Iob verdedicht sijn onschult tegen sijne vrienden, v. 1, etc. bewijst dat hy geen godtloos hypocrijt en was, 7. hy bekent, ende staet toe, dat de godtloose hier oock somtijts van Godt gestraft worden, ’t welck hy noyt geloochent en hadde, 11, etc.
1 ENde Iob ginck voort sijne spreucke op te heffen, ende seyde:
2 [Soo waerachtich als] Godt leeft, die mijn recht wechgenomen heeft; ende de Almachtige, die mijne ziele heeft bitterheyt aengedaen;
3 Soo lange als mijnen adem in my sal zijn, ende het geblaes Godts in mijne neuse;
4 Indien mijne lippen onrecht sullen spreken, ende indien mijne tonge bedroch sal uytspreken.
5 ’T zy verre van my, dat ick u lieden rechtveerdigen soude: tot dat ick den geest sal gegeven hebben, en sal ick mijne oprechticheyt van my niet wechdoen.
6 Aen mijne gerechticheyt sal ick vast-houden, ende en salse niet laten varen: mijn herte en sal [die] niet versmaden van mijne dagen.
7 Mijn vyant zy als de godloose; ende die hem tegen my opmaeckt, als de verkeerde.
8 Want wat is de verwachtinge des huychelaers, als hy sal gierich geweest zijn; wanneer Godt sijne ziele sal uyttrecken?
9 Sal Godt sijn geroep hooren, als benauwtheyt over hem komt?
10 Sal hy sich verlustigen in den Almachtigen? sal hy Godt aenroepen t’aller tijt?
11 Ick sal ulieden leeren van de hant Godts: dat by den Almachtigen is, en sal ick niet verhelen.
12 Siet, ghy selve alle hebt’et gesien: ende waerom wort ghy dus door ydelheyt verydelt?
13 Dit is het deel des godloosen menschen by Godt; ende de erve der tyrannen, [die] sy van den Almachtigen ontfangen sullen.
14 Indien sijne kinderen vermenichvuldigen, ’tis ten sweerde: ende sijne spruyten en sullen van broot niet versadiget worden.
15 Sijne overgeblevene sullen inde doot begraven worden: ende sijne weduwen en sullen niet weenen.
16 So hy silver op-gehoopt sal hebben, als stof: ende kleedinge bereydt, als leem:
17 Hy salse bereyden, maer de rechtveerdige salse aentrecken: ende de onschuldige sal het silver deelen.
18 Hy bouwt sijn huys als eene motte; ende als een hoeder de hutte maeckt.
19 Rijck ligt hy neder, ende en wort niet wechgenomen: doet hy sijne oogen open, so en is hyer niet.
20 Verschrickingen sullen hem als wateren aengrijpen: ’snachts sal hem een wervel-wint wechstelen.
21 De Ooste wint sal hem wechvoeren, dat hy henen gaet: ende sal hem wechstormen uyt sijne plaetse.
22 Ende [Godt] sal [dit] over hem werpen, ende niet sparen: van sijne hant sal hy snellick vlieden.
23 [Een yeder] sal over hem met sijne handen klappen: ende over hem fluyten uyt sijne plaetse.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
