Iob versoeckt gehoor van sijne vrienden, v. 1, etc. geeft reden waerom sijn geest ontstelt zy, 4. toont dat de godtloose meest geluckich zijn in de werelt, 7. hoewelse Godt lasteren, 14. hy verfoeytse, 16. nochtans wordense hier selden gestraft, 17. Godt is gerechtich, hoewel hy ongelijckelick met de menschen handelt, 22. Iob komt de quade oordeelen sijner vrienden vooren, diese hadden van sijne kinderen, 27. bewijst dat de godtloose hier meest tot het eynde hares levens toe van alle straffe vry zijn, 29. hy verwerpt sijner vrienden vertroostingen, 34.
1 MAer Iob antwoordde, ende seyde:
2 Hooret aendachtelick mijne reden: ende laet dit zijn uwe vertroostingen.
3 Verdraget my, ende ick sal spreken: ende na dat ick gesproken sal hebben, spottet [dan].
4 Is (my aengaende) mijne klachte tot den mensche? doch of ’t soo ware, waerom en soude mijn geest niet verdrietich zijn?
5 Siet my aen, ende wordet verbaest: ende legget de hant op den mont.
6 Ia wanneer ick [daer aen] gedencke, so worde ick beroert, ende mijn vleesch heeft een grouwen gevattet.
7 Waerom leven de godtloose, worden out, ja worden geweldich in vermogen?
8 Haer zaet is bestendich met hen voor haer aengesichte, ende hare spruyten zijn voor haren oogen.
9 Hare huysen hebben vrede, sonder vreese: ende de roede Godts en is op hen niet.
10 Sijnen stier bespringt, ende en mist niet: sijne koe kalft, ende en misdraecht niet.
11 Hare jonge kinderen senden sy uyt als eene kudde: ende hare kinderen huppelen.
12 Sy heffen op met den trommel, ende de harpe; ende sy verblijden sich op het geluyt des orgels.
13 In’t goede verslijten sy hare dagen; ende in eenen oogenblick dalen sy in’t graf.
14 Nochtans seggen sy tot Godt, Wijckt van ons: want aen de kennisse uwer wegen en hebben wy geenen lust.
15 Wat is de Almachtige, dat wy hem souden dienen? ende wat bate sullen wy hebben, dat wy hem aenloopen souden?
16 [Doch] siet, haer goet en is niet in hare hant: de raet der godtloosen is verre van my.
17 Hoe dickwils geschiet het dat de lampe der godtloosen uyt-gebluscht wort, ende haer verderf haer over komt? dat [Godt hen] smerten uytdeelt in sijnen toorn?
18 Datse gelijck stroo worden voor den wint; ende gelijck kaf, dat de wervel-wint wech steelt?
19 Dat Godt sijn gewelt wech-lecht voor sijne kinderen; hem vergeldt, dat hy’t gewaer wort?
20 Dat sijne oogen sijnen onderganck sien, ende hy drincke vande grimmicheyt des Almachtigen?
21 Want wat lust soude hy na sich aen sijnen huyse hebben, als het getal sijner maenden afgesneden is?
22 Salmen Godt wetenschap leeren; daer hy de hooge richt?
23 Dese sterft inde kracht sijner volkomenheyt; daer hy gantsch stille ende gerust was:
24 Sijne melck-vaten waren vol melcks; ende het merch sijner beenen was bevochticht:
25 D’ander daer-en-tegen sterft met eene bittere ziele: ende hy en heeft van het goede niet gegeten.
26 Sy liggen t’samen neder in het stof; ende het gewormte overdecktse.
27 Siet ick weet u lieder gedachten, ende de boose verdichtselen, [daer mede] ghy tegen my gewelt doet.
28 Want ghy sullet seggen, Waer is het huys vanden Prince? ende waer is de tente vande wooningen der godloosen?
29 Hebbet ghy lieden niet gevraget de voor-by-gaende op den wege? ende kennet ghy hare teeckenen niet?
30 Dat de boose onttrocken wort ten dage des verderfs; [datse] ten dage der verbolgentheden ontvoeret worden.
31 Wie sal hem in’t aengesichte sijnen wech vertoonen? als hy [wat] doet, wie sal hem vergelden?
32 Eyndelick wort hy nae de graven gebracht: ende is geduerich in den aerd-hoop.
33 De kluyten des dals zijn hem soet, ende hy treckt na sich alle menschen; ende der gener die voor hem geweest zijn en is geen getal.
34 Hoe vertroost ghy my dan met ydelheyt? dewijle [in] uwe antwoorden overtredinge overich is.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
