David verwijt Sauls Raets-heeren ende hovelingen hare onrechtveerdicheyt, godtloosheyt ende verstocktheyt, ende bidt Godt, dat hy hare macht breke, ende make datse in hare raetslagen hastelick vergaen ende verdwijnen, tot sijner eere, ende der vroomen vreuchde.
1 EEn gouden kleynoot Davids: voor den Opper-sang-meester, Al-tascheth.
2 Spreeckt ghylieden waerlick gerechticheyt, ghy vergaderinge? oordeelt ghy billickheden, ghy menschen kinderen?
3 Ia ghy wercket ongerechticheden in’t herte; ghy weget het gewelt uwer handen op der aerden.
4 De godtloose zijn vervreemdt van de baer-moeder aen: de leugen-sprekers doolen van [moeders] buyck aen.
5 Sy hebben vyerich venijn, nae gelijckheyt van vyerich slangen-venijn: sy zijn als een doove adder, [die] haer oore toestopt:
6 Op datse niet en hoore nae de stemme der belesers, des genen die ervaren is met besweringen omme te gaen.
7 O Godt, verbreeckt hare tanden in haren mont: breeckt af de back-tanden der jonge leeuwen, o HEERE.
8 Laetse smelten als water, laetse daer henen drijven: leyt hy sijne pijlen aen, laetse zijn, als ofse afgesneden waren.
9 Laet hem henen gaen, als eene smeltende slecke: laetse, [als] eener vrouwen misdracht, de Sonne niet aenschouwen.
10 Eer dan uwe potten den doorn-struyck gewaer worden, sal hy hem als levendich, als [in] heeten toorne wechstormen.
11 De rechtveerdige sal sich verblijden, als hy de wrake aenschouwt: hy sal sijne voeten wasschen in het bloet des godtloosen.
12 Ende de mensch sal seggen; Immers isser vrucht voor den rechtveerdigen: Immers isser een Godt, die op der aerden richtet.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
