1 Den Apostel gaet voort in de vermaningen, ende eerst tot onderlinge liefde, na het exempel Godts ende Christi . 3 Vermaent haer voorders afstant te doen van alle onkuysheyt, gierigheyt die afgoderije is, sotten klap, et c. ende verklaert dat soodanige het Rijcke der hemelen niet en sullen besitten. 8 Ende dewijle sy nu in ’t licht zijn, dat sy moeten wandelen als kinderen des lichts. 11 ende geen gemeynschap meer hebben met de wercken der duysternisse, maer die bestraffen. 15 Vermaent haer voorder, dat sy voorsichtelick wandelen, ende als wijse den tijt uytkoopen. 18 Dat sy niet droncken en zijn, maer vol des Geests. 19 Dat sy den Heere psalmen ende lofsangen singen. 21 Vermaent in het gemeyn dat sy malkanderen onderdanigh zijn in de vreese Godts. 22 maer bysonderlick de vrouwen, dat sy hare mannen, gelijck de gemeynte Christo, onderdanigh zijn. 25 Desgelijcks vermaent hy de mannen dat sy hare vrouwen lief hebben, gelijck Christus sijne gemeynte lief gehadt heeft, 28 ende gelijck yemant sijn eygen lichaem lief heeft. 31 Bewijst oock uyt Godts instellinge, dat man ende vrouwe een vleesch zijn, ende duydt dat oock op Christum ende sijne gemeynte. 33 ende besluyt met een vermaninge aen man ende vrouwe.
1 ZYt dan navolgers Godts, als geliefde kinderen:
2 Ende wandelt in de liefde, gelijckerwijs oock Christus ons lief gehadt heeft, ende hemselven voor ons heeft over gegeven tot een offerande ende een slacht-offer Gode, tot eenen welrieckenden reuck.
3 Maer hoererije ende alle onreynigheyt, ofte gierigheyt, en laet oock onder u niet genaemt worden, gelijckerwijs het den heyligen betaemt:
4 Noch oneerbaerheyt, noch sot geklap, ofte geckerije, welcke niet en betamen: maer veel meer dancksegginge.
5 Want dit weet ghy, dat geen hoereerder, ofte onreyne, ofte gierigaert, die een afgodendienaer is, erfenisse en heeft in het Koninckrijcke Christi ende Godts.
6 Dat u niemant en verleyde met ydele woorden: want om dese dingen komt de toorne Godts over de kinderen der ongehoorsaemheyt.
7 Soo en zijt dan hare medegenooten niet.
8 Want ghy waert eertijts duysternisse, maer nu zijt ghy licht in den Heere: wandelt als kinderen des lichts:
9 ( Want de vrucht des Geests is in alle goedigheyt, ende rechtveerdigheyt, ende waerheyt.)
10 Beproevende wat den Heere welbehaeghlick zy.
11 Ende en hebt geen gemeynschap met de onvruchtbare wercken der duysternisse, maer bestraftse oock veel eer.
12 Want het gene heymelick van haer geschiet, is schandelick oock te seggen.
13 Maer alle dese dingen, van het licht bestraft zijnde, worden openbaer. Want al dat openbaer maeckt, is licht.
14 Daerom seght hy, Ontwaeckt ghy die slaept, ende staet op uyt den dooden, ende Christus sal over u lichten.
15 Siet dan hoe ghy voorsichtelick wandelt: niet als onwijse, maer als wijse.
16 Den tijt uytkoopende, dewijle de dagen boos zijn.
17 Daerom en zijt niet onverstandigh, maer verstaet welcke de wille des Heeren zy.
18 Ende en wort niet droncken in wijn, waer in overdaet is, maer wort vervult met den Geest:
19 Sprekende onder malkanderen met psalmen, ende lofsangen, ende geestelicke liedekens: singende, ende psalmende den Heere in uw’ herte:
20 Danckende alle tijt over alle dingen Godt ende den Vader, in den name onses Heeren Iesu Christi:
21 Malkanderen onderdanigh zijnde in de vreese Godts.
22 Ghy vrouwen weest uwe eygene mannen onderdanigh, gelijck den Heere:
23 Want de man is ’t hooft des wijfs, gelijck oock Christus het hooft der gemeynte is: ende hy is de behouder des lichaems.
24 Daerom gelijck de gemeynte Christo onderdanigh is, alsoo oock de vrouwen hare eygene mannen in alles.
25 Ghy mannen hebt uwe eygene vrouwen lief, gelijck oock Christus de gemeynte lief gehadt heeft, ende hemselven voor haer heeft over gegeven:
26 Op dat hyse heyligen soude, [haer ] gereynight hebbende met het badt des waters door het woort:
27 Op dat hyse hemselven soude heerlick voorstellen, een gemeynte die geen vlecke ofte rimpel en heeft, ofte yet dergelijcke, maer dat sy soude heyligh zijn ende onberispelick.
28 Alsoo zijn de mannen schuldigh hare eygene vrouwen lief te hebben, gelijck hare eygene lichamen. Die sijne eygene vrouwe lief heeft, die heeft hemselven lief.
29 Want niemant en heeft oyt sijn eygen vleesch gehaet, maer hy voedt het, ende onderhoudt het, gelijckerwijs oock de Heere de gemeynte.
30 Want wy zijn leden sijns lichaems, van sijnen vleesche, ende van sijne beenen.
31 Daerom sal een mensche sijnen vader ende moeder verlaten, ende sal sijn wijf aenhangen: ende sy twee sullen tot een vleesch wesen.
32 Dese verborgentheyt is groot: doch ick segge [dit, siende ] op Christum, ende op de gemeynte.
33 Soo dan oock ghylieden elck in het bysonder, een yegelick hebbe sijn eygen vrouwe alsoo lief als hemselven: ende de vrouwe [sie ] dat sy den man vreese.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
