Wijse ende dwase redenen, versen 1, 2, 4, 7, 23, 26, 28. Godts alwetentheyt, 3, 11. tucht, 5, 10, 12, 31, 32, 33. goet des rechtveerdigen ende godtloosen, 6. Godtsdienst ende wandel der godtloosen ende vroomen, 8, 9, 29. blijdschap ende becommernisse, 13, 15. wijsheyt ende dwaesheyt, 14, 21. vergenoechsaemheyt met des Heeren vreese, ende liefde, 16, 17. toorn ende lanckmoedicheyt, 18. luyicheyt, 19. goede ende quade kinderen, 20. Raetslieden, 22. wech ten hemel, 24. hovaerdye, ende weduwen, 25. gedachten der godtloosen, 26. giericheyt, ende geschencken, 27. goet geruchte, 30. vreese Godts ende nedricheyt, 33.
1 EEne sachte antwoorde keert de grimmicheyt af: maer een smertende woort doet den toorn oprijsen.
2 De tonge der wijsen maeckt de wetenschap goet: maer de mont der sotten stort overvloedichlick dwaesheyt uyt.
3 De oogen des HEEREN zijn in alle plaetse, beschouwende de quade, ende de goede.
4 De medecine der tonge is een boom des levens: maer de verkeertheyt in de selve, is eene breucke inden geest.
5 Een dwaes sal de tucht sijns vaders versmaden: maer die de bestraffinge waerneemt sal kloeksinnichlick handelen.
6 [In ] het huys des rechtveerdigen is een grooten schat: maer in des godtloosen inkomste is beroerte.
7 De lippen der wijsen sullen de wetenschap uytstroyen: maer het herte der sotten, niet alsoo.
8 Het offer des godtloosen is den HEERE een grouwel: maer het gebedt der oprechten is sijn welgevallen.
9 De wech der godtloosen is den HEERE een grouwel: maer dien die de gerechticheyt na-jaecht, sal hy lief hebben.
10 De tucht is onaengenaem voor den genen, die het padt verlaet, [ende ] die de bestraffinge haet, sal sterven.
11 De helle, ende het verderf zijn voor den HEERE: hoe veel te meer de herten van des menschen kinderen?
12 De spotter en sal niet lief hebben, die hem bestraft: hy en sal niet gaen tot de wijse.
13 Een vrolick herte sal het aengesichte blijde maken: maer door de smerte des herten wort de geest verslagen.
14 Een verstandich herte sal de wetenschap op soecken: maer de mont der sotten sal met dwaesheyt gevoedt worden.
15 Alle de dagen des bedruckten zijn quaet: maer een vrolick herte is eene geduerige maeltijt.
16 Beter is weynich met de vreese des HEEREN, dan een grooten schat; ende onruste daer by.
17 Beter is een gerichte van groen-moes, daer oock liefde is; dan een gemeste os, ende haet daer by.
18 Een grimmich man sal gekijf verwecken: maer de lanckmoedige sal den twist stillen.
19 De wech des luyaerts is als een doorn-hegge: maer het padt der oprechten is wel gebaent.
20 Een wijs soon sal den vader verblijden: maer een sot mensche veracht sijne moeder.
21 De dwaesheyt is den verstandeloosen blijdschap: maer een man van verstant sal recht wandelen.
22 De gedachten worden vernieticht, alsser geenen raet en is: maer door veelheyt der raetslieden sal elck een bestaen.
23 Een man heeft blijdschap in de antwoorde sijnes monts: ende hoe goet is een woort op sijnen tijt?
24 De wech des levens is den verstandigen nae boven; op dat hy afwijcke vande helle, beneden.
25 Het huys der hooveerdigen sal de HEERE afrucken: maer de lant-pale der weduwe sal hy vast setten.
26 Des boosen gedachten zijn den HEERE een grouwel: maer der reynen zijn lieflicke redenen.
27 Die giericheyt pleecht, beroert sijn huys: maer die geschencken haet, sal leven.
28 Het herte des rechtveerdigen bedenckt sich, om te antwoorden: maer de mont der godtloosen sal overvloedelick quade dingen uytstorten.
29 De HEERE is verre vande godtloose: maer het gebedt der rechtveerdigen sal hy verhooren.
30 Het licht der oogen verblijdt het herte: een goet geruchte maeckt het gebeente vet.
31 De oore, die de bestraffinge des levens hoort, sal in’t midden der wijsen vernachten.
32 Die de tucht verwerpt die versmaedt sijne ziele: maer die de bestraffinge hoort, krijcht verstant.
33 De vreese des HEEREN is de tucht der wijsheyt: ende de nedericheyt [gaet ] voor de eere.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
