Nehemia (des Conincks Schencker vers 11.) ontfangt te Susan tijdinge van den droevigen toestant sijns volcx, mitsgaders der mueren, ende poorten van Ierusalem, v. 1, etc. drijft daer over groote rouwe, vastet, bidt ende smeeckt tot Godt om genade, ende specialic, dat hy sijn voornemen by den Coninck wille segenen, 4.
1 DE geschiedenissen van Nehemia, sone van Hachalja. Ende het geschiedde in de maent Chisleu, in ’t twintichste jaer, als ick te Susan in ’t palleys was:
2 So quam Hanani, een van mijne broederen, hy, ende [sommige] mannen uyt Iuda; ende ick vraechdese nae de Ioden, die ontkomen waren, (die overgebleven waren van de gevanckenisse) ende nae Ierusalem;
3 Ende sy seyden tot my; De overgeblevene, die van de gevanckenisse aldaer in ’t lantschap zijn overgebleven, zijn in groote elende, ende in versmaetheyt: ende Ierusalems muer is verscheurt, ende hare poorten zijn met vyer verbrandt.
4 Ende het geschiedde, als ick dese woorden hoorde, so sat ick neder ende weende ende bedreef rouwe [eenige] dagen: ende ick was vastende ende biddende voor het aengesichte des Godts van den Hemel.
5 Ende ick seyde; Och HEERE Godt van den Hemel, ghy groote ende vreeselicke Godt: die ’t verbont ende goedertierenheyt houdt dien, die hem lief hebben, ende sijne geboden houden.
6 Laet doch uwe oore opmerckende, ende uwe oogen open zijn, om te hooren nae’t gebedt uwes knechts, dat ick heden voor u aengesichte bidde dach ende nacht, voor de kinderen Israëls uwe knechten: ende ick doe belydenisse over de sonden der kinderen Israëls, die wy tegen u gesondicht hebben, oock ick ende mijns vaders huys, wy hebben gesondicht.
7 Wy hebben’t gantschelick tegen u verdorven: ende wy en hebben niet gehouden de geboden, noch de insettingen, noch de rechten, die ghy uwen knecht Mose geboden hebt.
8 Gedenckt doch des woorts, dat ghy uwen knecht Mose geboden hebt, seggende: Ghylieden sult overtreden, Ick sal u onder de volcken verstroyen.
9 Ende ghy sult u tot my bekeeren, ende mijne geboden houden en die doen; al waren uwe verdrevene aen ’t eynde des Hemels, ick salse van daer versamelen, ende salse brengen tot de plaetse die ick verkoren hebbe, om mijnen Naem aldaer te doen woonen.
10 Sy zijn doch uwe knechten, ende u volck, dat ghy verlost hebt door uwe groote kracht, ende door uwe stercke hant.
11 Och Heere, laet doch uwe oore opmercken de zijn op het gebedt uwes knechts, ende op het gebedt uwer knechten, die lust hebben uwen Name te vreesen, ende doet het doch uwen knecht heden wel gelucken, ende geeft hem barmherticheyt, voor het aengesichte deses mans: Ick nu was des Conincks Schencker.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
