1 Christus leert in sijn vaderlandt, alwaer hy veracht wort. 7 Sent sijne Apostelen uyt om te prediken, ende mirakelen te doen. 14 Verscheyden gevoelen van Christo , so der Ioden, als Herodis, die hem hout voor Ioannes den Dooper. 17 wiens gevangenisse onthoofdinge, ende begraefenisse by die gelegentheyt verhaelt wort. 30 De Apostelen komen weder tot Christum , die met haer vertreckt in een woeste plaetse. 33 Waer hem een groote schare volght, van ontrent vijf duysent mannen, welke hy spijsight met vijf brooden ende twee visschen. 45 Doet sijne Discipelen wech varen, ende bidt ondertusschen op den berch. 48 Comt daer na des nachts tot haer, wandelende op de zee, ende stilt den windt. 54 Ende aen lant gekomen zijnde geneest allerley sieckten.
1 ENde hy ginck van daer wech, ende quam in syn vaderlant, ende sijne discipelen volghden hem.
2 Ende als het Sabbath geworden was, begon hy in de Synagoge te leeren, ende vele die [hem ] hoorden ontsetteden haer, seggende, Van waer [komen ] desen dese dingen? ende wat wijsheyt is dit die hem gegeven is, dat oock sulcke krachten door sijne handen geschieden?
3 En is dese niet de timmerman, de sone Marie, ende de broeder Iacobi ende Iose, ende Iude ende Simonis? ende en zijn sijne susters niet hier by ons? Ende sy wierden aen hem ge-ergert.
4 Ende Iesus seyde tot haer, Een propheet en is niet onge-eert dan in sijn vaderlant, ende onder [sijne ] magen, ende in sijn huys.
5 Ende hy en konde aldaer geene kracht doen: dan hy leyde weynige siecken de handen op, ende genas’se.
6 Ende hy verwonderde hem over haer ongeloove, ende omginck de vlecken [daer ] rontom, leerende.
7 Ende hy riep tot hem de twaelve, ende begon haer uyt te senden twee en twee, ende gaf haer macht over de onreyne geesten.
8 Ende hy geboodt haer, dat sy niets en souden nemen tot den wech, dan alleenlick eenen staf, geen male, geen broot, geen gelt in den gordel.
9 Maer datse schoen-solen souden aenbinden, ende met geen twee rocken gekleet zijn.
10 Ende hy seyde tot haer, Soo waer ghy in een huys sult ingaen, blijft daer tot dat ghy van daer uyt gaet.
11 Ende soo wie u niet en sullen ontvangen, noch u hooren, vertreckende van daer, schudt het stof af, dat onder aen uwe voeten is, haer tot een getuygenisse. Voorwaer segge ick u, het sal Sodoma oft Gomorra verdraeghlicker zijn in den dagh des oordeels, dan de selve stadt.
12 Ende uytgegaen zijnde predickten sy, dat sy haer souden bekeeren.
13 Ende sy wierpen vele Duyvelen uyt, ende salfden vele krancke met olye, ende maecktense gesont.
14 Ende de Coninck Herodes hoorde het ( want sijnen naem was openbaer geworden) ende seyde, Ioannes, die daer doopte, is van den dooden opgeweckt, ende daerom wercken die krachten in hem.
15 Andere seyden, hy is Elias: ende andere seyden, hy is een Propheet, ofte als een der Propheten.
16 Maer als het Herodes hoorde, seyde hy, Dese is Ioannes, dien ick onthooft hebbe: die is van de dooden opgeweckt.
17 Want de selve Herodes [eenige ] uytgesonden hebbende, hadde Ioannem gevangen genomen, ende hem in de gevangenisse gebonden, uyt oorsake van Herodias de huysvrouwe sijns broeders Philippi, om dat hy haer getrouwt hadde.
18 Want Ioannes seyde tot Herodes, Het en is u niet geoorloft de huysvrouwe uwes broeders te hebben.
19 Ende Herodias leyde op hem toe, ende wilde hem dooden, ende en konde niet.
20 Want Herodes vreesde Ioannem, wetende dat hy een rechtveerdich ende heylich man was, ende hielt hem in weerde: ende als hy hem hoorde, dede hy vele dingen, ende hoorde hem geerne.
21 Ende als’er een wel gelegen dach gecomen was, doe Herodes op den dach sijner geboorte een maeltijdt aenrichtede voor sijne Groote, ende de Overste over duysent, ende de voornaemste van Galilea:
22 Ende als de dochter van de selve Herodias in quam, ende danste, ende Herodi ende den genen die mede aensaten behaeghde, so seyde de Coninck tot het dochterken, Eyscht van my wat ghy oock wilt, ende ick sal’t u geven.
23 Ende hy swoer haer, So wat ghy van my sult eyschen sal ick u geven, [oock ] tot de helft mijns Coninckrijcks.
24 Ende sy uytgegaen zijnde seyde tot hare moeder, Wat sal ick eyschen? ende die seyde, Het hooft Ioannis des Doopers.
25 Ende sy terstont met haeste ingaende tot den Coninck, heeft’et ge-eyscht, seggende, Ick wil dat ghy my nu terstont in een schotel geeft het hooft Ioannis des Doopers.
26 Ende de Coninck seer bedroeft geworden zijnde, [nochtans ] om de eeden, ende de gene die mede aensaeten, en wilde hy haer [’tselve ] niet afslaen.
27 Ende de Coninck sondt terstondt eenen scherp-rechter, ende geboodt sijn hooft daer te brengen. Dese nu ginck henen, ende onthoofde hem inde gevangenisse.
28 Ende bracht sijn hooft in een schotel, ende gaf ’t selve het dochterken, ende het dochterken gaf ’t selve hare moeder.
29 Ende als sijne discipelen [dit ] hoorden, gingen sy ende namen sijn doodt lichaem wech, ende leyden dat in een graf.
30 Ende de Apostelen quamen [weder ] te samen tot Iesum, ende boodschapten hem alles, beyde wat sy gedaen hadden, ende wat sy geleert hadden.
31 Ende hy seyde tot haer, Comt ghy lieden in een woeste plaetse hier alleen, ende rust een weynich: want daer waren vele die quamen ende die gingen, ende sy en hadden selfs geenen gelegenen tijdt om te eten.
32 Ende sy vertrocken in een schip, na een woeste plaetse alleen.
33 Ende de scharen sagen’se henen varen, ende vele wierden hem kennende, ende liepen gesamelick te voete van alle steden derwaerts, ende quamen haer voor, ende gingen te samen tot hem.
34 Ende Iesus uytgaende sach een groote schare, ende wierdt innerlick met ontferminge beweeght over haer: want sy waren als schapen die geenen herder en hebben, ende hy begon haer vele dingen te leeren.
35 Ende als het nu late op den dach geworden was, quamen sijne discipelen tot hem, ende seyden, Dese plaetse is woest, ende het is nu late op den dagh.
36 Laetse van u, op datse henen gaen inde omliggende dorpen, ende vlecken, ende brooden voor haer selven mogen coopen: want sy en hebben niet wat sy eten sullen.
37 Maer hy antwoordende seyde tot haer, Geeft ghy haer te eten. Ende sy seyden tot hem, Sullen wy henen gaen, ende coopen voor twee hondert penningen brood, ende haer te eten geven?
38 Ende hy seyde tot haer, Hoe veel brooden hebt ghy? Gaet henen ende besiet [het ]. Ende doe sy het vernomen hadden, seyden sy, vijve, ende twee visschen.
39 Ende hy geboodt haer dat sy’se alle souden doen neder sitten by weerdschappen op het groene gras.
40 Ende sy saten neder in gedeelten by hondert t’samen, ende by vijftich t’samen.
41 Ende als hy de vijf brooden ende de twee visschen genomen hadde, sach hy op na den Hemel, segende ende brack de brooden, ende gaf’se sijnen discipelen, op dat syse haer souden voor leggen: ende de twee visschen deylde hy voor allen.
42 Ende sy aten alle, ende zijn versadight geworden.
43 Ende sy namen op twaelf volle korven brocken, ende van de visschen.
44 Ende die daer de brooden gegeten hadden, waren ontrent vijf duysent mannen.
45 Ende terstont dwanck hy sijne Discipelen in het schip te gaen, ende voor henen te varen aen d’ander zijde tegen [over ] Bethsaida, terwijlen hy de schare van hem soude laten.
46 Ende als hy de selve haer afscheydt gegeven hadde, ginck hy op den bergh om te bidden.
47 Ende als het nu avondt was geworden, so was het schip in’t midden van de zee, ende hy was alleen op het landt.
48 Ende hy sach dat sy haer zeer pijnighden om [’t schip ] voort te crijgen. (Want de windt was haer tegen) ende ontrent de vierde waecke des nachts, quam hy tot haer, wandelende op de zee, ende wilde haer voorby gaen.
49 Ende sy siende hem wandelen op de zee, meynden dat het een spoocksel was, ende schreeuwden zeer.
50 Want sy sagen hem alle, ende wierden ontroert: ende terstont sprack hy met haer, ende seyde tot haer, Zijt wel gemoedt, Ick bent, en vreest u niet.
51 Ende hy clam tot haer in’t schip, ende de windt stilde, ende sy ontsetteden haer boven maten zeer in haer selven, ende waren verwondert.
52 Want sy en hadden niet gelet op [het mirakel ] der brooden: want haer herte was verhardt.
53 Ende als sy overgevaren waren, quamen sy in’t lant Genesaret, ende havenden aldaer.
54 Ende als sy uyt het schip gegaen waren, terstont wierden sy hem kennende.
55 [Ende ] het geheel omliggende landt doorloopende, begonden sy op beddekens, de gene die qualick gestelt waren, om te dragen, ter plaetsen daer sy hoorden dat hy was.
56 Ende so waer hy quam in vlecken ofte steden, ofte dorpen, daer leyden sy de crancke op de merckten, ende baden hem, dat sy maer den zoom sijns cleeds aenraecken mochten. Ende so vele als’er hem aenraeckten wierden gesont.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
