Door het gesichte van eenen korf met somervruchten wort afgebeelt, dat Israëls eynde was nakende, ver s 1, et c. om de onderdruckinge der armen, godtloose gierigheyt, bedrieghlicken koophandel, schenderije, ende afgodisch sweeren, 4, et c. (item 14.) sweert Godt Israël d’uyterste algemeyne ruïne ende rouwe, 7. met troosteloosheyt, vermits gebreck van sijn woort, 11.
1 DE Heere HEERE deed’my aldus sien: ende siet, een korf met somervruchten.
2 Ende hy seyde; Wat siet ghy Amos? ende ick seyde, Eenen korf met somervruchten: doe seyde de HEERE tot my; Het eynde is gekomen over mijn volck Israël, ick en sal het voortaen niet meer voor by gaen.
3 Maer de gesangen des tempels sullen te dien dage huylen, spreeckt de Heere HEERE: vele doode lichamen sullender zijn, in alle plaetsen sal mense stilswijgens wech werpen.
4 Hooret dit, ghy die den nootdruftigen opslocket: ende dat om te vernielen de elendige des lants:
5 Seggende; Wanneer sal de nieuwe mane over gaen, dat wy lijftocht mogen verkoopen? ende de Sabbath, dat wy koorn mogen openen? verkleynende den Epha, ende den Sikel vergrootende, ende verkeerdelick handelende [met ] bedrieghlicke weeghschalen:
6 Dat wy de arme voor gelt mogen koopen, ende den nootdruftigen om een paer schoenen: dan sullen wy het kaf van het koorn verkoopen.
7 De HEERE heeft gesworen by Iacobs heerlickheyt: Soo ick alle hare wercken in eeuwigheyt sal vergeten!
8 Soude het lant hier over niet beroert worden? ende al wie daer in woont treuren? Ia het sal geheel oprijsen als eene riviere, ende het sal heen ende weder gedreven ende verdroncken worden, als [door ] de riviere van Egypten.
9 Ende het sal te dien dage geschieden, spreeckt de Heere HEERE, dat ick de sonne op den middagh sal doen ondergaen, ende het lant by lichten dage verduysteren.
10 Ende ick sal uwe feesten in rouwe, ende alle uwe liederen in weeklage veranderen, ende op alle lendenen eenen sack, ende op allen hoofde kaelheyt opbrengen: ende ick sal het [lant ] stellen in rouwe, alsser is over eenen eenigen [sone, ] ende des selven eynde, als eenen bitteren dagh.
11 Siet, de dagen komen, spreeckt de Heere HEERE, dat ick eenen honger in ’t lant sal senden: niet eenen honger na broot, noch dorst na water, maer om te hooren de woorden des HEEREN.
12 Ende sy sullen swerven van zee tot zee, ende van ’t Noorden tot het Oosten: sy sullen omloopen om het woort des HEEREN te soecken, maer en sullen ’t niet vinden.
13 Te dien dage sullen de schoone jonckvrouwen, ende de jongelingen, van dorst versmachten:
14 Die daer sweeren by de schult van Samaria, ende seggen; [Soo waerachtigh als ] uwe Godt van Dan leeft; ende, de wegh van Ber-Seba leeft: ende sy sullen vallen, ende niet weder opstaen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
