1 Lof der eendrachtigheyt. 5 ende eenes eerlicken ouderdoms. 9 Verhael van thien dingen, in welcke het geluck des menschen bestaet. 17 De meeste plage is de wrake van eenen vyandt. 20 ende de boosheyt van een onverstandigh wijf. 30 die men moet in huys houden, ofte eenen scheydt-brief geven.
1 DOor dry dingen worde ick schoon, ende stae schoon voor den Heere, jae voor den Heere ende de menschen.
2 Door eendrachticheydt der broederen, ende vriendtschap des naesten, ende wanneer man ende vrouwe haer te samen verdragen.
3 Ende dryerley soorte [van menschen ] haet mijne siele, ende op haer leven ben ick seer gestoort.
4 [Namelick ] eenen armen, die hooveerdich is, ende eenen rijcken, die een leugenaer is, ende eenen ouden die een overspeelder is, ende aen verstandt afgenomen heeft.
5 In uwe jeught en hebt ghy niet vergadert, ende hoe soudt ghy wat vinden in uwen ouderdom?
6 Wat een schoone sake is’t dat grijse hayren [sitten om te ] oordeelen, ende dat oude mannen kennisse hebben tot raet?
7 Hoe schoon staet den ouden wijsheyt, ende den genen die verheerlickt zijn, bedachtheyt ende raedt?
8 Groote ervarentheyt is een croone der ouden, ende haren roem is de vreese des Heeren.
9 Aen negen dingen hebbe ick gedacht, ende deselve salich gepresen in mijn herte: ende het tiende sal ick met mijne tonge seggen.
10 Een mensche die verheught wort aen sijne kinderen, dewijle hy noch leeft, ende die den val sijner vyanden siet.
11 Hy is salich die by een verstandigh wijf woondt, ende die met de tonge niet en struyckelt, ende die niet en dient den genen die sijns niet weerdigh en is.
12 Hy is salich die kloeckheyt gevonden heeft, ende [de selve ] verhaelt in de ooren der toehoorders.
13 Hoe groot is hy die wijsheyt vint! doch hy en is niet boven den genen die den Heere vreest.
14 Maer de liefde des Heeren overtreft alles, tot verlichtinge.
15 Wie de selve houdt, by wien sal hy vergeleecken worden?
16 De vreese des Heeren is het begin sijner liefde: maer ’t geloove, ’t begin sijner aenklevinge.
17 Alle plage [is te verdragen ], maer niet de plage des herten: ende alle boosheyt, doch niet de boosheyt van een wijf.
18 Alle inval, doch niet den inval der gene die haten; ende alle wrake, doch niet de wrake der vyanden.
19 Daer en is geen hooft boven het hooft der slange, ende daer en is geen gramschap boven de gramschap des vyandts.
20 Ick hebbe liever te woonen by eenen leeuw ende draeck, dan te woonen met een boos wijf.
21 De boosheyt eenes wijfs verandert haer aengesicht, ende verdonckert haer aengesicht, [dat sy siet ] gelijck een beer.
22 In het midden van sijnen naesten sal haer man aensitten, ende sal ongeerne suchten om harent wille.
23 Alle boosheyt is cleyn tegen de boosheyt eens wijfs: het lot des sondaers valle haer toe.
24 Gelijck een zant-achtigh opganck voor de voeten van een oudt man: alsoo is een clapachtich wijf voor een stil man.
25 En valt niet toe na de schoonheyt des wijfs, ende en begeert geen wijf tot wellust.
26 Toorne ende onbeschaemtheyt, ende groote schande is by een wijf, indien sy haren man toe-reyckt [dat hy van nooden heeft ].
27 Een boos wijf [veroorsaeckt ] een nederich herte, ende een droevich aengesicht, ende een hertelicke plage.
28 Welcke haren man niet en troost in sijne benauwtheyt, [die maeckt ] trage handen ende slappe knien.
29 Van het wijf is het begin der sonde, ende om harent wille sterven wy alle.
30 En geeft het water geenen doortocht, noch den boosen wijve vryheyt om uyt te gaen.
31 Gaet sy niet na uwe handt, soo snijdt haer af van uw’vleesch, geeft [eenen scheydt-brief ], ende laetse gaen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
