Een beschrijvinge der Majesteyt des Rijcks Godes, ende de vreucht der godtsaligen van wegen sijne gerechticheyt ende gerichte over de afgoden-dienaers: Mitsgaders een vermaninge tot godtsalicheyt ende geestelicke blijtschap.
1 DE HEERE regeert, de aerde verheuge haer; dat vele Eylanden sich verblijden.
2 Rontom hem zijn wolcken, ende donckerheyt, gerechticheyt ende gerichte zijn de vasticheyt sijnes throons.
3 Een vyer gaet voor sijn aengesichte henen: ende ’t steeckt sijne wederpartijen rontom aen brant.
4 Sijne blixemen verlichten de werelt: het aerdrijck sietse ende ’tbeeft.
5 De bergen smelten als was voor het aenschijn des HEEREN: voor het aenschijn des Heeren der gantscher aerde.
6 De hemelen verkondigen sijne gerechticheyt: ende alle volcken sien sijne eere.
7 Beschaemt moeten wesen alle die de beelden dienen, die haer op afgoden beroemen: Buygt u neder voor hem alle ghy goden.
8 Zion heeft gehoort, ende ’t heeft sich verblijt, ende de dochteren Iuda hebben haer verheugt van wegen uwe oordeelen, o HEERE.
9 Want ghy, HEERE, zijt d’Alderhoochste over de geheele aerde: Ghy zijt seer hooge verheven boven alle goden.
10 Ghy liefhebbers des HEEREN, hatet het quade: hy bewaert de zielen sijner gunstgenooten, hy redtse uyt der godtloosen hant.
11 Het licht is voor den rechtveerdigen gezaeyt, ende vrolickheyt voor de oprechte van herten.
12 Ghy rechtveerdige verblijt u in den HEERE: ende spreeckt lof ter gedachtenisse sijner heylicheyt.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
