet: hy beraetslaeght schendelicke verdichtselen, om de elendige te bederven met valsche redenen, ende het recht, als de arme spreeckt.
8 Maer een miltdadige beraedtslaeght miltdadigheden, ende staet op miltdadigheden.
9 Staet op, ghy geruste wijven, hoort mijn stemme: ghy dochters die soo seker zijt, neemt mijne redenen ter oore.
10 [Veel ] dagen over ’t jaer sult ghy beroert zijn, ghy [dochters ] die soo seker zijt: want de wijn-oogst sal uyt zijn, daer en sal geen insamelinge komen.
11 Bevet ghy geruste [wijven, ] weest beroert [dochters ] die soo seker zijt, treckt u uyt, ende ontbloott u, ende gordet [sacken ] om uwe lendenen.
12 Men sal rouwklagen over de borsten, over de gewenschte ackers, over de vruchtbare wijnstocken.
13 Op het landt mijnes volcks sal de doorn [ende ] de distel op gaen: jae op alle vreughde-huysen, [in ] de vrolick-huppelende stadt.
14 Want het palleys sal verlaten zijn, het ghewoel der stadt sal ophouden, Ophel ende de wacht-torens sullen tot speloncken zijn, tot in der eeuwigheyt, een vreughde der woudt-ezelen, een weyde der kudden.
15 Tot dat over ons uyt gegoten worde de Geest uyt der hooghte: dan sal de woestijne tot een vruchtbaer velt worden, ende het vruchtbaer velt sal voor een woudt geacht worden.
16 Ende het recht sal in de woestijne woonen, ende de gerechtigheyt sal op het vruchtbaer velt verblijven.
17 Ende het werck der gerechtigheyt sal vrede zijn: ende de werckinghe der gerechtigheydt, sal zijn gerustigheydt ende sekerheyt tot in eeuwigheyt.
18 Ende mijn volck sal in eene woonplaetse des vredes woonen, ende in wel-versekerde wooningen, ende in stille geruste plaetsen.
19 Maer het sal hagelen daermen af gaet in het woudt, ende de stadt sal leege worden in de leeghte.
20 Wel gelucksaligh zijt ghy-lieden, die aen alle wateren zaeyt: ghy die den voet des osses ende des ezels [derwaerts ] henen sendet.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
