1 De voorreden Luce over sijn Euangelium. 5 Zacharie ende Elisabets geslachte ende leven. 8 Een Engel verschijnt Zacharie in den tempel. 13 welcke hem voorseght d’ontfangenisse ende geboorte Ioannis, wiens ampt hy beschrijft. 18 Zacharias sulcks niet geloovende, wort daer over gestraft met stomheyt voor eenen tijt. 24 Elisabet wort bevrucht. 26 De Engel Gabriel boodtschapt de maget Maria, datse den Sone Godts ontfangen ende baren sal. 39 sy reyst daer na tot Elisabet, welcke haer met blijdtschap ontfanght ende saligh prijst. 46 Maria danckt den Heere met eenen lofsangh. 57 Elisabet baert haren sone. 59 dewelcke besneden ende Ioannes genaemt wort. 64 Zacharias wort wederom sprekende, ende singht den Heere eenen lofsangh, propheteerende van het ampt Christi , ende sijns voorloopers Ioannis. 80 die in de woestijne opwast, ende wort sterck in den geest.
1 NAdemael vele ter hant genomen hebben, om in orden te stellen een verhael van de dingen, die onder ons volkomene sekerheyt hebben,
2 Gelijck ons overgelevert hebben die van den beginne selve aenschouwers ende dienaers des woorts geweest zijn:
3 Soo heeft het oock my goet gedacht, hebbende alles van voren aen neerstelick ondersocht, vervolgens aen u te schrijven, voortreffelicke Theophile:
4 Op dat ghy meught kennen de sekerheyt der dingen, daer van ghy onderwesen zijt.
5 IN de dagen Herodis des Koninghs van Iudea, was een seker Priester met name Zacharias, van de dagh-orden Abie: ende sijn wijf was uyt de dochteren Aarons, ende haren naem Elisabet.
6 Ende sy waren beyde rechtveerdigh voor Godt, wandelende in alle de geboden ende rechten des Heeren onberispelick.
7 Ende sy en hadden geen kint, om dat Elisabet onvruchtbaer was, ende sy beyde verre op hare dagen gekomen waren.
8 Ende het geschiedde, dat als hy het Priesterampt bediende voor Godt in de beurte sijner dagh-orden,
9 Na de gewoonte der Priesterlicke bedieninge, hem te lote was gevallen, dat hy soude ingaen in den tempel des Heeren om te reuck-offeren.
10 Ende alle de menighte des volcks was buyten biddende ter ure des reuck-offers.
11 Ende van hem wiert gesien een Engel des Heeren staende te rechter [zijden ] van den altaer des reuck-offers.
12 Ende Zacharias [hem ] siende, wiert ontroert ende vreese is op hem gevallen.
13 Maer de Engel seyde tot hem, En vreest niet Zacharia, want uw’ gebedt is verhoort, ende uw’ wijf Elisabet sal u eenen sone baren, ende ghy sult sijnen naem heeten Ioannes.
14 Ende u sal blijdtschap ende verheuginge zijn, ende vele sullen haer over sijne geboorte verblijden.
15 Want hy sal groot zijn voor den Heere: noch wijn noch stercken dranck en sal hy niet drincken, ende hy sal met den Heyligen Geest vervult worden, oock van sijns moeders lijve aen.
16 Ende sal vele der kinderen Israëls bekeeren tot den Heere haren Godt.
17 Ende hy sal voor hem henen gaen in den geest ende kracht Elie, om te bekeeren de herten der vaderen tot de kinderen, ende de ongehoorsame tot de voorsichtigheyt der rechtveerdige, om den Heere te bereyden een toegerust volck.
18 Ende Zacharias seyde tot den Engel, Waer by sal ick dat weten? want ick ben oudt, ende mijn wijf is verre op hare dagen gekomen.
19 Ende de Engel antwoordde, ende seyde tot hem, Ick ben Gabriel, die voor Godt sta, ende ben uytgesonden om tot u te spreken, ende u dese dingen te verkondigen.
20 Ende siet ghy sult swijgen, ende niet konnen spreken, tot op den dagh dat dese dingen geschiet sullen zijn, om dies wille dat ghy mijne woorden niet gelooft en hebt, welcke vervult sullen worden op haren tijt.
21 Ende het volck was wachtende op Zachariam, ende waren verwondert, dat hy soo lange vertoefde in den tempel.
22 Ende als hy uytquam en konde hy tot haer niet spreken: ende sy bekenden dat hy een gesichte in den tempel gesien hadde. Ende hy wenckte haer toe, ende bleef stom.
23 Ende het geschiedde, als de dagen sijner bedieninge vervult waren, dat hy na sijn huys gingh.
24 Ende na die dagen wiert Elisabet sijn wijf bevrucht: ende sy verberghde haer vijf maenden, seggende,
25 Alsoo heeft my de Heere gedaen, in de dagen in welcken hy [my ] aengesien heeft om mijne versmaetheyt onder de menschen wech te nemen.
26 Ende in de seste maent wiert de Engel Gabriel van Godt gesonden na een stadt in Galilea genaemt Nazareth,
27 Tot een maeght die ondertrouwt was met eenen man, wiens name was Ioseph, uyt den huyse Davids, ende de name der maget was Maria.
28 Ende de Engel tot haer ingekomen zijnde, seyde, Weest gegroet ghy begenadighde, de Heere [is ] met u, ghy [zijt ] gezegent onder de vrouwen.
29 Ende als sy [hem ] sagh wiert sy seer ontroert over dit sijn woort, ende overleyde hoedanige dese groetenisse mochte zijn.
30 Ende de Engel seyde tot haer, En vreest niet Maria, want ghy hebt genade by Godt gevonden.
31 Ende siet, ghy sult bevrucht worden, ende eenen sone baren, ende sult sijnen name heeten JESUS .
32 Dese sal groot zijn, ende de Sone des Allerhooghsten genaemt worden. Ende Godt de Heere sal hem den throon sijns vaders Davids geven.
33 Ende hy sal over het huys Iacobs Koningh zijn in der eeuwigheyt, ende sijns Koninckrijcks en sal geen eynde zijn.
34 Ende Maria seyde tot den Engel, Hoe sal dat wesen? dewijle ick geenen man en bekenne.
35 Ende de Engel antwoordende seyde tot haer, De Heylige Geest sal over u komen, ende de kracht des Allerhooghsten sal u overschaduwen. Daerom oock dat Heylige dat uyt u geboren sal worden, sal Godts Sone genaemt worden.
36 Ende siet Elisabet uwe nichte is oock selve bevrucht met eenen sone in haren ouderdom: ende dese maent is haer, die onvruchtbaer genaemt was, de seste.
37 Want geen dingh en sal by Godt onmogelick zijn.
38 Ende Maria seyde, Siet de dienstmaeght des Heeren: my geschiede na uwen woorde. Ende de Engel gingh wech van haer.
39 Ende Maria opgestaen zijnde in die selve dagen, reysde met haeste na het geberghte in een stadt Iuda.
40 Ende quam in het huys Zacharie, ende groettede Elisabet.
41 Ende het geschiedde als Elisabet de groetenisse Marie hoorde, soo sprongh het kindeken op in haren buyck: ende Elisabet wiert vervult met den Heyligen Geest.
42 Ende riep uyt met grooter stemme, ende seyde, Gezegent [zijt ] ghy onder de vrouwen, ende gezegent [is ] de vrucht uwes buycks.
43 Ende van waer [komt ] my dit, dat de moeder mijns Heeren tot my komt?
44 Want siet als de stemme uwer groetenisse in mijne ooren geschiedde, soo sprongh het kindeken van vreughden op in mijnen buyck.
45 Ende saligh is [sy ] die gelooft heeft: Want de dingen, die haer van den Heere geseght zijn, sullen volbracht worden.
46 Ende Maria seyde, Mijn ziele maeckt groot den Heere:
47 Ende mijnen geest verheught hem in Godt mijnen Salighmaker:
48 Om dat hy de nederheyt sijner dienstmaeght heeft aengesien: Want siet van nu aen sullen my saligh spreken alle de geslachten.
49 Want groote dingen heeft aen my gedaen hy die machtigh is, ende heyligh [is ] sijnen naem.
50 Ende sijne barmhertigheyt is van geslachte tot geslachte over de gene die hem vreesen.
51 Hy heeft een krachtigh werck gedaen door sijnen arm: Hy heeft verstroyt de hooghmoedige in de gedachten harer herten.
52 Hy heeft machtige van de throonen afgetrocken, ende nedrige heeft hy verhooght.
53 Hongerige heeft hy met goederen vervult: ende rijcke heeft hy ledigh wech gesonden.
54 Hy heeft Israël sijnen knecht opgenomen, op dat hy gedachtigh ware der barmhertigheyt,
55 (Gelijck hy gesproken heeft tot onse vaderen, [namelick ] tot Abraham, ende sijnen zade) in der eeuwigheyt.
56 Ende Maria bleef by haer ontrent drie maenden, ende keerde weder tot haer huys.
57 Ende de tijt Elisabets wiert vervult, dat sy baren soude, ende sy baerde eenen sone.
58 Ende die daer rontom woonden, ende hare magen, hoorden dat de Heere sijne barmhertigheyt grootelicks aen haer bewesen hadde: ende waren met haer verblijdt.
59 Ende het geschiedde dat sy op den achtsten dagh quamen, om het kindeken te besnijden, ende noemden het Zachariam, na den name sijns vaders.
60 Ende sijne moeder antwoordde ende seyde, Niet [alsoo: ] maer hy sal Ioannes heeten.
61 Ende sy seyden tot haer, Daer en is niemant in uw’ maeghschap, die met dien naem genaemt wort.
62 Ende sy wenckten sijnen vader, hoe hy wilde dat hy genaemt soude worden.
63 Ende als hy een schrijftafelken ge-eyscht hadde, schreef hy, seggende, Ioannes is sijnen name. Ende sy verwonderden haer alle.
64 Ende terstont wiert sijnen mont geopent, ende sijne tonge [los gemaeckt, ] ende hy sprack, Godt lovende.
65 Ende daer quam vreese over alle die rontom haer woonden, ende in het geheele geberghte van Iudea wiert veel gesproken van alle dese dingen.
66 Ende alle die het hoorden namen het ter herten, seggende, Wat sal doch dit kindeken wesen? Ende de hant des Heeren was met hem.
67 Ende Zacharias sijn vader wiert vervult met den Heyligen Geest, ende propheteerde, seggende,
68 Gelooft [zy ] de Heere, de Godt Israëls, want hy heeft besocht, ende verlossinge te wege gebracht sijnen volcke:
69 Ende heeft eenen hoorn der saligheyt ons opgerecht, in ’t huys Davids sijns knechts.
70 Gelijck hy gesproken heeft door den mont sijner heyliger Propheten, die van den beginne der werelt [geweest zijn, ]
71 [Namelick ] eene verlossinge van onse vyanden, ende van de hant aller der gene die ons haten.
72 Op dat hy barmhertigheyt dede aen onse vaderen, ende gedachtigh ware sijns heyligen verbonts:
73 [Ende ] des eedts, dien hy Abraham onsen vader gesworen heeft, om ons te geven,
74 Dat wy verlost zijnde uyt de hant onser vyanden, hem dienen souden sonder vreese,
75 In heyligheyt ende gerechtigheyt voor hem, alle de dagen onses levens.
76 Ende ghy kindeken sult een Propheet des Alderhooghsten genaemt worden: want ghy sult voor het aengesicht des Heeren voor henen gaen, om sijne wegen te bereyden.
77 Om sijnen volcke kennisse der saligheyt te geven, in vergevinge harer sonden.
78 Door de innerlicke bewegingen der barmhertigheyt onses Godts, met welcke ons besocht heeft de Opgangh uyt der hooghte.
79 Om te verschijnen den genen die geseten zijn in duysternisse, ende schaduwe des doots: om onse voeten te richten op den wegh des vredes.
80 Ende het kindeken wies op, ende wiert gesterckt in den geest, ende was in de woestijnen tot den dagh sijner vertooninge aen Israël.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
