1 Ioannes siet eenen nieuwen hemel, ende een nieuwe aerde. 2 met het nieuwe Ierusalem, verciert als Christi Bruydt. 3 Hy hoort een stemme uyt den hemel, waer door Godt belooft, dat hy haer Godt sal zijn, alle tranen van hare oogen afwisschen, ende haer de erffenisse van allen sal geven. 8 Maer dreyght dat de vreesachtige ende andere onboetveerdige sondaren haer deel sullen hebben in den poel des vyers. 9 Een van de Engelen der seven phiolen voert Ioannem op eenen hoogen bergh, ende toont hem klaerder de geheele gestalte van het nieuwe Ierusalem. 11 hare heerlickheyt, 12 haren muer met twaelf poorten, na de namen der kinderen Israëls. 14 hare twaelf fondamenten, na de namen der twaelf Apostelen. 16 hare lenghte ende breette. 18 hare stoffe van gout. 19 hare twaelf fondamenten, uyt twaelf kostelicke steenen. 21 hare poorten uyt twaelf peerlen. 22 haren tempel, Godt selve, ende het Lam. 23 Godts heerlickheyt in plaetse van son ende mane. 24 hare inwoonders, alle salige volckeren, selfs oock de salige Koningen. 25 hare poorten altijt open. 27 Maer niemant die onreynigheyt doet en komt daer in.
1 ENde ick sagh eenen nieuwen hemel, ende eene nieuwe aerde. Want de eerste hemel, ende de eerste aerde was voorby gegaen, ende de zee en was niet meer.
2 Ende ick Ioannes sagh de heylige stadt, het nieuwe Ierusalem, nederdalende van Godt uyt den hemel, toebereydt als een bruydt die haren manne verciert is.
3 Ende ick hoorde een groote stemme uyt den hemel, seggende, Siet, de Tabernakel Godts is by de menschen, ende hy sal by haer woonen, ende sy sullen sijn volck zijn, ende Godt selve sal by haer, [ende ] haren Godt zijn.
4 Ende Godt sal alle tranen van hare oogen afwisschen; ende de doot en sal niet meer zijn: noch rouwe, noch gekrijt, noch moeyte en sal meer zijn: want de eerste dingen zijn wech gegaen.
5 Ende die op den throon sat, seyde, Siet, ick make alle dingen nieuw. Ende hy seyde tot my: Schrijft, want dese woorden zijn waerachtigh ende getrouw.
6 Ende hy sprack tot my, Het is geschiet: ick ben de Alpha ende de Omega, het begin, ende het eynde. Ick sal den dorstigen geven uyt de fonteyne van het water des levens voor niet.
7 Die overwint sal alles be-erven: ende ick sal hem een Godt zijn, ende hy sal my een sone zijn.
8 Maer den vreesachtigen, ende ongeloovigen, ende grouwelicken, ende dootslagers, ende hoereerders, ende toovenaers, ende afgodendienaers, ende allen den leugenaers is haer deel in den poel die daer brant van vyer ende sulpher: ’t welck is de tweede doot.
9 Ende tot my quam een van de seven Engelen, die de seven phiolen hadden, welcke waren vol geweest van de seven laetste plagen, ende sprack met my, seggende, Komt herwaerts, ick sal u toonen de bruydt, het wijf des Lams.
10 Ende hy voerde my wech in den geest, op eenen grooten ende hoogen bergh, ende hy toonde my de groote stadt, het heylige Ierusalem, nederdalende uyt den hemel van Godt:
11 Ende sy hadde de heerlickheyt Godts; ende haer licht was den allerkostelicksten steen gelijck, [namelick ] als den steen Iaspis blinckende gelijck cristal.
12 Ende hadde eenen grooten ende hoogen muer, ende hadde twaelf poorten, ende in de poorten twaelf Engelen, ende namen daer op geschreven, welcke zijn [de namen ] der twaelf geslachten der kinderen Israëls.
13 Van het Oosten waren drie poorten: van het Noorden drie poorten, van het Zuyden drie poorten, van het Westen drie poorten.
14 Ende de muer der stadt hadde twaelf fondamenten, ende in deselve de namen der twaelf Apostelen des Lams.
15 Ende hy die met my sprack, hadde eenen gouden rietstock, op dat hy de stadt soude meten, ende hare poorten, ende haren muer.
16 Ende de stadt lagh vierkant, ende hare lenghte was soo groot als [hare ] breette. Ende hy mat de stadt met den rietstock op twaelf duysent stadien: de lenghte, ende de breette, ende de hooghte der selve waren even gelijck.
17 Ende hy mat haren muer op hondert vier ende veertigh ellen, [na ] de mate eenes menschen, welcke des Engels was.
18 Ende het gebouw hares muers was Iaspis: ende de stadt was suyver gout, zijnde suyver glas gelijck.
19 Ende de fondamenten des muers der stadt waren met allerley kostelick gesteente verciert. Het eerste fondament was Iaspis: het tweede, Sapphirus: het derde, Chalcedon: het vierde, Smaragdus:
20 Het vijfde, Sardonyx: het seste, Sardius: het sevende, Chrysolithus: het achtste, Beryllus: het negende, Topazion: het tiende, Chrysoprasus: het elfde, Hyacinthys: het twaelfde, Amethystus.
21 Ende de twaelf poorten waren twaelf peerlen, een yegelicke poorte was elck uyt eene peerle: ende de strate der stadt was suyver gout, gelijck doorluchtigh glas:
22 Ende ick en sagh geenen tempel in deselve: want de Heere, de almachtige Godt, is haren tempel, ende het Lam.
23 Ende de stadt en behoeft de sonne, noch de mane niet, dat sy in deselve souden schijnen: want de heerlickheydt Godts heeftse verlicht, ende het Lam is hare keersse.
24 Ende de volckeren, die saligh worden, sullen in haer licht wandelen: ende de Koningen der aerde brengen hare heerlickheyt ende eere in deselve.
25 Ende hare poorten en sullen niet gesloten worden des daeghs: want aldaer en sal geen nacht zijn.
26 Ende sy sullen de heerlickheyt ende de eere der volckeren daer in brengen.
27 Ende in haer en sal niet inkomen yet dat ontreynight, ende grouwelickheyt doet, ende leugen [spreeckt :] maer die geschreven zijn in het boeck des levens des Lams.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
