1 Vermaent de kinderen hare vaders, ende moeders te eeren. 13 Oock selfs in haren ouderdom als haer het verstandt begeeft. 19 Vermaent tot sachtmoedicheyt, ende nedericheyt. 22 Item tot maticheyt in ’t ondersoecken ende onderwinden van sware saken. 31 Ende eyndelick tot goedt-dadicheyt.
1 MYne kinderen, hoort my uwen vader, ende doet alsoo, op dat ghy behouden wort.
2 Want de Heere heeft den vader verheerlickt over de kinderen, ende bevestight het oordeel der moeder boven de sonen.
3 Wie sijnen vader eert, die versoent sijne sonden.
4 Ende wie sijne moeder eert, is gelijck als die schatten vergadert.
5 Wie sijnen vader eert, sal sich over sijne kinderen verheugen: ende sal in den dach sijnes gebedts verhoort worden.
6 Wie sijnen vader eert, sal lange leven: ende wie den Heere gehoorsaem is, sal sijne moeder ruste aenbrengen.
7 Wie den Heere vreest sal sijnen vader eeren: ende sal als heeren dienen de gene, die hem gegenereert hebben.
8 Eert uwen vader ende moeder met wercken ende woorden.
9 Op dat segeninge van menschen over u come.
10 Want de segeninge des vaders onderstutt de huysen der kinderen, maer de vervloeckinge der moeder ontwortelt de fondamenten.
11 En roemt niet in de oneere uwes vaders, want de oneere des vaders en is u geen eere.
12 Want de eere des menschen [comt hem ] uyt de eere sijnes vaders, ende een moeder die in oneere is, die is den kinderen een verwijt.
13 Mijn kindt, neemt u uwes Vaders aen in sijnen ouderdom, ende en bedroeft hem niet in uw’ leven .
14 Ende indien hem het verstant begeeft, soo houdt hem dat te goede, ende [wacht u ] met al u vermogen dat ghy hem niet en onteert.
15 Want de barmhertigheyt, die ghy uwen Vader bewijst, en sal niet vergeten worden.
16 Ende in plaetse der sonden sal u daer tegen aen gebouwt worden.
17 In den dach der verdruckinge sal aen u gedacht worden: gelijck schoon weder op het ijs [comende ’t selve versmelt ], alsoo sullen uwe sonden versmelten.
18 Wie sijnen vader verlaet, die is gelijck een Godts-lasteraer, ende wie sijne moeder tot toorn verweckt, die is vervloeckt van den Heere.
19 Mijn kindt, voert uwe wercken uyt met sachtmoedicheyt, ende ghy sult van aengename menschen bemindt worden.
20 Hoe ghy grooter zijt, hoe meer vernedert u selven, ende ghy sult voor den Heere genade vinden.
21 Velen zijn hooge ende zeer vermaert, maer den sachtmoedigen worden de verborgentheden geopenbaert.
22 Want de macht des Heeren is groot, ende wort van den nedrigen ge-eert.
23 Dingen die u te swaer zijn en ondersoeckt niet onbedachtelick, ende die u te sterck zijn en ondertast niet uyt dwaesheyt. Wat u bevolen is, dat overleght heylichlick.
24 Want ten is u niet van noode verborgene dingen met oogen te sien.
25 En zijt niet ydelick besigh in overvloedicheyt uwer woorden: want u zijn meer dingen aengewesen, dan het verstant der menschen begrijpen can.
26 Velen heeft haer ydel vermoeden bedrogen, ende boos achterdencken heeft haer gemoet doen wanckelen: als ghy geene oogh-appelen en hebt sult ghy des lichts gebreck hebben: ende als het u aen kennisse ontbreeckt soo en verkondight die niet.
27 Een hard herte sal op ’t laetste qualick varen, ende die het perijckel lief heeft sal in’t selve vergaen.
28 Een hard herte sal beswaert worden met moeyte: ende de sondaer sal sonden op sonden ophoopen.
29 Als [ongeluck ] over den hooveerdigen gebracht wort, soo en is daer geen genesinge: sijne aenslagen sullen ontwortelt worden: want een plante der boosheyt is in hem ingewortelt.
30 Het herte des verstandigen denckt op gelijckenisse, ende de oore des toehoorders is des wijsen begeerte.
31 Het water bluscht het vlammende vyer uyt, ende door aelmoessen versoentmen de sonden.
32 Ende de Heere die de weldaden vergelt, gedenckt aen de selve in het toecomende: ende hy sal in den tijt sijns vals een steunsel vinden.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
