Wetten aengaende de Reynicheyt der Priesteren, in het eten der geheyligde dingen. Onreyn zijnde mochtense daer van niet eten v. 1, etc. maer wel gereynigt zijnde, 6. Geen doodt aes, ende dat verscheurt was, mochtense eten, 8. Wie van het heylige met hen eten mochte, ende wie niet, 10. Wet over de gene die door dwalinge van het heylige gegeten hadden, 14. Wetten van vrywillige offeren, van hoedanige sy moesten zijn, 17. van wiens hant ontfangen, 25. hoe out, 26. Om te offeren niet met de moeder, 28. ende op den dach van het offeren gegeten te worden, 29. het welcke al besloten wort met eene vermaninge tot gehoorsaemheyt, 31.
1 DAerna sprack de HEERE tot Mose, seggende:
2 Spreeckt tot Aaron, ende tot sijne sonen, datse sich van de heylige dingen der kinderen Israëls die sy my heyligen, afsonderen, op datse den Naem mijner Heylicheyt niet en ontheyligen: Ick ben de HEERE.
3 Segt tot hen; Alle man onder uwe geslachten, die uyt uwen gantschen zade tot de heylige dingen, die de kinderen Israëls den HEERE heyligen, naederen sal, als sijne onreynicheyt op hem is, die selve mensche sal van voor mijn aengesicht uytgeroeyt worden: ick ben de HEERE.
4 Niemant van den zade Aarons die melaetsch is, ofte eenen vloet heeft, en sal van die heylige dingen eten, tot dat hy reyn is: mitsgaders die yet aenroert dat onreyn is van een doot lichaem, ofte yemant dien het zaet der byligginge ontgaet.
5 Ofte so wie aengeroert sal hebben eenich kruypende gedierte, daer van hy onreyn is, ofte eenen mensche, daer van hy onreyn is, nae alle sijne onreynicheyt:
6 De mensche, de welcke dat aengeroert sal hebben, die sal onreyn zijn tot aen den avont: ende hy en sal van die heylige dingen niet eten, maer sal sijn vleesch met water baden.
7 Als de Sonne sal ondergegaen zijn, dan sal hy reyn zijn: ende daerna sal hy van die heylige dingen eten; want dat is sijne spijse.
8 Het doode aes, ende het verscheurde en sal hy niet eten, om daer mede onreyn te worden: Ick ben de HEERE.
9 Sy sullen dan mijn bevel onderhouden, op datse geene sonde daer over en dragen, ende daer in sterven, als sy die ontheyligt souden hebben: Ick ben de HEERE, die haer heyligt.
10 Oock en sal geen vreemde het heylige eten: een bywoonder des Priesters, ende een dachlooner en sullen het heylige niet eten.
11 Wanneer dan noch de Priester eene ziele met sijn gelt sal gekocht hebben, die sal daer van eten: ende de ingeboren van sijn huys, die sullen van sijne spijse eten.
12 Maer als des Priesters dochter eenen vreemden man sal toebehooren; sy en sal van het hef-offer der heylige dingen niet eten.
13 Doch als des Priesters dochter eene weduwe, ofte verstootene sal zijn, ende geen zaet hebben, ende tot haers vaders huys, als in hare jonckheyt, sal wedergekeert zijn, so salse vande spijse haers vaders eten: maer geen vreemde en sal daer van eten.
14 Ende wanneer yemant het heylige door dwalinge sal gegeten hebben; so sal hy des selven vijfde deel daer boven toe doen, ende sal ’t den Priester met het heylige wedergeven:
15 So en sullen sy niet ontheyligen de heylige dingen der kinderen Israëls; die sy den HEERE sullen geheven hebben;
16 Ende hen doen dragen de ongerechticheyt der schult, als sy hare heylige dingen souden eten: want ick ben de HEERE, die haer heylicht:
17 Voorder sprack de HEERE tot Mose, seggende:
18 Spreeckt tot Aaron, ende tot sijne sonen, ende tot alle de kinderen Israëls, ende segt tot hen; So wie uyt den huyse Israëls, ende uyt de vreemdelingen in Israël is, die sijne offerhande sal offeren nae alle hare geloften, ende nae alle hare vrywillige offeren, die sy den HEERE ten brand-offer sullen offeren:
19 Het sal nae u welgevallen zijn; een volkomen manneken, van de runderen, van de lammeren, ofte vande geyten.
20 Ghy en sult niet offeren yet, daer in een gebreck is: want het niet aengenaem en soude zijn voor u.
21 Ende als yemant een danck-offer den HEERE sal offeren, uytsonderende van de runderen, ofte van de schapen eene gelofte, ofte vrywillich offer; ’t sal volkomen zijn, op dattet aengenaem zy, geen gebreck en sal daer in zijn.
22 Het blinde, ofte gebrokene, ofte verlemde; ofte wratte, ofte drooge schurftheyt, ofte etterige schurftheyt hebbende; dese en sult ghy den HEERE niet offeren: ende daer van en sult ghy den HEERE geen vyeroffer op den altaer geven.
23 Doch eenen os, ofte kleyn vee, te lanck, ofte te verkrompen in leden; die sult ghy tot een vrywillich offer bereyden, doch tot eene gelofte en soude het niet aengenaem zijn.
24 Het gedruckte, ofte gestootene, ofte gescheurde, ofte gesnedene en sult ghy den HEERE niet offeren: dat en sult ghy in uwen lande niet doen.
25 Ghy en sult oock uyt de hant des vreemden, van alle dese dingen uwen Gode geene spijse offeren: want hare verdorventheyt in haer is, in die selve is gebreck, sy en souden niet aengename zijn voor u.
26 Wijder sprack de HEERE tot Mose, seggende:
27 Wanneer een os, ofte lam, ofte geyte sal geboren zijn, so sal die seven dagen onder sijne moeder zijn: daerna vanden achtsten dach, ende daer over, sal hy aengenaem zijn, tot offerhande des vyer-offers den HEERE.
28 Ghy en sult oock eenen os, ofte kleyn vee, hem, ende sijn jonck op eenen dach niet slachten.
29 Ende als ghy een lof-offer den HEERE sult slachten; nae uwen wille sult ghy het slachten.
30 Het sal op den selven dach gegeten worden, ghy en sult daer van niet overlaten tot op den morgen: Ick ben de HEERE.
31 Daerom sult ghy mijne geboden houden, ende de selve doen: Ick ben de HEERE.
32 Ende ghy en sult mijnen heyligen Naem niet ontheyligen, op dat ick in ’t midden der kinderen Israëls geheylicht worde: Ick ben de HEERE, die u heylige;
33 Die u uyt Egyptenlant uytgevoert hebbe, op dat ick u tot een Godt zy: Ick ben de HEERE.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
