In desen Psalm wort gesproken van de macht des Heeren, mitsgaders van sijne gerechticheyt, ende goedertierenheyt over sijn volck: met een vermaninge, door het exempel van Mose ende Aaron, om Godt in sijn Gemeynte te loven.
1 DE HEERE regeert, dat de volckeren beven: hy sitt [tusschen] de Cherubim, de aerde bewege haer.
2 De HEERE is groot in Zion, ende hy is hooge boven alle volckeren.
3 Datse uwen grooten ende vreeslicken Name loven, die heylich is:
4 Ende de sterckte des Conincks, die’t recht lief heeft: Ghy hebt billickheden bevesticht, ghy hebt recht ende gerechticheyt gedaen in Iacob.
5 Verheft den HEERE onsen Godt, ende buycht u neder voor den voetbanck sijner voeten, hy is heylich.
6 Mose ende Aaron waren onder sijne Priesters, ende Samuel onder de aenroepers sijnes Naems; sy riepen tot den HEERE, ende hy verhoordese.
7 Hy sprack tot hen in eene wolcken-colomne: sy hebben sijne getuygenissen onderhouden, ende d’insettingen [die] hy hen gegeven hadde.
8 O HEERE onse Godt, ghy hebtse verhoort, ghy zijt hen geweest een vergevende Godt, hoewel wrake doende over hare daden.
9 Verheft den HEERE onsen Godt, ende buygt u voor den berch sijner heylicheyt, want de HEERE onse Godt is heylich.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
