David loost Godt van wegen sijne goedicheyt ende waerheyt aen hem bewesen, propheterende dat de Coningen der aerde den Heere sullen loven: met belijdenisse der vrucht sijnes vertrouwens op Godt.
1 [EEn Psalm] Davids. Ick sal u loven met mijn geheel herte: in de tegenwoordicheyt der goden sal ick u psalm-singen.
2 Ick sal my nederbuygen nae het paleys uwer heylicheyt, ende ick sal uwen Name loven, om uwe goedertierenheyt, ende om uwe waerheyt: want ghy hebt van wegen uwen gantschen Name u woort groot gemaeckt.
3 Ten dage [als] ick riep, so hebt ghy my verhoort: Ghy hebt my versterckt [met] kracht in mijne ziele.
4 Alle Coningen der aerde sullen u, O HEERE, loven, wanneer sy gehoort sullen hebben de redenen uwes monts.
5 Ende sy sullen singen van de wegen des HEEREN, want de heerlickheyt des HEEREN is groot.
6 Want de HEERE is hooge, nochtans siet hy den nederigen aen, ende den verhevenen kent hy van verre.
7 Als ick wandele in het midden der benautheyt, maeckt ghy my levendich, uwe hant streckt ghy uyt tegen den toorn mijner vyanden, ende uwe rechterhant behoudt my.
8 De HEERE sal’t voor my voleynden: uwe goedertierenheyt, HEERE, is in eeuwicheyt: En laet niet varen de wercken uwer handen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
