Elisa voorseyt den Samariteren grooten overvloet, ende de doot eenes Hooftmans, die hem niet en geloofde, ver s 1, et c. Vier melaetsche besoecken het leger, daer sy niemant en vinden, 3. zijnde de Syriers van Godt verjaeght, 6. de melaetsche boodtschappen dit in de stadt, 8. na de waerheyt daer van wort vernomen, 12. de sake blijckende, wort de prophetie van Elisa vervult, 16.
1 DOe seyde Elisa; Hooret het woort des HEEREN: Soo seyt de HEERE, Morgen ontrent desen tijt sal eene mate meelbloeme [verkocht ] worden voor eenen sikel, ende twee maten gerste voor eenen sikel, in de poorte van Samaria.
2 Maer een Hooftman, op wiens hant de Koningh leende, antwoordde den man Godts, ende seyde; Siet, soo de HEERE vensteren in den hemel maeckte, soude die sake [konnen ] geschieden? Ende hy seyde; Siet, ghy sult het met uwen oogen sien, doch daer van niet eten.
3 Daer waren nu vier melaetsche mannen voor de deure der poorte: die seyden, de eene tot den anderen; Wat blijven wy hier, tot dat wy sterven?
4 Indien wy seggen, Laet ons in de stadt komen, soo is de honger in de stadt, ende wy sullen daer sterven, ende indien wy hier blijven, wy sullen oock sterven: nu dan komt, ende laet ons in het leger der Syriers vallen; indien sy ons laten leven, wy sullen leven, ende indien sy ons dooden, wy en sullen maer sterven.
5 Ende sy stonden op in de schemeringe, om in het leger der Syriers te komen: Doe sy aen het uyterste van het leger der Syriers quamen, siet, doe en was daer niemant.
6 Want de Heere hadde het heyr der Syriers doen hooren een geluyt van wagenen, ende een geluyt van peerden, ’t geluyt eener grooter heyrkracht; soo datse seyden de eene tot den anderen, Siet, de Koningh Israëls heeft tegen ons gehuert de Koningen der Hethiten, ende de Koningen der Egyptenaren, om tegens ons te komen.
7 Derhalven hadden sy sich opgemaeckt, ende waren in de schemeringe gevloden, ende hadden hare tenten gelaten, ende hare peerden, ende hare ezelen, het leger gelijck als het was: ende waren gevloden om hares levens wille.
8 Als nu dese melaetsche aen het uyterste des legers quamen, soo gingen sy in eene tente, ende aten, ende droncken, ende namen van daer silver, ende gout, ende kleederen, ende gingen henen, ende verberghden’t: daer na keerden sy weder, ende quamen in eene andere tente, namen van daer oock, ende gingen henen, ende verberghden’t.
9 Doe seyden sy de een tot den anderen; Wy en doen niet recht, dese dagh is een dagh van goede boodtschap, ende wy swijgen stille: Indien wy vertoeven tot den lichten morgen, soo sal ons de ongerechtigheyt vinden: daerom nu, komt, laet ons gaen, ende [dit ] den huyse des Koninghs boodtschappen.
10 Soo quamense, ende riepen tot den poortier der stadt, ende boodtschapten hen, seggende; Wy zijn gekomen tot het leger der Syriers, ende siet, niemant en was daer, nochte geens menschen stemme; maer peerden aengebonden, ende ezels aengebonden, ende tenten, gelijck als sy waren.
11 Ende hy riep de poortiers: ende sy deden de boodtschap binnen in den huyse des Koninghs.
12 Ende de Koningh stont op in de nacht, ende seyde tot sijne knechten; Ick sal u nu te kennen geven, wat de Syriers ons gedaen hebben: Sy weten dat wy hongerigh zijn, daerom zijn sy uyt het leger gegaen, om sich in het velt te versteken, seggende; Als sy uyt de stadt gegaen sullen zijn, dan sullen wyse levendigh grijpen, ende wy sullen in de stadt komen.
13 Doe antwoordde een van sijne knechten, ende seyde; Dat men doch neme vijve van de overige peerden, die hier binnen over gebleven zijn, (siet, sy zijn als de geheele menighte der Israëliten, die hier binnen over gebleven zijn, siet, sy zijn als de geheele menighte der Israëliten, die vergaen zijn) laet ons die senden, ende sien.
14 Sy namen dan twee wagenpeerden: Ende de Koningh sondt het leger der Syriers achter na, seggende; Gaet henen, ende siet.
15 Ende sy volghdense na tot de Iordane toe, ende siet, de gantsche wegh was vol van kleederen, ende gereetschap, die de Syriers in haer verhaesten wech geworpen hadden: De boden nu keerden weder, ende boodtschapten ’t den Koningh.
16 Doe gingh ’t volck uyt, ende beroofde het leger der Syriers: ende eene mate meelbloeme wert [verkocht ] voor eenen sikel, ende twee maten gerste voor eenen sikel, na het woort des HEEREN.
17 De Koningh nu hadde den Hooftman, op wiens hant hy leende, over die poorte gestelt, ende het volck vertradt hem in de poorte, dat hy sterf: gelijck de man Godts gesproken hadde, die’t sprack, als de Koningh tot hem afgekomen was.
18 Want het was geschiet, gelijck de man Godts gesproken hadde tot den Koningh, seggende; Morgen ontrent desen tijt sullen twee maten gerste voor eenen sikel, ende eene mate meelbloeme voor eenen sikel [verkocht ] worden, in de poorte van Samaria.
19 Ende die Hooftman hadde den man Godts geantwoort, ende geseyt, Siet, soo de HEERE vensteren in den hemel maeckte, soude’t oock na dit woort geschieden [konnen? ] ende hy hadde geseyt, Siet, ghy sult het met uwen oogen sien, doch daer van niet eten.
20 Even alsoo geschiedde hem: want het volck vertradt hem in de poorte, dat hy sterf.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
