1 Christus spijsight vier duysent mannen met seven brooden, ende weynich viskens. 11 Weygert den Phariseen een teecken uyt den Hemel. 14 waerschouwt sijne Discipelen voor den deessem der Phariseen ende Herodis. 22 Maeckt eenen blinden siende. 27 Verscheyden gevoelen der Ioden van Christo , ende de belijdenisse Petri, dat hy de Christus was. 31 Voorseght sijn lijden, doot, ende opstandinge. 32 Bestraft Petrum, die hem van het lijden afriedt. 34 vermaent sijne navolgers haer kruys op haer te nemen, haer selven te versaken, ende door geene vreese haer sijns ende sijner leere te schamen.
1 IN de selve dagen, als daer een geheel groote schare was, ende niet en hadden wat sy eten souden, riep Iesus sijne Discipelen tot hem, ende seyde tot haer,
2 Ick worde innerlick met ontferminge beweegt over de schare, want sy nu drie dagen by my gebleven zijn, ende en hebben niet wat sy eten souden.
3 Ende indien ickse nuchteren nae haer huys late gaen, soo sullen sy op den wech beswijcken: want sommige van haer komen van verre.
4 Ende sijne Discipelen antwoordden hem, Van waer sal yemant dese met brooden hier in de woestijne konnen versadigen?
5 Ende hy vraeghde haer, Hoe veel brooden hebt ghy? Ende sy seyden, Seven.
6 Ende hy geboodt de schare neder te sitten op de aerde, ende hy nam de seven brooden, ende gedanckt hebbende brack hyse, ende gafse sijne discipelen, op dat sy’se souden voorleggen, ende sy leyden’se de schare voor.
7 Ende sy hadden weynige vischkens, ende als hy gesegent hadde, seyde hy, dat sy oock die souden voorleggen.
8 Ende sy hebben gegeten, ende zijn versadight geworden, ende sy namen het overschot der brocken op, seven manden.
9 Die nu gegeten hadden waren ontrent vier duysent: ende hy lietse gaen.
10 Ende terstont in het schip gegaen zijnde met sijne Discipelen, is hy gekomen in de deelen van Dalmanutha.
11 Ende de Phariseen gingen uyt, ende begonden met hem te twisten, begeerende van hem een teecken van den Hemel, hem versoeckende.
12 Ende hy swaerlick suchtende in sijnen geest, seyde, Wat begeert dit geslachte een teecken? Voorwaer ick segge u, So desen geslachte een teecken gegeven sal worden.
13 Ende hy verliet haer, ende wederom in’t schip gegaen zijnde voer hy wech nae d’andere zijde.
14 Ende sijne Discipelen hadden vergeten broodt mede te nemen, ende en hadden niet dan een broodt met haer in het schip.
15 Ende hy geboodt haer, seggende, Siet toe, wacht u van den suerdeessem der Phariseen, ende van den suerdeessem Herodis.
16 Ende sy overleyden onder malkandren, seggende, [’T is ], om dat wy geen brooden en hebben.
17 Ende Iesus [dat ] bekennende, seyde tot haer, Wat overlegt ghy dat ghy geen brooden en hebt? En bemerckt ghy noch niet, noch en verstaet ghy niet? Hebt ghy noch uw’ verhardet herte?
18 Oogen hebbende en siet ghy niet? ende ooren hebbende en hoort ghy niet?
19 Ende en gedenckt ghy niet, doe ick de vijf brooden brack onder de vijf duysent mannen, hoe vele volle korven met brocken ghy op naemt? Sy seggen hem, Twaelve.
20 Ende doe ick de seven [brack ] onder de vier duysent mannen, hoe vele volle manden met brocken ghy op naemt? Ende sy seyden, Seven.
21 Ende hy seyde tot haer, Hoe en verstaet ghy niet?
22 Ende hy quam tot Bethsaida: ende sy brachten tot hem eenen blinden, ende baden hem, dat hy hem aenraeckte.
23 Ende de handt des blinden genomen hebbende, leyde hy hem uyt buyten het vleck, ende spooch in sijne oogen, ende leyde de handen op hem, ende vraeghde hem of hy yet sach.
24 Ende hy opsiende, seyde, Ick sie de menschen, want ick sie’se als boomen, wandelen.
25 Daerna leyde hy de handen wederom op sijne oogen, ende dede hem opsien. Ende hy wiert herstelt, ende sach’se alle verre ende klaer.
26 Ende hy sandt hem nae sijn huys, seggende, En gaet niet in het vleck, noch en segt het niemant in het vleck.
27 Ende Iesus ginck uyt ende sijne Discipelen nae de vlecken van Cesarea Philippi. Ende op den wech vraeghde hy sijne Discipelen, seggende tot haer, Wie seggen de menschen dat ick ben?
28 Ende sy antwoordden, Ioannes de Dooper: ende andere, Elias: ende andere, Een van de Propheten.
29 Ende hy seyde tot haer, Maer ghy lieden wie segt ghy dat ick ben? Ende Petrus antwoordende seyde tot hem, Ghy zijt de Christus.
30 Ende hy geboodt haer scherpelick dat sy’t niemant en souden seggen van hem.
31 Ende hy begon haer te leeren, dat de Sone des menschen vele moeste lijden, ende verworpen worden van de Ouderlingen, ende Overpriesteren, ende Schriftgeleerde, ende gedoodt worden, ende nae drie dagen wederom opstaen.
32 Ende dit woort sprack hy vry uyt: ende Petrus hem tot sich genomen hebbende, begon hem te bestraffen:
33 Maer hy hem omkeerende, ende sijne Discipelen aensiende, bestrafte Petrum, seggende, Gaet henen achter my Satana: want ghy en versint niet de dingen die Godts zijn, maer die der menschen zijn.
34 Ende tot hem geroepen hebbende de schare met sijne Discipelen, seyde hy tot haer, Soo wie achter my wil komen, die verloochene hem selven, ende neme sijn kruys op, ende volge my.
35 Want soo wie sijn leven sal willen behouden die sal’t selve verliesen, maer soo wie sijn leven sal verliesen om mijnent wille, ende [om ] des Euangeliums [wille ], die sal ’t selve behouden.
36 Want wat soude het den mensche baten, soo hy de geheele werelt wonne, ende sijner ziele schade leede.
37 Ofte wat sal een mensche geven tot lossinge van sijne ziele.
38 Want soo wie hem mijns ende mijner woorden sal geschaemt hebben in dit overspelich ende sondich geslachte, diens sal hem de Sone des menschen oock schamen, wanneer hy sal komen inde heerlickheyt sijns Vaders, met de heylige Engelen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
