1 Christus leert smorgens vroech in den Tempel. 3 alwaer de Schriftgeleerde ende Phariseen een vrouwe in overspel bevonden tot hem brengen. 7 doch hy maeckt haer in haer voornemen beschaemt, schrijvende op de aerde, ende laet de vrouwe met een vermaninge gaen. 12 Leert dat hy het licht der werelt is. 13 ende verantwoort hem tegen de Phariseen soo met sijn eygen, als met sijns Vaders getuygenisse. 21Seght den Ioden aen, datse hem te vergeefs soecken sullen, ende in hare sonden sterven, soose in hem niet en gelooven. 25 Verklaert wie hy is, ende van wien hy is gesonden. 31 Belooft den genen die in hem gelooven kennisse der waerheyt, ende vryheyt van de dienstbaerheyt der sonde. 37 Bewijst dat de ongeloovige Ioden haer te onrecht beroemden datse Abrahams ende Godts kinderen waren: ende seght haer aen datse kinderen des Duyvels zijn, om datse sijne begeerten volbrengen. 46 Straft haer ongeloove. 48 waer over sy hem voor een Samaritaen schelden, die den Duyvel heeft. 49 ’t welck hy ontkent ende wederleght. 56 ende getuyght dat Abraham sijnen dagh gesien heeft, ende dat hy geweest is eer Abraham was. 59 waerom sy hem willen steenigen.
1 MAer Iesus ginck na den Olijfbergh.
2 Ende des morgens vroech quam hy wederom inden Tempel, ende alle het volck quam tot hem: ende nedergeseten zijnde leerde hy haer.
3 Ende de Schriftgeleerde ende de Phariseen brachten tot hem een vrouwe in overspel gegrepen:
4 Ende haer gestelt hebbende in ’t midden, seyden sy tot hem, Meester, dese vrouwe is op de daet selve gegrepen, overspel begaende.
5 Ende Moses heeft ons inde wet geboden, dat de sulcke gesteenight sullen worden: Ghy dan wat seght ghy?
6 Ende dit seyden sy, hem versoeckende, op dat sy [yet ] hadden, om hem te beschuldigen. Maer Iesus nederbuckende schreef met den vinger in de aerde.
7 Ende als sy hem bleven vragen, rechtede hy hem op, ende seyde tot haer, Die van u lieden sonder sonde is, werpe eerst den steen op haer.
8 Ende wederom nederbuckende schreef hy in de aerde.
9 Maer sy [dit ] hoorende, ende van [hare ] conscientie overtuyght zijnde, gingen uyt, d’een na d’ander, beginnende van de oudste tot de laetste: ende Iesus wiert alleen gelaten, ende de vrouwe in’t midden staende.
10 Ende Iesus hem oprechtende, ende niemant siende dan de vrouwe, seyde tot haer, Vrouwe waer zijn dese uwe beschuldigers? en heeft u niemant veroordeelt?
11 Ende sy seyde, Niemant Heere. Ende Iesus seyde tot haer, So en veroordeele ick u oock niet: gaet henen, ende en sondight niet meer.
12 Iesus dan sprack wederom tot haerlieden, seggende, Ick ben het licht der werelt: die my volght en sal inde duysternisse niet wandelen, maer sal het licht des levens hebben.
13 De Phariseen dan seyden tot hem, Ghy getuyght van u selven: uw’ getuygenisse en is niet waerachtigh.
14 Iesus antwoordde, ende seyde tot haer, Hoewel ick van my selven getuyge, so is [nochtans ] mijn getuygenisse waerachtigh: want ick weet van waer ick gekomen ben, ende waer ick henen gae: maer ghylieden en weet niet van waer ick kome, ende waer ick henen gae.
15 Ghy oordeelt na den vleesche, ick en oordeele niemant.
16 Ende indien ick oock oordeele, mijn oordeel is waerachtigh: want ick en ben niet alleen, maar ick, ende de Vader die my gesonden heeft.
17 Ende daer is oock in uwe Wet geschreven, dat het getuygenisse van twee menschen waerachtigh is.
18 Ick ben’t die van my selven getuyge, ende de Vader, die my gesonden heeft, getuyght van my.
19 Sy dan seyden tot hem, Waer is uwe Vader? Iesus antwoordde, Ghy en kennet noch my, noch mijnen Vader: indien ghy my kendet, so soudt ghy oock mijnen Vader kennen.
20 Dese woorden sprack Iesus by de Schat-kiste, leerende inden tempel: ende niemandt en greep hem, Want sijne uyre en was noch niet gekomen.
21 Iesus dan seyde wederom tot haer, Ick gae henen, ende ghy sult my soecken, ende in uwe sonde sult ghy sterven: daer ick henen gae en kont ghy-lieden niet komen.
22 De Ioden dan seyden, Sal hy oock hem selven dooden, om dat hy seght, Daer ick henen gae en kont ghy lieden niet komen?
23 Ende hy seyde tot haer, Ghylieden zijt van beneden, ick ben van boven: ghy zijt uyt dese werelt, ick en ben niet uyt dese werelt.
24 Ick hebbe u dan geseght, dat ghy in uwe sonden sult sterven. Want indien ghy niet en gelooft dat ick [die ] ben, ghy sult in uwe sonden sterven.
25 Sy seyden dan tot hem, Wie zijt ghy? Ende Iesus seyde tot haer, Dat ick van den beginne u lieden oock segge.
26 Ick hebbe vele dingen van u te seggen, ende te oordelen: maer die my gesonden heeft is waerachtigh: ende de dingen die ick van hem gehoort hebbe, deselve spreke ick tot de werelt.
27 Sy en verstonden niet dat hy haer van den Vader sprack.
28 Iesus dan seyde tot haer, Wanneer ghy den Sone des menschen sult verhooght hebben, dan sult ghy verstaen dat ick [die ] ben, ende [dat ] ick van my selven niet en doe, maer dese dingen spreke ick, gelijck mijn Vader my geleert heeft.
29 Ende die my gesonden heeft, is met my. De Vader en heeft my niet alleen gelaten, want ick altijt doe, dat hem behagelijck is.
30 Als hy dese dingen sprack geloofden vele in hem.
31 Iesus dan seyde tot de Ioden, die [in ] hem geloofden, Indien ghylieden in mijn woort blijvet, so zijt ghy waerlijck mijne discipelen.
32 Ende sult de waerheyt verstaen, ende de waerheyt sal u vry maken.
33 Sy antwoordden hem, Wy zijn Abrahams zaedt, ende en hebben noyt yemandt gedient: hoe seght ghy [dan ], Ghy sult vry worden?
34 Iesus antwoordde haer, Voorwaer, voorwaer segge ick u, Een yegelijck die de sonde doet is een dienstknecht der sonde.
35 Ende de dienstknecht en blijft niet eeuwichlijck in het huys: de sone blijfter eeuwichlijck.
36 Indien dan de Sone u sal vry gemaeckt hebben, so sult ghy waerlijck vry zijn.
37 Ick weet dat ghy Abrahams zaet zijt: maer ghy soeckt my te dooden, want mijn woort en heeft in u geen plaetse.
38 Ick spreke dat ick by mijnen Vader gesien hebbe: ghy doet dan oock, dat ghy by uwen Vader gesien hebt.
39 Sy antwoordden ende seyden tot hem, Abraham is onse vader. Iesus seyde tot haer, Indien ghy Abrahams kinderen waert, soo soudt ghy de wercken Abrahams doen.
40 Maer nu soeckt ghy my te dooden, een mensche die u de waerheyt gesproken hebbe, welcke ick van Godt gehoort hebbe. Dat en dede Abraham niet.
41 Ghy doet de wercken uwes vaders. Sy seyden dan tot hem, Wy en zijn niet geboren uyt hoererie: wy hebben eenen Vader, [namelick ] Godt.
42 Iesus dan seyde tot haer, Indien Godt uwe vaderware, so soudet ghy my lief hebben: want ick ben van Godt uytgegaen, ende come [van hem ]. Want ick en ben oock van my selven niet gekomen, maer hy heeft my gesonden.
43 Waerom en kent ghy mijne sprake niet? [Het is ] om dat ghy mijn woort niet en kont hooren.
44 Ghy zijt uyt den vader den Duyvel, ende wilt de begeerten uwes vaders doen. Die was een menschen-moorder van den beginne, ende en is in de waerheyt niet staende gebleven: want geen waerheyt en is in hem. Wanneer hy de leugen spreeckt, so spreeckt hy uyt sijn eygen: want hy is een leugenaer, ende de vader der selve [leugen ].
45 Maer my, om dat ick [u ] de waerheyt segge, en gelooft ghy niet.
46 Wie van u overtuyght my van sonde? ende indien ick de waerheyt segge, waerom en gelooft ghy my niet?
47 Die uyt Godt is hoort de woorden Godts: daerom en hoort ghylieden niet, om dat ghy uyt Godt niet en zijt.
48 De Ioden dan antwoordden ende seyden tot hem, En seggen wy niet wel dat ghy een Samaritaen zijt, ende den Duyvel hebt?
49 Iesus antwoordde, Ick en hebbe den Duyvel niet, maer ick eere mijnen Vader, ende ghy ont-eert my.
50 [Doch ] ick en soecke mijne eere niet: daer is een diese soeckt ende oordeelt.
51 Voorwaer, voorwaer segge ick u, so yemandt mijn woort sal bewaert hebben, die en sal den doodt niet sien inder eeuwicheyt.
52 De Ioden dan seyden tot hem, Nu bekennen wy dat ghy den Duyvel hebt. Abraham is gestorven, ende de Propheten: ende seght ghy, So yemant mijn woort bewaert sal hebben, die en sal den doodt niet smaecken in der eeuwicheyt?
53 Zijt ghy meerder dan onse vader Abraham, welcke gestorven is? ende de Propheten zijn gestorven: wien maeckt ghy u selven?
54 Iesus antwoordde, Indien ick my selven eere, so en is mijne eere niets: mijn Vader ist die my eert, welcken ghy seght dat uwe Godt is.
55 Ende ghy en kent hem niet, maer ick kenne hem: ende indien ick segge dat ick hem niet en kenne, so sal ick u lieden gelijck zijn, [dat is ], een leugenaer: maer ick kenne hem ende beware sijn woort.
56 Abraham uwe vader heeft met verheuginge verlanght, op dat hy mijnen dagh sien soude: ende hy heeft [hem ] gesien, ende is verblijdt geweest.
57 De Ioden dan seyden tot hem, Ghy en hebt noch geen vijftich jaren, ende hebt ghy Abraham gesien?
58 Iesus seyde tot haer, Voorwaer, voorwaer segge ick u, Eer Abraham was, ben ick.
59 Sy namen dan steenen op, dat syse op hem wierpen. Maer Iesus verberghde hem, ende ginck uyt den Tempel, gaende door het midden van haer: ende ginck also voorby.
© © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap 2024
