1 Hoe een oudt ende aensienlick man hem moet houden in het spreken aen een tafel. 8 Hoe een jongelinck in het stilswijgen, 12 ende in tijts na huys te gaen. 15 Een vroom man heeft de onderwijsinge lief. 18 maer een godtloose haet de selve. 20 In al ons doen moeten wy op Godts gebodt, ende goeden raet letten, 23 ende den Heere betrouwen.
1 HEbben sy u tot eenen Oversten gestelt, en verheft u niet, maer weest by haer als een van haer lieden.
2 Besorght haer, ende set u alsoo neder.
3 Ende doet al wat u noodich is [te doen ], ende als ghy sult gepresen zijn, so rust: op dat ghy van haren’t wegen verheught zijt, ende om wel verciert te wesen een croone meught ontfangen.
4 Spreeckt, ghy die oudt zijt, want dat betaemt u: doch met ernstige wetenschap, ende ghy sult het snaren-spel verhinderen.
5 Waer men toeluystert, en giet daer uwe reden niet uyt, ende en zijt niet wijs buyten tijts.
6 De t’samen-stemminge der Musijckers in een wijn-gelach, is [gelijck ] een segel eenes carbunckels op een gulden cieraet.
7 Het gesangh der Musijckers by soeten wijn is [als ] een segel in een smaragdus op een gulden stuck wercks.
8 Spreeckt ghy jongelingh, als’t u van noode is, ende [sulcks ] nauwelicks in dien ghy tweemael gevraeght wort.
9 Maeckt uwe reden kort, [seght ] met weynich woorden veel: weest gelijck als een die verstaet, ende evenwel swijght.
10 Zijnde onder de Groote, en maeckt u haer niet gelijck, ende daer oude lieden zijn, en hebt niet veel gekakels.
11 De blixem gaet haest voor den donder henen, ende voor eenen eerbaren mensche gaet aengenaemheyt.
12 Wort by tijts wacker, ende en zijt niet van de laetste: ende loopt henen na huys, ende en vertraeght niet.
13 Speelt aldaer, ende doet wat ghy voorgenomen hebt, maer niet met sonden ende hooveerdige woorden.
14 Ende hier voor danckt hem die u gemaeckt heeft, ende u droncken maeckt van sijne goederen.
15 Wie den Heere vreest, die sal sijne onderwijsinge aennemen, ende die haer vroegh tot hem maken sullen vinden wat haer wel behaeght.
16 Wie de Wet soeckt, die sal daer van vervult worden: maer wie geveynst is, sal daer aen ge-ergert worden.
17 Die den Heere vreesen, sullen vinden dat recht is, ende sullen gerechticheden aensteken als een licht.
18 Een godtloos mensche ontwijckt de bestraffinge, ende na sijnen wille vindt hy uyt, ’t gene hem gelijckt.
19 Een welberaden man en veracht de bedenckinge niet, maer een vremde ende hooveerdige en is voor vreese niet vervaert, ende na dat hy yets gedaen heeft, is hy by hem selven sonder raedt.
20 En doet niets sonder raedt, ende als ghy ’t gedaen hebt, en laet het u niet berouwen.
21 Gaet niet op den wegh daermen [lichtelick ] op valt, ende ghy en sult aen geen steenachtige plaetsen aenstooten.
22 En vertrouwt op den wegh niet, die sonder aenstoot is, ende wacht u voor uwe kinderen.
23 Vertrouwt u selven in alle goede wercken, want oock dat is een onderhoudinge der geboden.
24 Wie den Heere gelooft, die let op het gebodt: ende wie sijn betrouwen op hem set, die en sal geen gebreck hebben.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
