Godts volck houdt eenen solemnelen vast-ende-Biddach: waer in de Leviten uyt Godts Wet-boeck, een vierendeel van den dach, den volcke voorlesen, ende een ander vierendeel van den dach hare sonden voor den Heere belijden, v. 1, etc. met een seer treffelick ende heylich gebedt, daer in sy Godt roemen, sijne weldaden, aen Abraham ende sijn zaet tot deser tijt toe bewesen, verhalen, ende des volcks menichvuldige ondanckbaerheyt belijden, ende haren tegenwoordigen commerlicken staet Gode demoedichlick voordragen, makende voorts ende schrijvende een verbondt, waermede sy haer van nieuws tot gehoorsaemheyt aen Godt verplichten, om alle welverdiende straffen in ’t toekomende af te wenden , 6, etc.
1 VOorts op den vier-ende-twintichsten dach deser maent, versamelden hen de kinderen Israëls met vasten, ende met sacken ende aerde was op hen.
2 Ende het zaet Israëls scheydde sich af van alle vreemde: Ende sy stonden ende deden belijdenisse van hare sonden, ende harer vaderen ongerechticheden.
3 Want als sy op-gestaen waren op hare stant-plaetse, so lasen sy in het Wet-boeck des HEEREN haers Godts, een vierendeel van den dach: Ende op een [ander] vierendeel deden sy belijdenisse, ende aenbaden den HEERE haren Godt.
4 Iesua nu, ende Bani, Kadmiël, Sebanja, Bunni, Serebja, Bani, [ende] Chenani, stonden op ’thooch gestoelte der Leviten, ende riepen met luyder stemme tot den HEERE haren Godt:
5 Ende de Leviten, Iesua, ende Kadmiël, Bani, Hasabneja, Serebja, Hodia, Sebanja, Pethachja, seyden; Staet op, looft den HEERE uwen Godt, van eeuwicheyt tot in eeuwicheyt: Ende men love den Name uwer heerlickheyt, die verhoogt is boven allen lof ende prijs.
6 Ghy zijt die HEERE alleen, ghy hebt gemaeckt den hemel, den hemel der hemelen, ende al haer heyr, de aerde ende al wat daer op is, de zeen ende al wat daer in is, ende ghy maeckt die alle levendich: ende het heyr der hemelen aenbidt u.
7 Ghy sijt die HEERE, de Godt, die Abram hebt verkoren, ende hem uyt Ur der Chaldeen uytgevoert: ende ghy hebt sijnen name gestelt, Abraham.
8 Ende ghy hebt sijn herte getrouw gevonden voor u aengesichte, ende hebt een verbont met hem gemaeckt, dat ghy soudt geven het lant der Canaaniten, der Hethiten, der Amoriten, ende der Pheriziten, ende der Iebusiten, ende der Girgasiten, dat ghy’t sijnen zade soudt geven: ende ghy hebt uwe woorden bevesticht, om dat ghy rechtveerdich zijt.
9 Ende ghy hebt aengesien onser vaderen elende in Egypten: ende ghy hebt haer geroep gehoort aen de Schelf-zee.
10 Ende ghy hebt teeckenen ende wonderen gedaen aen Pharao, ende aen alle sijne knechten, ende aen al ’tvolck sijns lants, want ghy wistet, dat sy trotslick tegen hen handelden: Ende ghy hebt u eenen name gemaeckt, als het is te desen dage.
11 Ende ghy hebt de zee voor haer aengesichte gekloven, dat sy in’t midden der zee op het drooge zijn doorgegaen: ende hare vervolgers hebt ghy in de diepten geworpen, als eenen steen in stercke wateren.
12 Ende ghy hebtse des daechs geleydt met eene wolcken-colomne, ende des naechts met eene vyer-colomne, om hen te lichten op den wege, daer in sy souden wandelen.
13 Ende ghy zijt nedergedaelt op den berch Sinai, ende hebt met hen gesproken uyt den hemel: ende ghy hebt hen gegeven rechtmatige rechten, ende getrouwe wetten, goede insettingen ende geboden.
14 Ende ghy hebt hen uwen heyligen Sabbath bekent gemaeckt: ende ghy hebt hen geboden, ende insettingen, ende eene wet bevolen, door de hant van uwen knecht Mose.
15 Ende ghy hebt hen broot uyt den Hemel gegeven voor haren honger, ende hen water uyt de steenrotze voortgebracht voor haren dorst; Ende ghy hebt tot hen geseyt, dat sy souden ingaen om te erven het lant, daer ghy uwe hant over op hieft, dat ghy’t hen soudt geven.
16 Maer sy, ende onse vaders hebben trotselick gehandelt: ende sy hebben haren necke verhardet, ende niet gehoort nae uwe geboden:
17 Ende sy hebben geweygert te hooren, ende niet gedacht aen uwe wonderen, die ghy by hen gedaen hadt, ende hebben haren necke verhardet, ende in hare wederspannicheyt een hooft gestelt, om weder te keeren tot hare dienstbaerheyt: Doch ghy, een Godt van vergevingen, genadich ende barmhertich, lanckmoedich, ende groot van weldadicheyt, en hebtse evenwel niet verlaten.
18 Selfs, als sy hen een gegoten kalf gemaeckt hadden, ende geseyt; Dit is uwe Godt, die u uyt Egypten heeft opgevoert; ende groote lasteren gedaen hadden.
19 Nochtans en hebt ghyse door uwe groote barmherticheden niet verlaten in de woestijne: De wolcken-colomne en weeck niet van hen des daechs, om haer op den wech te leyden, noch de vyer-colomne des nachts, om haer te lichten, ende dat, op den wech, daer in sy souden wandelen.
20 Ende ghy hebt uwen goeden Geest gegeven om hen te onderwijsen: ende u Man en hebt ghy niet geweert van haren monde, ende water hebt ghy hen gegeven voor haren dorst.
21 Also hebt ghyse veertich Iaer onderhouden inde woestijne, sy en hebben geen gebreck gehadt: hare kleederen en zijn niet veroudet, ende hare voeten niet geswollen.
22 Voorts hebt ghy hen Coninckrijcken ende volckeren gegeven, ende hebtse verdeylt in hoecken: Also hebben sy erflick beseten het lant van Sihon, te weten, het lant des Conincks van Hesbon, ende het lant van Og, Coninck van Basan.
23 Ghy hebt oock hare kinderen vvvermenichvuldicht, als de sterren des Hemels: Ende ghy hebtse gebracht in het lant, waer van ghy tot hare vaderen hadt geseyt, dat sy souden ingaen om het erflick te besitten.
24 Also zijn de kinderen daer in gekomen, ende hebben dat lant erflick ingenomen, ende ghy hebt de inwoonderen des lants, de Canaaniten, voor haer aengesichte t’onder gebracht, ende hebtse in hare hant gegeven, mitsgaders hare Coningen, ende de volcken des lants, om daer mede te doen nae haer welgevallen.
25 Ende sy hebben vaste steden, ende een vet lant ingenomen, ende erflick beseten, huysen vol van alle goet, uytgehouwene born-putten, wijngaerden, olijf-gaerden, ende boomen van spijse, in menichte: Ende sy hebben gegeten, ende zijn sadt ende vet geworden, ende hebben in wellust geleeft, door uwe groote goedicheyt.
26 Maer sy zijn wederspannich geworden, ende hebben tegen u gerebelleert, ende uwe wet achter haren rugge geworpen, ende uwe Propheten gedoodt, die tegen hen betuychden , om hen te doen wederkeeren tot u: Also hebben sy groote lasteren gedaen.
27 Daerom hebt ghyse gegeven in de hant harer benauwers, diese benauwt hebben: Maer als sy in den tijt harer benautheyt tot u riepen, hebt ghy van den hemel gehoort, ende hen nae uwe groote barmherticheden verlossers gegeven, diese uyt de hant harer benauwers verlosten.
28 Maer als sy ruste hadden, keerden sy weder om quaet te doen, voor u aengesichte: so verliet ghyse in de hant harer vyanden, datse over hen heerschten: Als sy sich dan bekeerden, ende u aenriepen, so hebt ghyse van den hemel gehoort, ende hebtse nae uwe barmherticheden tot vele tijden uytgeruckt.
29 Ende ghy hebt tegen haer betuycht, om haer te doen wederkeeren tot uwe wet; Maer sy hebben trotslick gehandelt, ende niet gehoort nae uwe geboden, ende tegen uwe rechten, tegen de selve hebben sy gesondicht, door de welcke een mensche diese doet, leven sal: ende sy hebben haren schouder te rugge getogen, ende haren necke verhardet, ende niet gehoort.
30 Doch ghy vertoocht het vele jaren over hen, ende betuychdet tegen hen door uwen Geest, door den dienst uwer Propheten, maer sy en neychden de oore niet: Daerom hebt ghyse gegeven in de hant van de volcken der landen.
31 Doch door uwe groote barmherticheden, en hebt ghyse niet vernielt, noch hen verlaten; want ghy zijt een genadich ende barmhertich Godt.
32 Nu dan, ô onse Godt, ghy groote, ghy machtige, ende ghy vreeslicke Godt, die het verbont ende de weldadicheyt houdt, en laet voor u aengesichte niet geringe zijn alle de moeyte, die ons getroffen heeft, onse Coningen, onse Vorsten, ende onse Priesteren, ende onse Propheten, ende onse vaderen, ende u gantsche volck: van de dagen der Coningen van Assur aen, tot op desen dach.
33 Doch ghy zijt rechtveerdich, in alles dat ons overgekomen is: want ghy hebt trouwelick gehandelt, maer wy hebben godtlooslick gehandelt.
34 Ende onse Coningen, onse Vorsten, onse Priesters, ende onse Vaders, en hebben uwe Wet niet gedaen: Ende sy en hebben niet geluystert nae uwe geboden, ende nae uwe getuychenissen, die ghy tegen hen betuychdet.
35 Want sy en hebben u niet gedient in haren Coninckrijcke, ende in u menichvuldich goet, dat ghy hen gaeft, ende in dat wijde en dat vette lant, dat ghy voor haer aengesichte gegeven hadt: ende sy en hebben hen niet bekeert van hare boose wercken.
36 Siet, wy zijn heden knechten: Ia het lant, dat ghy onsen vaderen gegeven hebt, om de vrucht van dien, ende het goede van dien te eten, siet, daer in zijn wy knechten.
37 Ende het vermenichvuldicht sijne incomste, voor de Coningen, die ghy over ons gestelt hebt, om onser sonden wille: ende sy heerschen over onse lichamen, ende over onse beesten, nae haer wel-gevallen; Also zijn wy in groote benautheyt.
38 Ende in allen desen maken wy een vast [verbont], ende schrijven’t: ende onse Vorsten, onse Leviten, [ende] onse Priesteren sullen’t versegelen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
