De Psalmist stelt Godt voor oogen de verlossingen die hy eertijts sijnen volcke gedaen heeft, hem biddende dat hy oock voortaen sijner Gemeynte sulcke genade wille bewysen, belovende daer op sich te willen verlaten.
1 EEn Psalm voor den Opper-sang-meester, onder de kinderen van Korah.
2 Ghy zijt uwen lande gunstich geweest, HEERE: de gevanckenisse Iacobs hebt ghy gewendt.
3 De misdaet uwes volcks hebt ghy wechgenomen: Ghy hebt alle hare sonden bedeckt, Sela!
4 Ghy hebt wechgenomen al uwe verbolgentheyt: Ghy hebt u gewendt van de hitticheyt uwes toorns.
5 Brengt ons weder, ô Godt onses heyls: ende doet te niete uwe toornicheyt over ons.
6 Sult ghy eeuwelick tegen ons toornen? sult ghy uwen toorn uytstrecken van geslachte tot geslachte?
7 Sult ghy ons niet weder levendich maken? op dat u volck sich in u verblijde?
8 Toont ons uwe goedertierenheyt, ô HEERE, ende geeft ons u heyl.
9 Ick sal hooren wat Godt de HEERE spreken sal, want hy sal tot sijn volck, ende tot sijne gunst-genooten van vrede spreken: Maer datse niet weder tot dwaesheyt en keeren.
10 Sekerlick, sijn heyl is nae by den genen die hem vreesen, op dat in onsen lande eere woone.
11 De goedertierenheyt ende waerheyt sullen malkanderen ontmoeten: de gerechticheyt ende vrede sullen [malkanderen] kussen.
12 De waerheyt sal uyt der aerde spruyten, ende gerechticheyt sal van den hemel neder sien.
13 Oock sal de HEERE ’t goede geven: ende ons lant sal sijne vrucht geven.
14 De gerechticheyt sal voor sijn aengesichte henen gaen: ende hy salse setten op den wech sijner voetstappen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
