Iosia laet het wetboeck voorlesen, ende vernieuwt het verbont met den Heere, ver s 1, et c. reynight den tempel, ende roeyt alle afgoderije uyt, 4. breeckt den altaer te Bethel, ende brant daer op menschen beenderen, 15. hy houdt het Paesschenfeest, 21. Verhael van noch andere bewijsen sijner Godtvruchtigheyt, 24. hoewel Godts toorn tegen het lant niet op en hieldt, 26. hy treckt in den strijt tegen Pharao Necho, wort gewondt, ende sterft, 29. sijn sone Ioahaz wert Koningh, 31. den welcken Pharao Necho afset, ende voor hem Koningh maeckt, Eliakim, dien hy Iojakim noemt, 33. sijne regeeringe, 35.
1 DOe sondt de Koningh henen, ende tot hem versamelden alle de Oudtste van Iuda, ende Ierusalem.
2 Ende de Koningh gingh op in het Huys des HEEREN, ende met hem alle man van Iuda, ende alle inwoonderen van Ierusalem, ende de Priesteren, ende Propheten, ende al het volck, van den minsten tot den meesten: ende hy las voor haren ooren alle de woorden van het boeck des verbonts, dat in het Huys des HEEREN gevonden was.
3 De Koningh nu stont aen den pilaer, ende maeckte een verbont voor des HEEREN aengesichte, om den HEERE na te wandelen, ende sijne geboden, ende sijne getuygenissen, ende sijne insettingen met gantscher herte, ende met gantscher ziele te houden, bevestigende de woorden deses verbonts, die in dit boeck geschreven zijn: ende het gantsche volck stont in dit verbont.
4 Ende de Koningh geboodt den Hoogenpriester Hilkia, ende den Priesteren der tweeder ordeninge, ende den dorpelbewaerders, datse uyt den tempel des HEEREN alle gereetschap, die voor Baal, ende voor het [beelt des ] boschs, ende voor al het heyr des hemels gemaeckt waren, uytbrengen souden: ende hy verbrandde die buyten Ierusalem in de velden Kidrons, ende liet het stof daer van na Bethel dragen.
5 Daer toe schafte hy de Chemarim af, die de Koningen van Iuda gestelt hadden, op dat men roocken soude op de hooghten, in de steden van Iuda, ende rontom Ierusalem; mitsgaders, die den Baal, de sonne, ende de mane, ende den [anderen ] planeten, ende alle den heyre des hemels roockten.
6 Hy bracht oock het [beelt des ] boschs uyt den Huyse des HEEREN wech, buyten Ierusalem, tot de beke Kidron, ende verbrandde het aen de beke Kidron, ende vergruysde het tot stof, ende hy wierp het stof daer van op de graven der kinderen des volcks.
7 Daer toe brack hy de huysen der schantjongers af, die aen het Huys des HEEREN waren; alwaer de wijven huyskens voor het [beelt des ] boschs weefden.
8 Ende hy bracht alle de Priesters uyt de steden van Iuda, ende verontreynighde de hooghten, alwaer die Priesters geroockt hadden, van Geba aen tot Ber-Seba toe: ende hy brack de hooghten der poorten af, [oock ] die aen de deure der poorte van Iosua de Overste der stadt was, welcke aen yemants slincker hant was, in de stadtpoorte [gaende. ]
9 Doch en offerden de Priesters der hooghten niet op den altaer des HEEREN te Ierusalem: maer sy aten ongesuerde [brooden ] in het midden van hare broederen.
10 Hy verontreynighde oock Topheth, dat in het dal der kinderen Hinnoms is; op dat niemant sijnen sone, ofte sijne dochter den Molech door het vyer dede gaen.
11 Ende hy schafte de peerden af, die de Koningen van Iuda der sonne gestelt hadden, van den ingangh in het Huys des HEEREN, tot de kamer Nathan-Melechs des hovelinghs, die in Parvarim was: ende de wagenen der sonne verbrandde hy met vyer.
12 Voorder de altaren, die op het dack der opperzale van Achaz waren, die de Koningen van Iuda gemaeckt hadden, mitsgaders de altaren, die Manasse in de twee voorhoven van het Huys des HEEREN gemaeckt hadde, brack de Koningh af; ende hy verbrijseldese van daer, ende wierp het stof daer van in de beke Kidron.
13 De hooghten oock, die voor aen Ierusalem waren, dewelcke waren ter rechter hant van den bergh Mashith, die Salomo de Koningh Israëls den Asthoreth, het verfoeysel der Zidoniers, ende den Camos het verfoeysel der Moabiten, ende den Milcom den grouwel der kinderen Ammons gebouwt hadde, verontreynighde de Koningh.
14 Insgelijcks brack hy de opgerichtte beelden, ende roeyde de bosschen uyt: ende hy vervulde hare plaetse met menschen beenderen.
15 Daer toe oock den altaer, die te Bethel was, [ende ] de hooghte, die Ierobeam de sone Nebats, dewelcke Israël sondigen dede, gemaeckt hadde; t’samen dien selven altaer, ende die hooghte brack hy af: ja hy verbrandde de hooghte, hy vergruysdese tot stof, ende hy verbrandde het bosch.
16 Ende als Iosia sich omkeerde, sagh hy de graven, die daer op den bergh waren, ende sondt henen, ende nam de beenen uyt de graven, ende verbranddese op dien altaer, ende verontreynighde dien: na het woort des HEEREN, dat de man Godts uytgeroepen hadde, die dese woorden uytriep.
17 Voorder seyde hy; Wat is dat voor een grafteecken, dat ick sie? ende de lieden der stadt seyden tot hem; Het is het graf van de man Godts, die uyt Iuda quam, ende dese dingen, die ghy tegen desen altaer van Bethel gedaen hebt, uytgeroepen heeft.
18 Ende hy seyde; Laet hem liggen, dat niemant sijne beenderen verroere: soo bevrijddense sijne beenderen; met de beenderen des Propheten, die uyt Samaria gekomen was.
19 Daer toe nam Iosia oock wech alle de huysen der hooghten, die in de steden van Samaria waren, die de Koningen Israëls gemaeckt hadden, om [den HEERE ] tot toorn te verwecken; ende hy dede deselve na alle de daden, die hy te Bethel gedaen hadde.
20 Ende hy slachtede alle de Priesteren der hooghten, die daer waren, op de altaren; ende verbrandde menschen beenderen op deselve: daer na keerde hy weder na Ierusalem.
21 Ende de Koningh geboodt den gantschen volcke, seggende; Houdet den HEERE uwen Godt Paesschen: gelijck in dit boeck des verbonts geschreven is.
22 Want gelijck dit Paesschen en was ’er geen gehouden, van de dagen der Richteren aen, die Israël gerichtet hadden, nochte in alle de dagen der Koningen Israëls, nochte der Koningen van Iuda.
23 Maer in het achtiende jaer des Koninghs Iosia, wert dit Paesschen den HEERE te Ierusalem gehouden.
24 Ende oock dede Iosia wech de waerseggers, ende de duyvelkonstenaers, ende de Teraphim, ende de dreckgoden, ende alle verfoeyselen, die in den lande Iuda, ende in Ierusalem gesien werden: op dat hy bevestighde de woorden der wet, die geschreven waren in het boeck, dat de Priester Hilkia in het Huys des HEEREN gevonden hadde.
25 Ende voor hem en was geen Koningh sijns gelijcke, die sich tot den HEERE met sijn gantsch herte, ende met sijne gantsche ziele, ende met sijne gantsche kracht, na alle de wet Mose bekeert hadde: ende na hem en stont sijns gelijcke niet op.
26 Nochtans en keerde sich de HEERE van den brant sijnes grooten toorns niet af, daer mede sijn toorn brandede tegen Iuda, om alle de tergingen, daer mede Manasse hem geterght hadde.
27 Ende de HEERE seyde; Ick sal Iuda oock van mijn aengesichte wech doen; gelijck als ick Israël wech gedaen hebbe: ende ick sal dese stadt Ierusalem verwerpen, die ick verkoren hebbe, ende het Huys, daer van ick geseyt hebbe; Mijn name sal daer wesen.
28 Het overige nu der geschiedenissen van Iosia, ende al wat hy gedaen heeft; zijn die niet geschreven in het boeck der Chroniken der Koningen van Iuda?
29 In sijne dagen toogh Pharao Necho de Koningh van Egypten op tegen den Koningh van Assyrien, na de riviere Phrath: ende de Koningh Iosia toogh hem te gemoete; ende hy doodde hem te Megiddo, als hy hem gesien hadde.
30 Ende sijne knechten voerden hem doot op eenen wagen, van Megiddo, ende brachten hem te Ierusalem, ende begroeven hem in sijn graf, ende het volck des lants nam Ioahaz den sone van Iosia, ende salfden hem, ende maeckten hem Koningh in sijns vaders plaetse.
31 Drie en twintigh jaer was Ioahaz oudt, doe hy Koningh wert, ende hy regeerde drie maenden te Ierusalem: ende sijner moeder naem was Hamutal, de dochter van Ieremia van Libna.
32 Ende hy dede dat quaet was in de oogen des HEEREN; na alles dat sijne vaderen gedaen hadden.
33 Doch Pharao Necho liet hem binden te Ribla in het lant van Hamath, op dat hy te Ierusalem niet regeeren en soude: ende hy leyde het lant eene boete op van hondert talenten silvers, ende een talent gouts.
34 Oock maeckte Pharao Necho Eliakim den sone van Iosia Koningh, in de plaetse van sijnen vader Iosia, ende veranderde sijnen naem in Iojakim: maer Ioahaz nam hy mede, ende hy quam in Egypten, ende sterf aldaer.
35 Ende Iojakim gaf dat silver ende dat gout aen Pharao; doch hy schattede het lant, om dat gelt na het bevel van Pharao te geven; een yeder na sijne schattinge eyschte hy het silver, ende gout af van het volck des lants, om aen Pharao Necho te geven.
36 Vijf en twintigh jaer was Iojakim oudt, doe hy Koningh wert, ende regeerde elf jaer te Ierusalem: ende sijner moeder naem was Zebudda, een dochter van Pedaja, van Ruma.
37 Ende hy dede dat quaet was in de oogen des HEEREN, na alles wat sijne vaders gedaen hadden.
De hervormingen van Josia
1 Toen stuurde de koning boden , en al de oudsten van Juda en Jeruzalem verzamelden zich bij hem.
2 De koning ging naar het huis van de HEERE, en met hem iedere man uit Juda en alle inwoners van Jeruzalem, de priesters, de profeten en heel het volk, van de kleinste tot de grootste. En hij las ten aanhoren van hen al de woorden van het boek van het verbond dat in het huis van de HEERE gevonden was.
3 De koning ging bij de pilaar staan en sloot een verbond voor het aangezicht van de HEERE, om de HEERE te volgen en Zijn geboden, Zijn getuigenissen en Zijn verordeningen met heel zijn hart en met heel zijn ziel in acht te nemen, door de woorden van dit verbond die in deze boekrol beschreven zijn, uit te voeren. En het hele volk trad toe tot dit verbond.
4 Toen gaf de koning opdracht aan de hogepriester Hilkia, de priesters van de tweede orde en de deurwachters om alle voorwerpen die voor de Baäl, de Asjera en heel het leger aan de hemel gemaakt waren, uit de tempel van de HEERE naar buiten te brengen. Hij verbrandde dat alles buiten Jeruzalem, in de velden van de Kidron, en liet het stof ervan naar Bethel dragen.
5 Ook zette hij de afgodspriesters af die de koningen van Juda aangesteld hadden om op de offer hoogten, in de steden van Juda en rondom Jeruzalem reukoffers te brengen, evenals hen die aan de Baäl, de zon, de maan, de sterrenbeelden en heel het leger aan de hemel reukoffers brachten.
6 Ook bracht hij de Asjera uit het huis van de HEERE, naar de beek Kidron, buiten Jeruzalem, en verbrandde hem bij de beek Kidron. Hij verpulverde hem tot stof, en wierp het stof ervan over de begraafplaats van het gewone volk.
7 Ook brak hij de verblijven van de schandknapen af in het huis van de HEERE, waar de vrouwen gewaden voor de Asjera weefden.
8 Hij liet al de priesters uit de steden van Juda komen en verontreinigde de offer hoogten waarop die priesters reukoffers gebracht hadden, van Geba af tot Berseba toe. Verder brak hij de offer hoogten bij de poorten af, ook die bij de ingang van de poort van Jozua, de leider van de stad, aan de linkerhand als men de stadspoort binnenkomt .
9 De priesters van de offer hoogten offerden echter niet op het altaar van de HEERE in Jeruzalem, maar zij aten ongezuurde broden te midden van hun broeders.
10 Josia verontreinigde ook Tofet, dat in het dal Ben-Hinnom lag, opdat niemand zijn zoon of dochter voor de Molech door het vuur liet gaan.
11 Hij haalde de paarden weg die de koningen van Juda aan de zon gewijd hadden, van de ingang van het huis van de HEERE tot de kamer van Nathan-Melech, de hoveling, die zich in de bijgebouwen bevond; en de zonnewagens verbrandde hij met vuur.
12 Ook de altaren die op het dak van het bovenvertrek van Achaz waren, die de koningen van Juda gemaakt hadden, en de altaren die Manasse in de twee voorhoven van het huis van de HEERE gemaakt had, brak de koning af; hij voerde ze vandaar af en wierp het stof ervan in de beek Kidron.
13 Ook de offer hoogten die tegenover Jeruzalem lagen, die rechts van de berg van het verderf lagen, die Salomo, de koning van Israël, voor Astarte, de afschuwelijke afgod van de Sidoniërs, en voor Kamos, de afschuwelijke afgod van Moab, en voor Milkom, de gruwel van de Ammonieten, gebouwd had, verontreinigde de koning.
14 Hij brak eveneens de gewijde stenen in stukken en hakte de gewijde palen om, en vulde hun plaats op met mensenbeenderen.
15 En ook het altaar dat in Bethel stond, en de offer hoogte die Jerobeam, de zoon van Nebat, die Israël deed zondigen, gemaakt had – ook dat altaar en die offer hoogte brak hij af; ja, hij verbrandde de offer hoogte, verpulverde die tot stof en verbrandde de gewijde paal.
16 Toen Josia zich omkeerde en de graven zag die daar op de berg waren, stuurde hij boden en liet de beenderen uit de graven halen. Vervolgens verbrandde hij ze op dat altaar en verontreinigde dat, overeenkomstig het woord van de HEERE dat de man Gods verkondigd had, die deze woorden verkondigde.
17 Verder zei hij: Wat is dat voor een grafteken dat ik zie? De mannen van de stad zeiden tegen hem: Het is het graf van de man Gods die uit Juda kwam, en deze dingen, die u met dit altaar van Bethel gedaan hebt, aangekondigd heeft.
18 Hij zei: Laat hem liggen, laat niemand zijn beenderen aanraken. Dus lieten zij zijn beenderen onaangeroerd, evenals de beenderen van de profeet die uit Samaria gekomen was.
19 Bovendien verwijderde Josia al de huizen van de offer hoogten die in de steden van Samaria waren, die de koningen van Israël gemaakt hadden om de HEERE tot toorn te verwekken; hij deed er hetzelfde mee als hij in Bethel gedaan had.
20 Al de priesters van de offer hoogten die daar waren, slachtte hij af op de altaren, en verbrandde er mensenbeenderen op. Daarna keerde hij terug naar Jeruzalem.
Josia viert het Pascha
21 De koning gebood het hele volk: Houd voor de HEERE, uw God, het Pascha, zoals in dit boek van het verbond beschreven staat.
22 Want zoals dit Pascha was er geen gehouden, vanaf de dagen van de richters, die aan Israël leiding gegeven hadden, en ook niet in al de dagen van de koningen van Israël of van de koningen van Juda.
23 Maar in het achttiende jaar van koning Josia werd dit Pascha voor de HEERE in Jeruzalem gehouden.
24 Ook deed Josia de dodenbezweerders weg, de waarzeggers, de afgodsbeeldjes, de stinkgoden en alle afschuwelijke afgoden die in het land van Juda en in Jeruzalem gezien werden, om zo de woorden van de wet uit te voeren, die beschreven waren in het boek dat de priester Hilkia in het huis van de HEERE gevonden had.
25 Vóór hem was er geen koning aan hem gelijk, die zich met heel zijn hart, heel zijn ziel en met heel zijn kracht tot de HEERE bekeerd had, overeenkomstig de hele wet van Mozes; en na hem stond zijns gelijke niet op.
26 Toch keerde de HEERE Zich niet af van Zijn grote, brandende toorn, want Zijn toorn brandde tegen Juda, vanwege al zijn tergen waarmee Manasse Hem tot toorn verwekt had.
27 De HEERE zei: Ik zal ook Juda van Mijn aangezicht wegdoen, zoals Ik Israël weggedaan heb. Ik zal deze stad Jeruzalem verwerpen, die Ik verkozen had, en het huis waarvan Ik gezegd had: Mijn Naam zal daar zijn.
28 Het overige nu van de geschiedenis van Josia, en alles wat hij gedaan heeft, is dat niet beschreven in het boek van de kronieken van de koningen van Juda?
29 In zijn dagen trok farao Necho, de koning van Egypte, op naar de koning van Assyrië, naar de rivier de Eufraat. Koning Josia ging hem tegemoet; en de farao doodde hem in Megiddo, toen hij hem gezien had.
30 Zijn dienaren vervoerden hem – gestorven – uit Megiddo; zij brachten hem naar Jeruzalem en begroeven hem in zijn graf. De bevolking van het land nam Joahaz, de zoon van Josia, zalfde hem en maakte hem koning in de plaats van zijn vader.
Joahaz koning van Juda
31 Joahaz was drieëntwintig jaar oud toen hij koning werd, en hij regeerde drie maanden in Jeruzalem. De naam van zijn moeder was Hamutal, de dochter van Jeremia, uit Libna.
32 Hij deed wat slecht was in de ogen van de HEERE, overeenkomstig alles wat zijn vaderen gedaan hadden.
33 Farao Necho zette hem in Ribla gevangen, in het land van Hamath, zodat hij niet in Jeruzalem kon regeren, en hij legde het land een boete op van honderd talent zilver en een talent goud.
34 Bovendien maakte farao Necho Eljakim, de zoon van Josia, koning in de plaats van zijn vader Josia en veranderde zijn naam in Jojakim. Joahaz nam hij echter mee, en toen die in Egypte aankwam, stierf hij daar.
Jojakim koning van Juda
35 Jojakim droeg het zilver en het goud aan de farao af. Om dat geld volgens het bevel van de farao af te kunnen dragen, legde hij het land belasting op. Hij eiste van ieder van de bevolking van het land zilver en goud overeenkomstig zijn schatplicht, om dat aan farao Necho af te dragen.
36 Jojakim was vijfentwintig jaar oud toen hij koning werd, en hij regeerde elf jaar in Jeruzalem. De naam van zijn moeder was Zebudda, de dochter van Pedaja, uit Ruma.
37 Hij deed wat slecht was in de ogen van de HEERE, overeenkomstig alles wat zijn vaderen gedaan hadden.
