1 De Wijsheyt bestiert alle dingen. 4 leert de wetenschap Godts. 8 ende ervarentheyt veler dingen. 10 wat nuttigheyt ende eere yemandt heeft, die met Wijsheyt begaeft is. 21 welcke niet en kan verkregen worden, dan van Godt.
1 ENde sy door-reyckt van het eene eynde tot het ander eynde sterckelijck: ende regeert alle dingen nuttelick.
2 Dese hebbe ick lief gehadt, ende uytgesocht van mijner jonckheyt aen, ende haer gesocht voor my te nemen tot een bruyt, ende ben geworden een lief-hebber van hare schoonheyt.
3 Sy maeckt hare adelijcke afkomste [daer mede ] heerlick datse met Godt verkeert, ende de Heere aller dingen heeft haer lief.
4 Want sy is een leer-meestersse der wetenschap Godts, ende een uytkiesersse sijner wercken.
5 Ende soo rijckdom een seer begeerlijcke besittinge is in ’t leven, wat isser rijcker dan de wijsheyt die alles werckt?
6 Ende soo de vernuftigheyt werckt, wie is onder de dingen die zijn, meerder konstenaer dan sy?
7 Ende soo yemandt gerechtigheyt lief heeft, alle haren arbeydt is enckel deught: want sy leert nuchterheyt ende kloecksinnigheyt, gerechtigheyt ende dapperheyt, welcke zijn nuttelijcker den menschen in ’t leven, dan eenige andere dingen.
8 Ende soo oock yemandt de ervarentheyt veler dingen begeert, sy weet de oude geschiedenissen, ende de toekomende dingen gist sy: sy weet de verdraeyinge der woorden, ende de ontbindinge der raetselen: teeckenen ende wonderen weet sy te voren: ende de uytkomsten van gelegentheden ende tijden.
9 Soo hebbe ick dan besloten de selve tot my te brengen, om met my te leven, wetende dat sy my sal raden ’t gene dat goet is, ende sal [my ] een vermaninge zijn, in sorge ende bedroeftheyt.
10 Ick sal door haer heerlickheyt hebben onder het volck, ende noch jonck zijnde eere by den ouden.
11 Ick sal scherpsinnich gevonden worden in ’t gerichte: ende in’t gesichte der machtigen sal ick een verwonderinge zijn.
12 Als ick sal swijgen, sullen sy op my wachten, ende als ick sal spreken, sullen sy opmercken: ende als ick voorder spreke, sullen sy de handt op haren mondt leggen.
13 Ick sal door haer de onsterffelickheyt hebben: ende sal eene eeuwige gedachtenisse den genen achterlaten, die na my [komen sullen ].
14 Ick sal volcken regeren, ende natien sullen my onderworpen zijn.
15 Schrickelicke tyrannen my hoorende sullen vreesen, onder de menichte sal ick my goedertieren vertoonen, ende inde oorloge als een man: ende als ick in mijn huys kome, sal ick by haer ruste hebben.
16 Want met haer te verkeeren en brenght geen verdriet, noch smerte met haer te leven, maer vreughde ende blijdschap.
17 Dese dingen by my selven overleght hebbende, ende in mijn herte bedacht, dat in de maeghschap der wijsheyt de onsterflijckheyt is.
18 Ende in hare vrientschap goede vermaecklijckheyt is, ende in allerley arbeydt harer handen rijckdom, die niet af en neemt, ende dat in de gesamentlicke oeffeninge des ommeganghs met haer kloeckheydt is: dat oock in de gemeenschap harer woorden eenen goeden naem is: soo ben ick omme-gegaen soeckende, hoe ick haer tot my nemen mochte.
19 Ick nu was een goet-aerdich kint, ende hadde gekregen een goede ziele.
20 Ia veel meer alsoo ick goet was, ben ick gekomen in een onbevleckt lichaem.
21 Ende verstaende dat ick harer anders niet en soude machtigh worden, indien’se Godt my niet en gave: (ende dat was oock kloeckheydt te weten van wien die genade [komt ]) soo gingh ick tot den Heere, ende badt hem, ende sprack uyt geheel mijn herte.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
