1 De Phariseen ende Schrift-geleerde berispen de Discipelen Christi , datse met ongewasschen handen aten. 6 Welcke Christus verantwoort, ende bestraft der Phariseen geveynstheyt in hare uytwendige wasschingen. 9 Ende verwerpt hare menschelicke insettingen, insonderheyt inde verklaringe van het vijfde gebodt. 14 Leert wat den mensche eygentlick ontreynight, ofte niet. 24 Werpt eenen Duyvel uyt de dochter van een vrouwe uyt Syrophenicien. 31 Geneest eenen dooven ende stommen. 37 Ende wort daer over seer gepresen.
1 ENde tot hem vergaderden de Phariseen, ende sommige der Schriftgeleerde, die van Ierusalem gecomen waren.
2 Ende siende dat sommige van sijne Discipelen met onreyne, dat is, met ongewasschen handen broodt aten, berispten sy [haer ].
3 Want de Phariseen ende alle de Ioden en eten niet, ten zy dat sy [eerst ] de handen dickmael wasschen, houdende de insettinge der Ouden.
4 Ende van de merckt [comende ] en eten sy niet, ten zy datse [eerst ] gewasschen zijn. Ende vele andere dingen zijnder, die sy aengenomen hebben te houden, [als namelick ] de wasschingen der drinck-bekeren, ende cannen, ende copere vaten, ende bedden.
5 Daer na vraeghden hem de Phariseen ende de Schriftgeleerde, Waerom en wandelen uwe discipelen niet na de insettinge der Ouden, maer eten het broodt met ongewasschen handen?
6 Maer hy antwoordde ende seyde tot haer, Wel heeft Esaias van u geveynsde gepropheteert, gelijck geschreven is, Dit volck eert my met de lippen, maer haer herte houdt hem verre van my.
7 Doch te vergeefs eeren sy my leerende leeringen, [die ] geboden [zijn ] der menschen.
8 Want nalatende het gebodt Godts, houdt ghy de insettingen der menschen, [als namelick ] wasschinge der cannen, ende drinck-bekers, ende andere, diergelijcke dingen doet ghy vele.
9 Ende hy seyde tot haer, Ghy doet [seker ] Godts gebodt wel te niete, op dat ghy uwe insettinge soudet onderhouden.
10 Want Moses heeft gesegt, Eert uwen vader ende uwe moeder. Ende, Wie vader ofte moeder vloeckt, die sal den doodt sterven.
11 Maer ghy-lieden segt, Soo een mensche tot vader ofte moeder segt, [het is ] Corban (dat is [te seggen ] een gave) so wat u van my soude connen te nutte komen, [die voldoet ],
12 Ende ghy en laet hem niet meer toe, yet aen sijnen vader ofte sijne moeder te doen.
13 Maeckende [alsoo ] Godts woordt crachteloos door uwe insettinge, die ghy ingeset hebt, ende diergelijcke dingen doet ghy vele.
14 Ende tot hem de gantsche schare geroepen hebbende, seyde hy tot haer, Hoort my alle ende verstaet:
15 Daer en is niet van buyten den mensche in hem ingaende, ’t welck hem can ontreynigen. Maer de dingen die van hem uytgaen, die zijn’t welcke den mensche ontreynigen.
16 Soo yemandt ooren heeft om te hooren, die hoore.
17 Ende doe hy van de schare in huys gecomen was, vraeghden hem sijne Discipelen van de gelijckenisse.
18 Ende hy seyde tot haer, Zijt oock ghy alsoo onwetende? En verstaet ghy niet, dat al wat van buyten in den mensche ingaet, hem niet en can ontreynigen?
19 Want het en gaet niet in sijn herte, maer inden buyck, ende gaet inde heymelickheyt uyt, reynigende alle de spijsen.
20 Ende hy seyde, Het gene uytgaet uyt den mensche, dat ontreynight den mensche.
21 Want van binnen uyt het herte der menschen comen voort, quade gedachten, overspelen, hoererien, dootslagen,
22 Dieverien, giericheden, boosheden, bedroch, ontuchticheyt, boose ooge, lasteringe, hooveerdie, onverstandt.
23 Alle dese boose dingen comen voort van binnen, ende ontreynigen den mensche.
24 Ende van daer opstaende ginck hy wech na de landtpalen van Tyrus ende Sidon: ende in een huys gegaen zijnde, en wilde hy niet dat het yemandt wiste, ende hy en conde [nochtans ] niet verborgen zijn.
25 Want een vrouwe, welckers dochterken eenen onreynen geest hadde, van hem gehoort hebbende, quam ende viel neder aen sijne voeten.
26 Dese nu was een Griecksche vrouwe, van geboorte uyt Syrophenicien, ende sy badt hem, dat hy den Duyvel uytwierpe uyt hare dochter.
27 Maer Iesus seyde tot haer, Laet eerst de kinderen versadight worden: Want het en is niet betamelick, datmen het broot der kinderen neme, ende den hondekens [voor ] werpe.
28 Maer sy antwoordde ende seyde tot hem, Iae Heere, doch oock de hondekens eten onder de tafel van de kruymkens der kinderen.
29 Ende hy seyde tot haer, Om deses woorts wille gaet henen, de Duyvel is uyt uwe dochter uytgevaren.
30 Ende als sy in haer huys quam, vont sy dat de Duyvel uytgevaren was, ende de dochter liggende op het bedde.
31 Ende hy wederom wech gegaen zijnde van de lantpalen Tyri ende Sidonis, quam aen de Zee van Galilea, door het midden der lantpalen van Decapolis.
32 Ende sy brachten tot hem eenen dooven, die swaerlick sprack, ende baden hem dat hy de handt op hem leyde.
33 Ende hem van der schare alleen genomen hebbende, stack hy sijne vingeren in sijne oren, ende gespogen hebbende raeckte hy sijne tonge aen.
34 Ende opwaerts siende nae den Hemel, suchtede hy, ende seyde tot hem, Ephphatha, dat is, wort geopent.
35 Ende terstont wierden sijne ooren geopent, ende de bant sijner tonge wierd los, ende hy sprack recht.
36 Ende hy geboodt henlieden dat sy het niemant seggen en souden: maer wat hy haer oock geboodt, soo vercondighden sy het des te meer.
37 Ende sy ontsetteden haer boven maten seer, seggende, hy heeft alles wel gedaen, ende hy maeckt dat de doove hooren, ende de stomme spreken.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
