De Heere geeft Iosua, doe hy nu out geworden was, te kennen, wat lant datter noch overich was te winnen, v. 1, etc. Ende hy beveelt hem, dat gantsche lant den negen stammen ende een halve uyt te deylen, 7. Hier by wort gevoegt een kort verhael des lants dat Mose hadde ingenomen op gene zijde der Iordane, 9. De oorsake waerom de Leviten geen erfdeel en mosten hebben, 14. Het deel der Rubeniten, 9. der Gaditen, 24. der halve stamme Manasse, 29. Daer wort wederom aengewesen, waerom de Leviten geen erfdeel gegeven en is, 33.
1 IOsua nu was out, wel bedaecht: ende de HEERE seyde tot hem, Ghy zijt out geworden, wel bedaecht, ende daer is seer veel lants overgebleven om dat erffelick te besitten.
2 Dit is ’t lant dat overgebleven is: alle der Philistynen ende het gantsche Gesuri:
3 Van Sihor, die voor aen Egypten is, tot aen de lantpale Ekrons tegen ’t Noorden, dat den Canaaniten toegerekent wort: vijf Vorsten der Philistynen, de Gazatiter, ende Asdoditer, de Askeloniter, de Gethiter, ende Ekroniter, ende de Aviten.
4 Van ’t Suyden, ’t gantsche lant der Canaaniten, ende Meara, die der Zidoniten is, tot Aphek toe, tot aen de lantpale der Amoriten.
5 Daer toe het lant der Gibliten, ende den gantschen Libanon tegen den opganck der sonne, van Baal-Gad onder aen den berch Hermon, tot aen den inganck van Hamath.
6 Alle die op ’t geberchte woonen van Libanon aen tot Misrephoth-Maim toe, alle de Zidoniten; ick salse verdrijven, van het aengesichte der kinderen Israëls: alleenlick maeckt dat het Israël ten erfdeele valle, gelijck als ick u geboden hebbe.
7 Ende nu, deylt dit lant tot een erfdeel den negen stammen, ende den halven stamme Manasse.
8 Met den welcken de Rubeniten ende Gaditen hare erffenisse ontfangen hebben: de welcke Mose haerlieden gaf aen gene zijde der Iordane tegen ’t Oosten, gelijck als Mose de knecht des HEEREN hen gegeven hadde.
9 Van Aroër aen, die aen den oever der beke Arnon is, ende de stadt, die in ’t midden der beke is, ende al het vlacke lant van Medeba tot Dibon toe.
10 Ende alle de steden Sihons des Konincks der Amoriten, die te Hesbon geregeert heeft, tot aen de lantpale der kinderen Ammons:
11 Ende Gilead, ende de lantpale der Gesuriten, ende der Maachatiten, ende den gantschen berch Hermon, ende gantsch Basan, tot Salcha toe.
12 Het gantsche Koninckrijcke Ogs in Basan, die geregeert heeft te Ascharoth, ende te Edreï, dese is overich gebleven uyt het overblijfsel der Reusen, dewelcke Mose heeft verslagen, ende heeftse verdreven .
13 Doch de kinderen Israëls en verdreven de Gesuriten, noch de Maachatiten niet: Maer Gesur ende Maachath woonden in ’t midden van Israël tot op desen dach.
14 Alleenlick en gaf hy den stamme Levi geen erffenisse: De vyer-offeren Godes des HEEREN Israëls, die zijn sijne erffenisse, gelijck als hy hem gesproken hadde.
15 Also gaf Mose de stamme der kinderen Ruben nae hare huysgesinnen,
16 Dat hare lantpale was van Aroër af, dat aen den oever der beke Arnons is, ende de stadt die in ’t midden der beke is, ende al het vlacke lant tot Medeba toe:
17 Hesbon ende alle hare steden, die in het vlacke lant zijn, Dibon, ende Bamoth-Baal, ende Beth-Baal-Meon.
18 Ende Iahza, ende Kedemoth, ende Mephaath.
19 Ende Kiriathaim, ende Sibma, ende Zereth, Hassahar op den berch des dals.
20 Ende Beth-Peor, ende Asdoth-pisga, ende Beth-Iesimoth.
21 Ende alle steden des vlacken lants, ende ’t gantsche Koninckrijcke Sihons des Konincks der Amoriten, die te Hesbon regeerde: den welcken Mose geslagen heeft, mitsgaders de Vorsten Midjan, Evi, ende Rekem, ende Zur, ende Hur, ende Reba, Geweldige Sihons, inwoonders des lants.
22 Daer toe hebben de kinderen Israëls met den sweerde gedoodt Bileam den sone Beors, den voorsegger, neffens de gene, die van haer verslagen zijn.
23 De lantpale nu der kinderen Rubens was de Iordane, ende [der selver] lantpale: Dat is het erfdeel der kinderen Rubens nae hare huysgesinnen, steden, ende hare dorpen.
24 Ende der stamme Gads, den kinderen Gads na hare huysgesinnen gaf Mose,
25 Dat hare lantpale was Iaëzer, ende alle de steden Gileads, ende het halve lant der kinderen Ammons: tot Aroër toe, die voor aen Rabba is.
26 Ende van Hesbon af tot Ramath-mizpe, ende Bethonim: ende van Mahanaim tot aen de lantpale van Debir.
27 Ende in ’t dal Beth-Haram, ende Beth-nimra, ende Succoth, ende Zaphon, dat overich was van ’t Koninckrijcke Sihons des Konincks te Hesbon, de Iordane, ende [der selver] lantpale, tot aen het eynde der Zee Cinnereth, over de Iordane, tegen ’t Oosten.
28 Dit is het erfdeel der kinderen Gads, nae hare huysgesinnen: de steden ende hare dorpen.
29 Voorder hadde Mose den halven stamme Manasse [een erffenisse] gegeven: die aen de halve stamme der kinderen Manasse bleef, nae hare huysgesinnen.
30 So dat hare lantpale was van Mahanaim af, het gantsche Basan, het gantsche Koninckrijcke van Og den Koninck van Basan, ende alle de vlecken Iaïrs, die in Basan zijn, tsestich steden.
31 Ende het halve Gilead, ende Astharoth, ende Edreï, steden des Koninckrijcks van Og in Basan, waren der kinderen Machirs, des soons Manasse, [namelick] de helft der kinderen Machirs, nae hare huysgesinnen.
32 Dat is het dat Mose ten erve uytgedeylt hadde in de velden Moabs, op gene zijde der Iordane van Iericho, tegen ’t Oosten.
33 Maer den stamme Levi en gaf Mose geen erfdeel: De HEERE de Godt Israëls is selfs haerlieder erfdeel, gelijck als hy tot haer gesproken heeft.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
