De Heere maeckt de Israeliten indachtich sijner liefde tot haer, die hy daerinne bewesen heeft, dat hy Iacob heeft lief gehadt, maer Esau gehaett, v. 1, etc. Daer na klaecht hy over hare ondanckbaerheyt, voor eerst der priesteren, ende daer na des volcx, die allegaer ongetrouw waren in de offerhanden, 6. ende hy vermaentse tot berouw ende bekeeringe, 9. ende hy propheteert van den rechten Godts-dienst, welcken hem de geloovige onder alle volckeren in het Nieuwe Testament bewijsen souden, 11, etc.
1 DE last des woorts des HEEREN tot Israël, door den dienst van Maleachi.
2 Ick hebben u-lieden lief gehadt, seyt de HEERE: maer ghy segt, Waer in hebt ghy ons lief gehadt? Was niet Esau Iacobs broeder? spreeckt de HEERE: nochtans hebbe ick Iacob lief gehadt,
3 Ende Esau hebbe ick gehaett: ende ick hebbe sijne bergen gestelt [tot] eene verwoestinge, ende sijne erve voor de draken der woestijne.
4 Of schoon Edom seyde, Wy zijn verarmt, doch wy sullen de woeste plaetsen weder bouwen: alsoo seyt de HEERE der heyrscharen, Sullen sy bouwen, so sal ick afbreken; ende men salse noemen, Landtpale der godtloosheyt, ende een volck op het welcke de HEERE vergramt is tot inder eeuwicheyt.
5 Ende uwe oogen sullen’t sien, ende ghylieden sult seggen, De HEERE zy groot gemaeckt van de lantpale Israëls af.
6 Een sone sal den vader eeren, ende een knecht sijnen heere: ben ick dan een Vader, waer is mijne eere? ende ben ick een Heere, waer is mijn vreese? seyt de HEERE der heyrscharen tot u, ô Priesters, verachters mijnes Naems: maer ghy segt, Waer mede verachten wy uwen Name?
7 Ghy brengt op mijnen altaer verontreynicht broot, ende segt, Waer mede verontreynigen wy u? Daer mede, dat ghy segt, des HEEREN tafel is verachtelick.
8 Want als ghy wat blints aenbrengt om te offeren, ’t en is [by u] niet quaet, ende als ghy wat kreupels ofte krancks aenbrengt, ’t en is niet quaet: Brengt dat doch uwen Vorst; sal hy een welgevallen aen u hebben? ofte sal hy u aengesichte opnemen? seyt de HEERE der heyrscharen.
9 Nu dan, smeeckt doch het aengesichte Godes, dat hy ons genadich zy: sulcx is van uwe hant geschiet, sal hy u aengesichte opnemen? seyt de HEERE der heyrscharen.
10 Wie isser oock onder u die de deuren [om niet] toesluyt? ende ghy en steeckt het vyer niet aen [op] mijnen altaer om niet. Ick en hebbe geenen lust aen u, seyt de HEERE der heyrscharen, ende het spijs-offer en is my van uwe hant niet aengenaem.
11 Maer van den opganck der Sonne tot haren onderganck, sal mijn Name groot zijn onder de Heydenen; ende aen alle plaetse sal mijnen Name reuck-werck toe-gebracht worden, ende een reyn spijs-offer: want mijn Name sal groot zijn onder de heydenen, seyt de Heere der heyrscharen.
12 Maer ghy ontheylicht dien, als ghy segt, Des HEEREN tafel is ontreynicht, ende haer inkomen, hare spijse is verachtelick.
13 Noch segt ghy, Siet, wat eene vermoeytheyt! maer ghy soudt het kunnen wech blasen, seyt de HEERE der heyrscharen: ghy brengt oock ’t gene dat gerooft is, ende dat kreupel, ende kranck is: ghy brengt oock spijs-offer: soude my sulcx aengenaem zijn van uwe hant? seyt de HEERE.
14 Ia vervloeckt zy de bedrieger, die een manneken in sijne kudde heeft, ende den Heere belooft ende offert dat verdorven is: want ick ben een groot Coninck, seyt de HEERE der heyrscharen, ende mijn Naem is vreeslick onder de Heydenen.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
