Mose lovende Godes voorsichticheyt ende macht, beschrijft de swackheyt, elende, ende kortheyt des menschelicken levens: Godt biddende, dat hy hem, ende alle menschen de selve recht leere kennen.
1 EEn gebedt Mosis des mans Godes. Heere, ghy zijt ons geweest een toevlucht van geslachte tot geslachte.
2 Eer de bergen geboren waren, ende ghy de aerde ende de wereld voortgebracht haddet: ja van eeuwicheyt tot eeuwicheyt zijt ghy Godt.
3 Ghy doet den mensche wederkeeren tot verbrijselinge: ende segt, Keert weder ghy menschen kinderen.
4 Want duysent jaren zijn in uwe oogen, als de dach van gisteren, als hy voorbygegaen is: ende [als] eene nachtwake.
5 Ghy overstroomtse, sy zijn [gelijck] eenen slaep: in den morgenstont zijnse gelijck het gras [dat] verandert.
6 In den morgenstont bloeyt het, ende ’t verandert: des avonts wort het afgesneden, ende ’t verdorret.
7 Want wy vergaen door uwen toorn: ende door uwe grimmicheyt worden wy verschrickt.
8 Ghy stelt onse ongerechticheden voor u: onse heymelicke [sonden] in’t licht uwes aenschijns.
9 Want alle onse dagen gaen henen door uwe verbolgentheyt: wy brengen onse jaren door, als een gedachte.
10 Aengaende de dagen onser jaren, daer in zijn tseventich jaer: of so wy seer sterck zijn, tachtentich jaer: ende ’t uytnemenste van dien, is moeyte ende verdriet: want het wort snellick afgesneden, ende wy vliegen daer henen.
11 Wie kent de sterckte uwes toorns, ende uwe verbolgentheyt nae dat ghy te vreesen zijt?
12 Leert ons alsoo [onse] dagen tellen, dat wy een wijs herte bekomen.
13 Keert weder HEERE, tot hoe lange? ende het berouwe u over uwe knechten.
14 Versadigt ons in den morgenstont met uwe goedertierenheyt, so sullen wy juychen; ende verblijdt zijn in alle onse dagen.
15 Verblijdt ons nae de dagen [in de welcke] ghy ons gedruckt hebt: [nae] de jaren [in de welcke] wy’t quaet gesien hebben.
16 Laet u werck aen uwe knechten gesien worden, ende uwe heerlickheyt over hare kinderen.
17 Ende de lieflickheyt des HEEREN onses Godts zy over ons: ende bevesticht ghy het werck onser handen over ons: ja het werck onser handen bevestigt dat.