De godtsalige bidden Godt, dat hyse wille behoeden om sijnes heerlicken naems wille, aenwijsende de groote ydelheyt der Afgoden, ende der Afgoden-dienaers, vermanende eenen yegelicken tot het geloove aen den waren Godt, met belofte sijnes segens.
1 NIet ons, o HEERE, niet ons: maer uwen Name geeft eere, om uwer goedertierenheyt, om uwer waerheyt wille.
2 Waeromme souden de heydenen seggen, Waer is nu haren Godt?
3 Onse Godt is doch in den hemel, hy doet al wat hem behaegt.
4 Haerlieder afgoden zijn silver ende gout, het werck van ’s menschen handen:
5 Sy hebben eenen mont, maer en spreken niet: sy hebben oogen , maer en sien niet:
6 Ooren hebben sy, maer en hooren niet: sy hebben een neuse, maer sy en riecken niet:
7 Hare handen [hebben sy], maer en tasten niet: hare voeten, maer en gaen niet: sy en geven geen geluyt door hare kele.
8 Dat diese maken hen gelijck worden: [ende] al wie op haer vertrouwt.
9 Israel, vertrouwt ghy op den HEERE, hy is hare hulpe, ende haren schilt.
10 Ghy huys Aarons vertrout op den HEERE: hy is hare hulpe, ende haren schilt.
11 Ghylieden die den HEERE vreest, vertrouwt op den HEERE: hy is hare hulpe, ende haren schilt.
12 De HEERE is onser gedachtich geweest, hy sal segenen , hy sal’t huys Israëls segenen, hy sal’t huys Aarons segenen.
13 Hy sal segenen die den HEERE vreesen, de kleyne met de groote.
14 De HEERE sal [den segen] over ulieden vermeerderen, over ulieden, ende over uwe kinderen.
15 Ghylieden zijt den HEERE gesegent, die den hemel ende d’ aerde gemaeckt heeft.
16 Aengaende den hemel, de hemel is des HEEREN: maer d’ aerde heeft hy der menschen kinderen gegeven.
17 De doode en sullen den HEERE niet prijsen, nochte die in de stilte nedergedaelt zijn.
18 Maer wy sullen den HEERE loven van nu aen tot in der eeuwicheyt. Halelu-Jah .
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
