Prophetye tegen de quade herders van Godts volck, v. 1, 2, etc. Godt belooft sijne schapen selfs te sullen opsoecken, redden, ende recht weyden, met onderscheyt tusschen schapen ende schapen, rammen ende bocken, 10. daer toe hy verwecken ende senden sal den Oppersten Herder ende Vorst sijner Kercke, Iesum Christum, onder welcken sijne schapen gesegent ende gelucksalich sullen zijn, 23.
1 ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:
2 Menschen kint, propheteert tegen de herders Israëls: propheteert ende segt tot hen, tot de herders, Alsoo seyt de Heere HEERE; Wee den herderen Israëls, die haerselven weyden; sullen niet de herders de schapen weyden?
3 Ghy etet het vette, ende bekleedet u met de wolle, ghy slachtet het gemeste, [maer] de schapen en weydet ghy niet.
4 De swacke en stercket ghy niet, ende het krancke en heelet ghy niet, ende het gebrokene en verbindet ghy niet, ende het wechgedrevene en brengt ghy niet weder; ende het verlorene en soecket ghy niet: maer ghy heerschet over haer met strengicheyt ende met hardicheyt.
5 Also zijnse verstroyt om datter geen herder en is: ende sy zijn al ’t wilt gedierte des velts tot spijse geworden, dewijlse verstroyt waren.
6 Mijne schapen doolen op alle bergen, ende op allen hoogen heuvel: ja mijne schapen zijn verstroyt op den gantschen aerd-bodem; ende daer en is niemant dieder nae vraegt, ende niemant diese soeckt.
7 Daerom, ghy herders, hooret des HEEREN woort.
8 [Soo waerachtich als] ick leve,, spreeckt de Heere HEERE: So [ick] niet! om dat mijne schapen geworden zijn tot eenen roof, ende mijne schapen al’twilt-gedierte des velts tot spijse geworden zijn, om datter geen herder en is; ende mijne herders nae mijne schapen niet en vragen: ende de herders weyden haerselven, maer mijne schapen en weydense niet:
9 Daerom, ghy herders, hooret des HEEREN woort.
10 Alsoo seyt de Heere HEERE; Siet ick [wil] aen de herders, ende sal mijne schapen van hare hant eysschen, ende salse van ’t weyden der schapen doen ophouden, so dat de herders haerselven niet meer en sullen weyden: ende ick sal mijne schapen uyt haren mont rucken, so datse haer niet [meer] tot spijse en sullen zijn.
11 Want soo seyt de Heere HEERE: Siet ick, ja ick sal nae mijne schapen vragen, ende salse opsoecken.
12 Gelijck een herder sijne kudde opsoeckt, ten dage als hy in’t midden sijner verspreyde schapen is, alsoo sal ick mijne schapen opsoecken: ende ick salse redden uyt alle de plaetsen, daer henen sy verstroyt zijn, ten dage der wolcke ende der donckerheyt.
13 Ende ick salse uytvoeren van de volcken, ende salse vergaderen uyt de landen, ende brengense in haer lant: ende ick salse weyden op de bergen Israëls, by de stroomen, ende in alle bewoonlicke-plaetsen des lants.
14 Op eene goede weyde sal ickse weyden, ende op de hooge bergen Israëls sal hare koye zijn; aldaer sullen sy nederliggen in eene goede koye, ende sullen weyden [in] eene vette weyde op de bergen Israëls.
15 Ick sal mijne schapen weyden, ende ick salse legeren, spreeckt de Heere HEERE.
16 Het verlorene sal ick soecken, ende het wechgedrevene sal ick wederbrengen, ende het gebrokene sal ick verbinden, ende het krancke sal ick stercken: maer het vette ende het stercke sal ick verdelgen, Ick salse weyden met oordeel.
17 Want ghy, ô mijne schapen, de Heere HEERE seyt alsoo: Siet ick sal richten tusschen kleyn-vee ende kleyn-vee, tusschen de rammen ende de bocken.
18 Ist u te weynich, dat ghy de goede weyde afweydet? sult ghy noch het overige uwer weyden met uwe voeten vertreden? ende sult ghy de gesonckene wateren drincken, ende de overgelatene met uwe voeten vermodderen?
19 Mijne schapen dan, sullense afweyden wat met uwe voeten vertreden is, ende drincken wat met uwe voeten vermoddert is?
20 Daerom seyt de Heere HEERE alsoo tot hen: Siet ick, ja ick sal richten tusschen het vett kleyn-vee, ende tusschen het mager kleyn-vee.
21 Om dat ghy alle de swacke met de zijde ende met den schouder verdringet, ende met uwe hoornen stootet; tot dat ghy de selve nae buyten toe verstroyt hebt:
22 Daerom sal ick mijne schapen verlossen, datse niet meer tot eenen roof sullen zijn: ende ick sal richten tusschen kleyn-vee ende kleyn-vee.
23 Ende ick sal eenen eenigen Herder over haer verwecken, ende hy sal haer weyden, [naemlick] mijnen knecht David: die salse weyden, ende die sal haer tot eenen Herder zijn.
24 Ende ick de HEERE sal haer tot eenen Godt zijn; ende mijn knecht David sal Vorst zijn in’t midden van haer: Ick de HEERE hebbe’t gesproken.
25 Ende ick sal een verbont des vredes met haer maken, ende sal het boos gedierte uyt den lande doen ophouden: ende sy sullen seker woonen in de woestijne, ende slapen in de wouden.
26 Want ick sal deselve, ende de plaetsen rontom mijnen heuvel, stellen [tot] eenen segen: ende ick sal den plasregen doen nederdalen in sijnen tijt: plasregens van segen sullender zijn.
27 Ende ’t geboomte des velts sal sijne vrucht geven, ende het lant sal sijn inkomste geven; ende sy sullen seker zijn in haer lant: ende sullen weeten, dat ick de HEERE ben, als ick de disselboomen hares jocks sal hebben verbroken, ende haer geruckt uyt de hant der gener die sich van haer deden dienen.
28 Ende sy sullen den heydenen niet meer ten roove zijn, ende ’t wilt-gedierte der aerde en salse niet meer vreten: maer sy sullen seker woonen, ende daer en sal niemant zijn diese verschricke.
29 Ende ick sal haer eene Plante van name verwecken: ende sy en sullen niet meer wechgeraept worden door honger in den lande, ende den smaet der heydenen niet meer dragen.
30 Maer sy sullen weten, dat ick de HEERE, hare Godt, met haer ben: ende dat sy mijn volck zijn, het huys Israëls, spreeckt de Heere HEERE.
31 Ghy nu, ô mijne schapen, schapen mijner weyde, ghy zijn menschen: [maer] Ick ben uwe Godt, spreeckt de Heere HEERE.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
