1 Tobias bereydt een groote maeltijdt op het Pinxster-feest. 3 ende staet van de tafel op om eenen verworghden broeder te begraven. 8 ’t welck de gebueren belachten. 10 Wort blindt. 11 ende sijne huysvrouwe wint haer de kost. 13 Hy ende sijn huysvrouwe vallen in woorden over een bocksken.
1 OP het Feest van Pinxteren, ’t welck is het heylich [Feest ] der seven weken, so wiert my een goet middachmael bereydt, ende ick was aengeseten om te eten, ende sach veel spijse, ende seyde tot mijnen soon, Gaet henen, ende brengt mede wien ghy vinden sult van onsen broederen, die gebreck heeft ende des Heeren gedenckt: ende siet, ick sal op u wachten.
2 Ende hy [weder ] komende seyde, Vader, een uyt ons geslachte, light verworght ende geworpen op de merckt.
3 Ende ick spranck op, eer ick spijse nuttede, ende droech hem wech in een seker huys, tot dat de Sonne soude ondergegaen sijn.
4 Ende weder-keerende wiesch ick my, ende at mijn broot met treuricheyt.
5 Ende ick wierd gedachtich der prophetie Amos, gelijck hy geseght hadde.
6 Uwe feest-dagen sullen in leet dragen verandert worden, ende alle uwe vreucht in treurgeschrey: ende ick weende.
7 Ende als de Sonne ondergegaen was, ginck ick henen, maeckte een graf, ende begroef hem,
8 Ende de gebueren belachten my seggende, Noch en vreest dese niet gedoodt te worden, om dier sake wille: hy is vluchtich geweest, ende siet wederom begraeft hy de doode.
9 Ende dien selven nacht keerde ick weder na het begraven, ende dewijle ick onreyn was, sliep ick aen den muer van den voorplaetse, ende mijn aengesicht was ontdeckt: ende ick en wist niet datter musschen in den muer waren.
10 Ende mijne oogen opgedaen zijnde, so scheten de musschen heeten [mest ] in mijne oogen, ende daer quamen witte schellen op mijne oogen, ende ick ginck tot de Medecijn-meesters, maer sy en hielpen my niet, ende Achiachar onderhielt my, tot dat ick vertrocken ben naer Elymais.
11 Ende mijn huysvrouwe Anna maeckte hantwerck van wolle in de vrouwen kameren.
12 Ende sondt dat den Heeren toe, ende sy gavense oock haren loon, ende gavense boven dien een bocksken.
13 Ende doe sy by my gekomen was, begon het te bleeten: ende ick seyde tot haer, Van waer komt dit bocksken, ist niet gestolen? geeft het den [rechten ] heeren weder; want het en is ons niet geoorloft te eten ’tgene gestolen is. Ende sy seyde het is my voor een geschenck gegeven boven den loon: doch ick en geloofde haer niet, ende seyde dat sy ’t den heeren weder geven soude.
14 Ende ick werdt seer ontsteldt tegen haer, maer sy antwoordende seyde tot my, Waer zijn [nu ] uwe aelmoessen ende uwe gerechticheden? siet het is alles bekent, wat by u is.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
